Ne ala memleket..

derin sularda .!.:

S Serenad5 canım,şu anda böyle karışık duygular hissetmeniz normal.
Kajmery'nin dediği gibi siz henüz bu ayrılığı sindiremediniz.
Boşanmaya alışamadan çocuğunuzu,tek başınıza büyütme ihtimali sizi hepten üzüp,tedirgin etti.
Bu süreçte profesyonel destek alsanız?
Buna ihtiyacınız olduğunu düşünüyorum.

Bakış açınızı da gözden geçirmeye çalışın.
Bu evlilik ortak çocuğunuza rağmen bitti mi?
Bitti.
Siz yola tek başına devam etme cesaretini göstermiş bir kadın olarak çocuğunuzu da tek başınıza büyütebilirsiniz.
Sadece bunun için biraz desteğe ihtiyacınız var.

Gerekirse saatli oyun ablası bulun şirketlerden.
Hafta sonu iki üç saat kafanızı dağıtın o oğlunuzla ilgilenirken.
Sizin kafanız ne kadar rahat ve psikolojiniz ne kadar sağlam olursa,oğlunuza da o kadar iyi ebeveynlik yaparsınız.

Önümüzdeki Eylül'de de delikanlıyı kreşe başlatın.
Yaşıtlarıyla birlikte olmak ona da iyi gelecektir.

Şu hayatta ölümden başka her şeyin çaresi bulunur.
Bu sıkıntılı günler de geçecek elbet.
Her gecenin bir sabahı olduğu gibi sizin de daha mutlu günleriniz olacak.
Sadece biraz sabır ve olumlamaya ihtiyacınız var.
İçiniz sıkılıp,dertlenince yazın buraya,
biz derdinizi biraz da olsa almaya çalışalım.

Genişletmek için tıkla...

Holder .!.:

Renksiz hayaller dolu dökülen gözyaşlarım, ezikliği kalbimde yaşanmış bu evliliğin, tüm acı anıları bana bırakıp gidecekmiş yurt dışına,ayda bir gelip oğlunu görecekmiş.. Miş de miş... Ne güzel ya.. Hastalığıyla, 2 yaş sendromuyla, ergenlik tripleriyle her şeyiyle ben tek ilgileneceğim, o da ayda bir gelip sevip gidecekmiş.. Ne ala memleket...

Cebimde sonradan görme bir yalnızlıkla, bir başıma, kucağımda 3 yaşında bir çocuk.. Kaldığım yer tam da burası.. O gelinliği giyerken, o imzayı atarken bunu mu hayal etmiştim,payıma düşen kader sana ne diyeyim..

Başka bir konuda çocuğu olan annenin, en azından çocuk reşit olup, kendini kurtarıncaya kadar evlenmemesi gerektiği tartışılıyor.. Onlar da haklı, karşı fikirdekiler de haklı.. Herkes haklı.. Suçlu kim peki, 26 yaşında elimde 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan bir çocukla kalmışlığıma kırılan kalbim mi..

Genişletmek için tıkla...

Holder .!.:

Çalışıyorum...sanırım çocuğuma yetememekten çekiniyorum..

Genişletmek için tıkla...

Holder .!.:

Şimdi de vazgeçmiş beyefendi, gitmeyecekmiş.. Dengesiz..

Genişletmek için tıkla...

Yabanelma .!.:

Sizi denemiş olabilir eşiniz, gitme diyeceğinizi falan mı düşündü acaba?

Genişletmek için tıkla...

Holder .!.:

Renksiz hayaller dolu dökülen gözyaşlarım, ezikliği kalbimde yaşanmış bu evliliğin, tüm acı anıları bana bırakıp gidecekmiş yurt dışına,ayda bir gelip oğlunu görecekmiş.. Miş de miş... Ne güzel ya.. Hastalığıyla, 2 yaş sendromuyla, ergenlik tripleriyle her şeyiyle ben tek ilgileneceğim, o da ayda bir gelip sevip gidecekmiş.. Ne ala memleket...

Cebimde sonradan görme bir yalnızlıkla, bir başıma, kucağımda 3 yaşında bir çocuk.. Kaldığım yer tam da burası.. O gelinliği giyerken, o imzayı atarken bunu mu hayal etmiştim,payıma düşen kader sana ne diyeyim..

Başka bir konuda çocuğu olan annenin, en azından çocuk reşit olup, kendini kurtarıncaya kadar evlenmemesi gerektiği tartışılıyor.. Onlar da haklı, karşı fikirdekiler de haklı.. Herkes haklı.. Suçlu kim peki, 26 yaşında elimde 2 yaş sendromunu dibine kadar yaşayan bir çocukla kalmışlığıma kırılan kalbim mi..

Genişletmek için tıkla...