Ben neden bir çırpıda silip atamıyorum beni üzen insanları ? Sildiğimi sandığım 2 arkadaşım vardı bizim sınıftan.1 aydır konuşmuyorum ama her gün yüzlerini görüyorum.Neden sildim çünkü nankörlerdi çıkarcılardı farketmeden kalbimi kırıp üzüyolardı 1 senedir ses çıkarmıyodum gülüp geçiyordum herşeye bende bir gün karar verdim ufak birşeyi bahane ederek önce birini sonra diğerini sildim.Sürekli kötü özelliğimi falan bulurlardı benim.Madem kötüydüm ben daha iyisini bulsunlar dedim.Başta çok konuşmaya çalıştı birisi ama tersledim hep sonra o da konuşmayı kesti.Diğeri hiç uğraşmadı bile.
Şimdi çok canım acıyor içime bir yumruk oturmuş gibi.Barışmak istiyorum barışamıyorum.Kalbim çok kırık.Bir yanım barışmak istiyor diğer yanım affetmekten korkuyor.Hem konuşmak istiyorum hem konuşmak istemiyorum.Onlar konuşmaya çalışınca hemen ortamı terk ediyorum konuşmalarına izin vermiyorum çünkü korkuyorum affedicem diye sinirleniyorum faceden birşey yazarlarsa anında engelliyorum o hesabı sınıfta bi tek onlar varsa girmiyorum sınıfa.Bu kadar kırdılar kalbimi bu kadar üzdüler ama affetsem olmaz bu saatten sonra ama böylede olmuyor
Çok mutsuzum çok yalnız hissediyorum kendimi herkes nankör herkes çıkarcı ben hep tek kalıcam böyle işte bitmez dediğim arkadaşlıklarım böyle oldu ağlamamak için kendimi zor tutuyorum
Şimdi çok canım acıyor içime bir yumruk oturmuş gibi.Barışmak istiyorum barışamıyorum.Kalbim çok kırık.Bir yanım barışmak istiyor diğer yanım affetmekten korkuyor.Hem konuşmak istiyorum hem konuşmak istemiyorum.Onlar konuşmaya çalışınca hemen ortamı terk ediyorum konuşmalarına izin vermiyorum çünkü korkuyorum affedicem diye sinirleniyorum faceden birşey yazarlarsa anında engelliyorum o hesabı sınıfta bi tek onlar varsa girmiyorum sınıfa.Bu kadar kırdılar kalbimi bu kadar üzdüler ama affetsem olmaz bu saatten sonra ama böylede olmuyor
Çok mutsuzum çok yalnız hissediyorum kendimi herkes nankör herkes çıkarcı ben hep tek kalıcam böyle işte bitmez dediğim arkadaşlıklarım böyle oldu ağlamamak için kendimi zor tutuyorum
