- 31 Ekim 2013
- 21.643
- 72.790
- 798
- 41
- Konu Sahibi Jasminium84
-
- #1
Anlatma
aynısı bende de oluyor, ne zaman birine çok iyiyim çok mutluyum desem sorunlar başlıyor
Dua et, şükret, ama kimseye ben çok mutluyum şöyle iyiyim böyle mükemmel anlaşıyoruz deme, nazar değebilir, hem de anlatınca işin büyüsü kaçıyor gibi geliyor bana...
çok haklısın anlatmamam gerekiyor.. çünkü hep aynı şeyler başıma geliyor, kendi kendime nazar ediyorum resmen.. ama bir arkadaşım nazara inan ama bu kadar korkma korktukça üstüne çekersin demişti o günden beri ne var ne yoksa anlatır oldum korkmamak adına ama belli ki işe yaramıyor.. kendimi çok kötü hissediyorum ortada bir sorun da yok daha doğrusu ben öyle sanıyorum çünkü hiç bişe söylemiyor, ama o kadar soğuk ki anlatamam sanki benden nefret ediyor gibi evde ne yanıma geliyor ne konuşuyor.. 3 gecedir ağlamaktan yanıma gelsin diye beklemekten gözüme damla uyku girmedi...
sen gidip konuşsan ? bir problemimiz mi var canım desen ?
Şu dünyada öyle bir hale geldik ki,normal yaşanası şeyleri,yani iki eşin anlaşması,konuşması,hayatı normal her insan gibi rutininde yaşamayı nazarlık durum olarak görüyoruz.Zaten olması gereken bu değil mi?Eşinin bir problemi,bir sıkıntısı olabilir.Eşi olarak senin sorman gerektiğini düşünüyorum.
Anlatma
aynısı bende de oluyor, ne zaman birine çok iyiyim çok mutluyum desem sorunlar başlıyor
Dua et, şükret, ama kimseye ben çok mutluyum şöyle iyiyim böyle mükemmel anlaşıyoruz deme, nazar değebilir, hem de anlatınca işin büyüsü kaçıyor gibi geliyor bana...
kızlar üç gündür çok kötüyüm uyku bile uyuyamaz oldum.. kendi kendime naza rmı ediyorum nedir ya canım çok sıkkın... ne zaman eşimle ilgili güzel bişe paylaşsam (gerek burda gerek arkadaşlar arasında) hemen akabinde bizim aramız bozuluyo.. yine aynı şeyler.. geçen hafta eşimin bana yaptığı sürprizlerden bahsettim, bir arkadaşıma da hamileliğimden sonra eşimin çok sakinleştiğini daha ilgili bir adam olduğundan bahsettim.. ama gelin görün ki üç gündür ne oldu anlamadım inanılmaz soğuk bana karşı.. ufacık birşeyime kızıp bağırmaya çağırmaya başlıyor, eve geç geliyor zaten geceleri yatarken sırtını dönüp uyuyor.. dün bir arkadaşına kahvaltıya gittik hamileyim elimde yük var benim elimdekini almak yerine arkadaşına yardım etti bana bakmadı bile ben nefes nefese ona yetişmeye çalıştım.. kahvaltımızı yaptık yanıma oturmak yerine (ki çoğunlukla böyle ortamlarda yanımda oturur) gitti öteki köşeye oturdu hatta bozulduğumu anlasın diye yeni nişanlanmış bir çift var el ele oturuyorlar onun bir esprisi geçti ben de gülerek nişanlıyken böyle oluyor ama evlenince de böyle biriniz bi uçta biriniz öbür uçta diyerek eşimi gösterdim o da dahil herkes güldü falan.. ordan çıktık eve geldik gelene kadar arabada konultuk küs değiliz ama anlatamıyorum soğuk, uzak.. anlamıyorum.. sormöak da istemiyorum çok sıkıldım çünkü saçma sapan öfke krizlerinden sonra çocuk gibi küsmelerinden hep ama hep ilk adımı atan ben oldum o yüzden şimdi içimden gelmiyo neyin var diye sormak.. hamileyim insan nasılım diye merak eder di mi yok dışarı çıkıyor ne arıyor ne soruyor ne bişe.. eee biz ne yapalım diyenleriniz çıkabilir, haklısınız da akıl alınacak bişe de yok ortada, ya onun ya benim konuşması gerekiyor ki sorun ne anlayayım.. sadece içimi dökmek istedim, çünkü eşimle ilgili sıkıntıları tanıdığım insanlara anlatamayı sevmiyorum..
kızlar ben de yeni evliyim, insan anlatmak istiyor haliyle heyecanını, sevincini... ama aynısını ben de yaşıyorum. ne zaman anlatsam akşama başka bi adam görüyorum. ben nazara çok inanırım, nazar değdiğini düşünüp hemen dua okurum, ertesi güne düzelir herşey.. ben de hep nazardan oluyor diyorum, daha dikkatli davranmaya çalışıyorum... en yakınlarımıza anlatsak bile, kimin nasıl gözle baktığını bilemeyiz sonuçta...
Sinir oldum.
Çok siniri bozulur insanin ya .
Dua edin sukredin .
Siz olumlu yaklasin esinize .
Sicak davranin .
Yuzunuz Gülsün hep .
Kisa surede iyi olursunuz inşallah .
Amin inşallah, teşekkür ederim..
sormayın ben de çok sinirliyim bir yanım da çok kırgın..
evet güleryüzlü olmam gerekiyor çünkü hiç ama hiç sevmiyor asık suratı vs ama hiç ama hiç içimden gelmiyor hele hele arkadaşlarıyla öyle gülüşüp eğlenirken görüp bana buzdolabı gibi durması deli ediyor.ama biliyorum ki ben konuşana ya da hiç birşey yokmuş gibi davranana kadar böyle devam edecek inadı kurusun ben konuştuğumdaysa beni suçlayacak kesin bişe bulacak.. işin kötüsü kaç gecedir kendimi kasmaktan bugün sancım var bi de kafam ona takıldı şimdiii... :18:
Allah korusun yapmayin öyle bebeginiz var .
Erkekler biraz ilgincler .
Her hareketlerine mana yüklemek saçma olur .
Biraz guleryuz ggösterin biraz ilimli yaklasin.
Kisa surede gecer eminim .
Uzulseniz sizde surat assaniz daha beter olacak .
Ne guzel bebeginiz olacak .
O mutlulugu bebeginize yansitin .
İleride cok uzulursunuz bu durumunuza .
doğru haklısınız, kendimden önce bebeğimi düşünmek zorundayım zaten, onun hatrına ben en azından alttan almalıyım.. inşallah becerebilirim ve inşallah çözebiliriz neyse sıkıntısı..
İnşallah herşey gonlunuzce olur :)
Gülümsemek herşey çözer .
Bebeginizi saglikla kucaginiza almayi nasip etsin Rabbim.
Darisi da isteyenlerin basina .
Sevgiler
kızlar üç gündür çok kötüyüm uyku bile uyuyamaz oldum.. kendi kendime naza rmı ediyorum nedir ya canım çok sıkkın... ne zaman eşimle ilgili güzel bişe paylaşsam (gerek burda gerek arkadaşlar arasında) hemen akabinde bizim aramız bozuluyo.. yine aynı şeyler.. geçen hafta eşimin bana yaptığı sürprizlerden bahsettim, bir arkadaşıma da hamileliğimden sonra eşimin çok sakinleştiğini daha ilgili bir adam olduğundan bahsettim.. ama gelin görün ki üç gündür ne oldu anlamadım inanılmaz soğuk bana karşı.. ufacık birşeyime kızıp bağırmaya çağırmaya başlıyor, eve geç geliyor zaten geceleri yatarken sırtını dönüp uyuyor.. dün bir arkadaşına kahvaltıya gittik hamileyim elimde yük var benim elimdekini almak yerine arkadaşına yardım etti bana bakmadı bile ben nefes nefese ona yetişmeye çalıştım.. kahvaltımızı yaptık yanıma oturmak yerine (ki çoğunlukla böyle ortamlarda yanımda oturur) gitti öteki köşeye oturdu hatta bozulduğumu anlasın diye yeni nişanlanmış bir çift var el ele oturuyorlar onun bir esprisi geçti ben de gülerek nişanlıyken böyle oluyor ama evlenince de böyle biriniz bi uçta biriniz öbür uçta diyerek eşimi gösterdim o da dahil herkes güldü falan.. ordan çıktık eve geldik gelene kadar arabada konultuk küs değiliz ama anlatamıyorum soğuk, uzak.. anlamıyorum.. sormöak da istemiyorum çok sıkıldım çünkü saçma sapan öfke krizlerinden sonra çocuk gibi küsmelerinden hep ama hep ilk adımı atan ben oldum o yüzden şimdi içimden gelmiyo neyin var diye sormak.. hamileyim insan nasılım diye merak eder di mi yok dışarı çıkıyor ne arıyor ne soruyor ne bişe.. eee biz ne yapalım diyenleriniz çıkabilir, haklısınız da akıl alınacak bişe de yok ortada, ya onun ya benim konuşması gerekiyor ki sorun ne anlayayım.. sadece içimi dökmek istedim, çünkü eşimle ilgili sıkıntıları tanıdığım insanlara anlatamayı sevmiyorum..
canım eşinle açıkça konuş sakin bi şekilde böyle yapması hoş değil.nazar meselesine geline bende aynı şeyi yaşıyorum.ne zaman birine anlatsam eşimle tartışma yaşıyoruz.çok anlatma herşeyini insanlar imrenir anlamadan nazar eder.ama muhakkak konuş belki de sana kırgındır birşeyden dolayı farketmemişsindir
yine iş başa düştü desene.. :26: haklısın en doğrusu konuşmak.. yoksa beyefendi inadını kırıp da konuşmaz benimle, böyle gider de giderr...teşekkür ederim canım.
aynen canım en güzeli konuşmak.zaten o senin gidip konuşmanı bekliyodur.ama sakin sakin güelce konuşmak lazım boş yere gerginlik çıkmasın üzülme diye diyorum.inşallah halledersiniz
kızlar üç gündür çok kötüyüm uyku bile uyuyamaz oldum.. kendi kendime naza rmı ediyorum nedir ya canım çok sıkkın... ne zaman eşimle ilgili güzel bişe paylaşsam (gerek burda gerek arkadaşlar arasında) hemen akabinde bizim aramız bozuluyo.. yine aynı şeyler.. geçen hafta eşimin bana yaptığı sürprizlerden bahsettim, bir arkadaşıma da hamileliğimden sonra eşimin çok sakinleştiğini daha ilgili bir adam olduğundan bahsettim.. ama gelin görün ki üç gündür ne oldu anlamadım inanılmaz soğuk bana karşı.. ufacık birşeyime kızıp bağırmaya çağırmaya başlıyor, eve geç geliyor zaten geceleri yatarken sırtını dönüp uyuyor.. dün bir arkadaşına kahvaltıya gittik hamileyim elimde yük var benim elimdekini almak yerine arkadaşına yardım etti bana bakmadı bile ben nefes nefese ona yetişmeye çalıştım.. kahvaltımızı yaptık yanıma oturmak yerine (ki çoğunlukla böyle ortamlarda yanımda oturur) gitti öteki köşeye oturdu hatta bozulduğumu anlasın diye yeni nişanlanmış bir çift var el ele oturuyorlar onun bir esprisi geçti ben de gülerek nişanlıyken böyle oluyor ama evlenince de böyle biriniz bi uçta biriniz öbür uçta diyerek eşimi gösterdim o da dahil herkes güldü falan.. ordan çıktık eve geldik gelene kadar arabada konultuk küs değiliz ama anlatamıyorum soğuk, uzak.. anlamıyorum.. sormöak da istemiyorum çok sıkıldım çünkü saçma sapan öfke krizlerinden sonra çocuk gibi küsmelerinden hep ama hep ilk adımı atan ben oldum o yüzden şimdi içimden gelmiyo neyin var diye sormak.. hamileyim insan nasılım diye merak eder di mi yok dışarı çıkıyor ne arıyor ne soruyor ne bişe.. eee biz ne yapalım diyenleriniz çıkabilir, haklısınız da akıl alınacak bişe de yok ortada, ya onun ya benim konuşması gerekiyor ki sorun ne anlayayım.. sadece içimi dökmek istedim, çünkü eşimle ilgili sıkıntıları tanıdığım insanlara anlatamayı sevmiyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?