Ne ala memleket..

şimdi çocuğunuz küçük olduğu için ve muhtemelen çalışmadığınız için böyle düşünüyorsunuz.
eğer çalışan anne yada okullu çocuğu olan anne olsanız,
koştur koştur geçen haftaiçinden sonra,
haftasonu çocuğunuzla kaliteli ve gardiyan olmadığınız güzel vakitler geçirmek isteyeceksiniz.
eşiniz için de zor olacak. şu adamlara hepten duygusuz muamelesi yapmayın.
sonuçta evladından ayrı olacak.
ayda bir kaç günle yetinecek...

aileniz yada eşinizin ailesi yakınınızdaysa onlarla bir duzen kurabilirsiniz.

Valla bazi adamlar gercekten hepten duygusuz. Halam en buyuk kizi 13 yasindayken bosandi, suan o kiz 24 yasinda, babasiyla yuz yuze goruşmeleri elin parmaklarini gecmez, telefon bile etmezdi kuzenim baslarda aradi sordu ama devami gelmedi halbuki cocugun suçu neydi. Oyle uzakta filanda oturmuyordu ustelik.

Evet evlenirken kimse bosanicam diye evlenmiyor ama boyle bir gercek var dusunmek lazim cocuk genelde annenin yaninda ve sorumlulugunda kaliyor benim gordugum. Yapan ona gore cocuk yapsin, gerisi adamin vicdanina kaliyor cunku.
 
Benim eski es babalıgı kocalıgı ev geçindirmenin yükünü kaldıramadı kaçtı yıllar geçti cocuklarda annenin ustune kalıyo hep zaten anneden daha iyi bakamazki baba
Olan bizim hayatımıza oldu adam ailesinin yanında döndü cepte para kral gibi bekarlık hayatı yaşıyo
Bense elime gecen az bir meblagla kirayı odesem karnımızı doyuraçsam fatura odeyim diye yırtınıyorum
 
Alla allah ilginç , boşanmak diye bir şey var duymuş olmalısınız. Evlenirken de düşünülmeli bu ihtimal mesela günün birinde boşanırsam ayaklarım üzerinde durabilir miyim? Hayatıma devam edebilir miyim? Çocuk yaparken de ... Ola ki boşanırsak bu adam babalık yapacak kapasitede mi? Yok değilse ben tek başıma çocuk bakmak istiyor muyum? Buna hazır mıyım? Bakın düşünülecek ne kadar çok şey çıktı daha da uzatabilirim.. Yoksa yap geç yani tabi ne var.. Ama sonrası sıkıntılı sorunlu kadınlar çocuklar...

Yapmayın lütfen, bu konuyla ilgisi yok dediginizin.

Babam olmaya da eş olmaya da uygun ki evleniliyor.
Evlilikler sonradan bozulabilir, sizde bunu biliyorsunuzdur değil mi ?

Buradaki en mükemmel evliliğe sahibim diyenler bile bir gün aldatilmayacaginin garantisini veremez.
 
Bilemiyorum.. Yani giderse ilk defa yurt dışı deneyimi olacak... Evet düşündü, çok ilgilenir ve bi of demezdi, şu süreçte de sürekli ihtiyacı olan bi şey var mı diye sorar... Ama bilmiyor ki, bir çocuk mutlu ve huzurlu bir yuva ister, anne ve babasını yanında olduğunu görmek ister.. Asıl ihtiyacı olanı veremedikten sonra, gerisinin bir önemi yok..
Eski konuları bilmiyorum. Neden boşanıyorsunuz ve barışma şansı yok mu?
 
Alla allah ilginç , boşanmak diye bir şey var duymuş olmalısınız. Evlenirken de düşünülmeli bu ihtimal mesela günün birinde boşanırsam ayaklarım üzerinde durabilir miyim? Hayatıma devam edebilir miyim? Çocuk yaparken de ... Ola ki boşanırsak bu adam babalık yapacak kapasitede mi? Yok değilse ben tek başıma çocuk bakmak istiyor muyum? Buna hazır mıyım? Bakın düşünülecek ne kadar çok şey çıktı daha da uzatabilirim.. Yoksa yap geç yani tabi ne var.. Ama sonrası sıkıntılı sorunlu kadınlar çocuklar...
Yorumunuz cok bariz baba da esde olamayacak mahlukatlar icin mantikli ve dogrusu o. Ancak cocuk dogduktan sonra sorumluluk agir gelip evliligin butun yukunu anneye yukleyen adamciklar da var. Onun icin bu 2.ci kisimdakileri yasayarak ogrenirsiniz. Onun icin su anda ne yapilabiliri konusmak konu sahibine daha faydali olacaktir.
 
Renksiz hayaller dolu dökülen gözyaşlarım, ezikliği kalbimde yaşanmış bu evliliğin, tüm acı anıları bana bırakıp gidecekmiş yurt dışına,ayda bir gelip oğlunu görecekmiş.. Miş de miş... Ne güzel ya.. Hastalığıyla, 2 yaş sendromuyla, ergenlik tripleriyle her şeyiyle ben tek ilgileneceğim, o da ayda bir gelip sevip gidecekmiş.. Ne ala memleket...

Cebimde sonradan görme bir yalnızlıkla, bir başıma, kucağımda 3 yaşında bir çocuk.. Kaldığım yer tam da burası.. O gelinliği giyerken, o imzayı atarken bunu mu hayal etmiştim,payıma düşen kader sana ne diyeyim..

Başka bir konuda çocuğu olan annenin, en azından çocuk reşit olup, kendini kurtarıncaya kadar evlenmemesi gerektiği tartışılıyor.. Onlar da haklı, karşı fikirdekiler de haklı.. Herkes haklı.. Suçlu kim peki, 26 yaşında elimde 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan bir çocukla kalmışlığıma kırılan kalbim mi..
Valla teyzem sizden zor durumdaydı hem de kaçarak evlenmişti elinden ayrıldıgında 22 yasındaydı çocuguda 1 yasındaydı aynı şey oldu dedı ben yurtdısına gidiyorum zaten aileside adamın ailesi yurtdışında işçiydi teyzem kucucuk yaşta bir
Çocukla kalakaldı ha evet bir kaç kez gmrdü
Çocugunu ama sonradan arayıp sormadı teyzem evlendi şimdi diger eşinden bir kızı oldu eski eş de çocugunu gormek istiyor ama çocuk onu hiç istemiyor bu sefer de .Sizi anlıyorum çok zor ama çocukların da sucu yokki onlar mı istedi dünyaya gelmek siz hem anne hem baba olacaksınız.Allah yardımcınız olsun
 
Çok üzüldüm geçmiş olsun.Hayata bir yerinden başlamak zorundasınız bu çocuğunuz olsa da olmasa da böyle maalesef.Ancak yurt dışı meselesi biraz sıkıntılı olabilir.İlk başlarda her ay dese bile o senede 1 kereye kadar gider.Birde uzaklığa bağlı her 4 haftada bir uçağa binip gelmek zorunda.Umarım biran önce mutluluğu yakalarsınız.
 
Adam olsa böyle yapmazdı.
Madem bitti sızlanmayı bırak dostum, zafer sızlanarak kazanılmaz.
3 yaşındaki yavrun seni hissediyor ve büyüyor ve bu dünyaya kendi isteğiyle gelmedi, kocan ve sen yaptınız onu.
Dolayısıyla üzgün kırgın olmayı değil güçlü olmayı seç ki çocuk da perişan olmasın.
 
En azından haftada 1 gelip bir gününü çocuğuna ayırabilir, ben de kendime ayırırım o bir günü.. Kendine zaman ayırmış, dinlenmiş daha mutlu bir anne olabilirim..

Bende bosanmis bir anneyim ikizlerim var sorumsuzluk yuzunden bosanmitim 2 yilda 2 yada 3 kere o da benim zorlamamla gelip gormutur biz arabayla toplasan yarim saatuzaklikta mesafedeyiz keske hic gorusmeseler hatta cok ulgiluymus gibi surekli beni aramasa hayatimizdan silinip gitse
 
Ailene yakın bir ev, yeni döneme güzel bir anaokulu ile çözülecek bir sorun.
 
Yanlış analiz çalışıyorum...çalıştığım günler de de anneme bırakıyorum.. Hafta içi her gün mesaili bir iş değil.. Diğer zamanlarda da aileme bırakmak istemiyorum yeterince yorduğum için, bu durumda kendime ayıracak vaktim olamıyor, kafamı dağıtamıyorum..
profilinizi kısıtlamışsınız hatırlayamadım konuları
o yüzden de çalışıp çalışmadığınızı göremedik

boşanmalarda çocuk genelde annede kalıyor ve öyle de olmalı
şimdiden kötü bakmaya başlamayın
Rabbim büyük
 
Renksiz hayaller dolu dökülen gözyaşlarım, ezikliği kalbimde yaşanmış bu evliliğin, tüm acı anıları bana bırakıp gidecekmiş yurt dışına,ayda bir gelip oğlunu görecekmiş.. Miş de miş... Ne güzel ya.. Hastalığıyla, 2 yaş sendromuyla, ergenlik tripleriyle her şeyiyle ben tek ilgileneceğim, o da ayda bir gelip sevip gidecekmiş.. Ne ala memleket...

Cebimde sonradan görme bir yalnızlıkla, bir başıma, kucağımda 3 yaşında bir çocuk.. Kaldığım yer tam da burası.. O gelinliği giyerken, o imzayı atarken bunu mu hayal etmiştim,payıma düşen kader sana ne diyeyim..

Başka bir konuda çocuğu olan annenin, en azından çocuk reşit olup, kendini kurtarıncaya kadar evlenmemesi gerektiği tartışılıyor.. Onlar da haklı, karşı fikirdekiler de haklı.. Herkes haklı.. Suçlu kim peki, 26 yaşında elimde 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan bir çocukla kalmışlığıma kırılan kalbim mi..


Offf, offf.. Bu annelerin hakkı ödenmez ya! Babalara bakar mısın? Bırakıp gidecek ay da bir gelecek miş!!! Merak etmeyin ayda bir de gelmeyecek. Yılda bir gelirse, gelecek....

Bu adamların hayallerini yıktığı kadınlara ve o babasız büyüyecek çocuklara yanıyor ve üzülüyorum. Ne hakkınız var be adam bu kadar kişinin hayatını mahvetmeye.....

Allah yardımcınız olsun... Dik durun... Eminim siz de mutlu olacaksınız bir gün...
 
Üzülme canım öyle hızlı büyüyorlar ki sen bile hayret ediyorsun. Şurada bir kaç sene dişini sık, hersey yoluna girecek emin ol. Benim de küçük çocuklarımvar, hangimiz kendimize zaman ayırabiliyoruz ki .
 
En azından haftada 1 gelip bir gününü çocuğuna ayırabilir, ben de kendime ayırırım o bir günü.. Kendine zaman ayırmış, dinlenmiş daha mutlu bir anne olabilirim..

bence hiç gelmeyecekmiş gibi kendinizi psikolojik olarak hazırlayın..
insan ne kadar beklenti içine girerse o kadar yıpranıyor maalesef..
evladınızla mutlu olmaya bakın derim..
 
profilinizi kısıtlamışsınız hatırlayamadım konuları
o yüzden de çalışıp çalışmadığınızı göremedik

boşanmalarda çocuk genelde annede kalıyor ve öyle de olmalı
şimdiden kötü bakmaya başlamayın
Rabbim büyük
Çalışıyorum...sanırım çocuğuma yetememekten çekiniyorum..
 
Renksiz hayaller dolu dökülen gözyaşlarım, ezikliği kalbimde yaşanmış bu evliliğin, tüm acı anıları bana bırakıp gidecekmiş yurt dışına,ayda bir gelip oğlunu görecekmiş.. Miş de miş... Ne güzel ya.. Hastalığıyla, 2 yaş sendromuyla, ergenlik tripleriyle her şeyiyle ben tek ilgileneceğim, o da ayda bir gelip sevip gidecekmiş.. Ne ala memleket...

Cebimde sonradan görme bir yalnızlıkla, bir başıma, kucağımda 3 yaşında bir çocuk.. Kaldığım yer tam da burası.. O gelinliği giyerken, o imzayı atarken bunu mu hayal etmiştim,payıma düşen kader sana ne diyeyim..

Başka bir konuda çocuğu olan annenin, en azından çocuk reşit olup, kendini kurtarıncaya kadar evlenmemesi gerektiği tartışılıyor.. Onlar da haklı, karşı fikirdekiler de haklı.. Herkes haklı.. Suçlu kim peki, 26 yaşında elimde 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan bir çocukla kalmışlığıma kırılan kalbim mi..
Velayet icin mucadele eden kadinlar var en azindan boyle bir sikinti yok..cocugunuzun mutlu bir cocuk olmasi icin once sizin kendine guvenen mutlu biri olmaniz gerek..rol model sizsiniz..
 
S Serenad5 canım,şu anda böyle karışık duygular hissetmeniz normal.
Kajmery'nin dediği gibi siz henüz bu ayrılığı sindiremediniz.
Boşanmaya alışamadan çocuğunuzu,tek başınıza büyütme ihtimali sizi hepten üzüp,tedirgin etti.
Bu süreçte profesyonel destek alsanız?
Buna ihtiyacınız olduğunu düşünüyorum.

Bakış açınızı da gözden geçirmeye çalışın.
Bu evlilik ortak çocuğunuza rağmen bitti mi?
Bitti.
Siz yola tek başına devam etme cesaretini göstermiş bir kadın olarak çocuğunuzu da tek başınıza büyütebilirsiniz.
Sadece bunun için biraz desteğe ihtiyacınız var.

Gerekirse saatli oyun ablası bulun şirketlerden.
Hafta sonu iki üç saat kafanızı dağıtın o oğlunuzla ilgilenirken.
Sizin kafanız ne kadar rahat ve psikolojiniz ne kadar sağlam olursa,oğlunuza da o kadar iyi ebeveynlik yaparsınız.

Önümüzdeki Eylül'de de delikanlıyı kreşe başlatın.
Yaşıtlarıyla birlikte olmak ona da iyi gelecektir.

Şu hayatta ölümden başka her şeyin çaresi bulunur.
Bu sıkıntılı günler de geçecek elbet.
Her gecenin bir sabahı olduğu gibi sizin de daha mutlu günleriniz olacak.
Sadece biraz sabır ve olumlamaya ihtiyacınız var.
İçiniz sıkılıp,dertlenince yazın buraya,
biz derdinizi biraz da olsa almaya çalışalım.
 
Back
X