Nasıl geçer?

Kitap film hepsini denedim sıkıldım elime kitap alasım gelmiyor. İlgimi çekmiyor hiçbir şey
Hangi kitapları okudunuz? Büyük ihtimalle depresyona giriyorsunuz bu arada.

İlgi çekici, sürükleyici kitaplar okuyun. Romantizmden, klasiklerden ziyade daha akıcı bilim kurgu, fantastik kitaplar mesela. Mitolojik kitaplar olabilir. Dizi platformu üyeliği alıp, izleyebilirsiniz. Kitap okuyup, fotoğraflayıp instagramda blog paylaşımlar yapabilirsiniz. Kendinizi mutlu edecek şeylere yönelin. Eve de kapanmayın, dışarı çıkın. Tatil gününüzde doğa yürüyüşü yapın. Tuval, boya falan alın internetten tekniklere bakarak resim yapmaya çalışın. Aklıma gelenler bunlar :(
 
Her şeyden sıkıldım. İşten insanlardan yaşadığım yerden. Kendimi mutlu hissetmiyorum. Sadece zamanı öldürmeye çalışıyorum. İnsanları çok umursamaz buluyorum. Burda hiç arkadaşım yok edindiğim arkadaşlarla da iletişimi kestim sadece eski arkadaşlarımla telefonda görüşüyorum. Onlar bana iyi geliyor. Memleketimden kilometrelerce uzağım. Tayin imkanım yok. Ailemin yanına gidince mutlu hissediyorum sadece. Yalnızlık canımı da sıkıyor. Evli değilim. Hayatım böyle nasıl geçecek diye kara kara düşünüyorum. Önceden mutluydum. İnsanlar hep gelecekte mutlu olacağını hayal eder. Benim sanki geçmişim hep daha mutlu. Hobi kursu vs. Hiçbir şey yok. Küçük sıkıcı bir şehir. Herkes akşamları evine ailesine gidiyor. Ben karanlık bomboş eve geliyorum. Annem artık evlen diyor. Ciddi düzgün bir insan karşıma çıkmadı diyorum. Sanki ömrüm böyle geçecek gibi. Yorgun hissediyorum kendimi. Depresyonda da değilim. Memleketime gidince çok iyi oluyorum. Ancak burası beni boğuyor. İşim var şükür de ediyorum ama mutlu olamıyorum.

valla akisine bence harika bir hayatın var..
sessiz sakin, maddi sıkıntında yok.. istediğin vakit sevdiklerinin yanına gidebilme seçeneğin de var.. sağlıklısın da..
bir eksiğin evlilik.. ona da eksik denirse tabi..
yaşadığın hayata özenen yığınla insan var şu hayatta şükür etmelisin aslında..
bunlar gerçekten mutsuzluk sebebi diil.
hayatta ne mutsuzluklar var.. can acısı, ölüm acısı, borç ödeyememe acısı, işsizlik acısı bir sürüü sayabilirim.
her insanın sıkıntısı elbette kendine büyük ama daha daha kötüsünün olabileceğini olduğunu var sayarsak şükür etmek için binlerce sebep bulabilirisin.
 
Oldukça depresif ve karamsar sözleriniz. Küçük yerlerde vakit geçirmek zor olabilir ama insana sosyal çevre şart. Sık sık ailenizin yanına gitmeyi bırakın ve etrafınızdaki insanlarla planlar yapın. Eğer yine sosyalleşemediyseniz yaşadığınız bölgede varsa turlar, gezi grupları (gelir durumunuz yeterli mi bilemeyeceğim) onlara katılın. Rafting yapın. Kayın, dağa tırmanın, yüzün, kültür tutu yapın. Gezin, eğlenin, keşfedin. Dilinizi geliştirin. Forumlarda Türkler açmıyorsa yabancı ülke vatandaşlarıyla sohbet edin, arkadaş edinin.
Bir diğer önerim eğer hoşlandığınız bir hobiniz varsa mesela çiçek, bitki, sebze yetiştirin, (internetten her şeyi bulup sipariş edebiliyorsunuz), yağlıboya tablo yapın, taş boyayın, ahşap oyun, yemek süslene sanatı, pasta yapımı, dünya mutfağından denemeler, ev süsü yapımı yapın vs çoğaltılabilir.
Blog açın, gezin sürekli çekim yapın, keşfedin. Siz değil insanlar sizi izlesin. Bi sirkelenin.
 
Her şeyden sıkıldım. İşten insanlardan yaşadığım yerden. Kendimi mutlu hissetmiyorum. Sadece zamanı öldürmeye çalışıyorum. İnsanları çok umursamaz buluyorum. Burda hiç arkadaşım yok edindiğim arkadaşlarla da iletişimi kestim sadece eski arkadaşlarımla telefonda görüşüyorum. Onlar bana iyi geliyor. Memleketimden kilometrelerce uzağım. Tayin imkanım yok. Ailemin yanına gidince mutlu hissediyorum sadece. Yalnızlık canımı da sıkıyor. Evli değilim. Hayatım böyle nasıl geçecek diye kara kara düşünüyorum. Önceden mutluydum. İnsanlar hep gelecekte mutlu olacağını hayal eder. Benim sanki geçmişim hep daha mutlu. Hobi kursu vs. Hiçbir şey yok. Küçük sıkıcı bir şehir. Herkes akşamları evine ailesine gidiyor. Ben karanlık bomboş eve geliyorum. Annem artık evlen diyor. Ciddi düzgün bir insan karşıma çıkmadı diyorum. Sanki ömrüm böyle geçecek gibi. Yorgun hissediyorum kendimi. Depresyonda da değilim. Memleketime gidince çok iyi oluyorum. Ancak burası beni boğuyor. İşim var şükür de ediyorum ama mutlu olamıyorum.
Okuyunca bir an bunları kendim yazdım sandım, tamamen aynı durumdayız inanın benim durumum da aynı fakat ben yalnızlığı seviyorum hatta öyle ki dışarı çıkmak istemediğimde çevremdekiler depresyondasın, çık dolaş diye gereksiz yorumlar yapıyor oysa alakası yok. Bir yerde okumuştum, “kendinizi, kendinizle başbaşa kalınca sıkılmayacağınız şekilde yetiştirin” diye bir söz, bu çok önemli. Sürekli yalnızım mutsuzum diye düşünmeyin, yalnızlıkta büyük huzur var. Tamamen özgürsünüz bu çok güzel bir duygu. Benim gibi, sizin gibi o kadar çok insan var ki. Hobi edinmek için illa bir kursa gitmek şart değil, evde YouTube’ dan ilgi alanınızla ilgili bir video izleyerek istediğinizi öğrenebilirsiniz.
 
valla akisine bence harika bir hayatın var..
sessiz sakin, maddi sıkıntında yok.. istediğin vakit sevdiklerinin yanına gidebilme seçeneğin de var.. sağlıklısın da..
bir eksiğin evlilik.. ona da eksik denirse tabi..
yaşadığın hayata özenen yığınla insan var şu hayatta şükür etmelisin aslında..
bunlar gerçekten mutsuzluk sebebi diil.
hayatta ne mutsuzluklar var.. can acısı, ölüm acısı, borç ödeyememe acısı, işsizlik acısı bir sürüü sayabilirim.
her insanın sıkıntısı elbette kendine büyük ama daha daha kötüsünün olabileceğini olduğunu var sayarsak şükür etmek için binlerce sebep bulabilirisin.
Kesinlikle katılıyorum
 
Şimdi o iletişimi kestiğin insanlarla tekrar iletişim kurmaya başlıyorsun. Sonuçta senin memleketine dönebilme imkanın yok, elinde olanla yetinmek mutlu olmak zorundasın. Her gece boş eve gelip yalnızım yalnızım diye ağlamakla olmaz. İnsanlar da dört dörtlük değildir. O onu dedi bu bunu dedi samimiyetsizler diye ilişkini kesemezsin.
 
Kendimi sizin yerinize koydum, o boş zamanla ne kadar güzel şeyler yapardım diye hayal ettim birden...
İşte herkes elinde olmayanı ister nedense.
Umarım kendinizi meşgul edip oyalayacak birşeyler bulur ve güzel bir arkadaş çevresi edinirsiniz.
 
Hersey yolunda lakın siz mutsuzsunuz yanlışsa duzeltın.
Sadece bi fikir sunuyorum gerısı sıze kalmış. Tayın vs dedıgınıze göre etrafınıza bı bakının boyle naif olan düzgün aılesı kendısı yardıma muhtac olan bır çocuk bulun. Bır kız çocuğu fılan. Once aılesıyle samımılıgı guvenı kazanın sonra o çocuğun odevlerı varsa ıhtıyacı kıtabını alın varsa bı nevı ablası olun.Sıze rahatca gelebılsın. Saclarını örün vs. Ne biliyim. Aklıma bi an bu geldi.
 
Back
X