İşin içinden çıkamıyorum depresyona girdim .
20 yaşında üniversitede ilk sevgilim oldu . O sırada askere gitti sonra ben şehir değiştirdim.3. Senemiz uzaktan git-gelli görüştük. O yıl aramız bozuldu yüzyüze konuşulması gereken konuları telefonda konuştuk 23 yaşında , araya soğukluk girdi ama yılda üç beş kez mesajlaşıp konuşuyorduk. Nasıl biter bu ilişki biz başkasıyla şimdi nasıl olucaz dedi hatta. Ben de ikimiz de taviz vermedi sonuçta ben de seni unutamam dedim. Bir kere daha buluştuk ama sorun konuşulmadı özlediğimizden buluştuk ama ben onunla iletişimi kesemezdim zaten de en son o kesti. Ben de o kaybetti diye bi daha aramadım o da beni aramadı . 25 yaşında tam iletişim bitti .Ondan sonra ben dikiş tutturamadım . Kimse onun kadar beni sevmedi ben sevmedim pek kimseyi de bulamadım zaten . 2 tane 3-5 aylık ilişkim oldu o kadar. Ama unutmuştum onu . Tekrar karşıma çıktı eskiden problem olan şey benim ailesiyle anlaşcağımı düşünmemem onun şehrinde kalmak istememdi. O zaman ısrar etseydin keşke böyle olmasaydık, şehri değilştitirdim diyor . Ama o zaman değiştirmezdi istemiyordu ki tabii şimdi fikirlerimiz değişmiş .
Ben şimdi napıcam . Çok pişmanım nasıl geçecek bu piişmanlık. Kendi elimle hayatımı mahvettim.
