Kızlar merhaba aylardır sizlere yazsam mı diye düşünüp duruyorum.durumumu paylaşabildiğim hiç kimse yok.aslına bakarsanız dışardan bakıldığında mükemmel görünen bir hayatım var o nedenle sana da rahat batıyor derler diye kardeşlerime bile anlatamıyorum ruh halimi.eşime de.
Aslında sorunumun büyük kısmı eşim ama bundan haberi yok,bişeyler hissediyordur muhtemelen ama o da sessiz öylece günleri yaşayıp gidiyoruz.
10 yıllık evliyim 2 çocuğum var 2. Si daha bebek. eşime karşı kopuşum birkaç yıl içinde yavaş yavaş ilerledi ve 2.bebeğime hamileyken fiziksel olarak da birbirimizden uzaklaşmamız ile ivemelendi diyebilirim.şuan cinselliğimiz 0.kimse şikayet etmiyor çünkü zaten benim içimden gelmiyor artık hiç durmayan kendimize hiç vakit ayıramamıza neden olan bebe sayesinde de eşim de cesaret bile etmiyor.bazen çok özledim vs diye göndermeler yapıyor,yakaladığı anlık boşluklarda yada mutfakta birlikte bişeyler hazırlarken bile cilveleşiyor beni istiyor biliyorum ama çocuklar hemen kapıdan bacadan geldikleri için devam edemiyor,ben ise sıfır duygu ile ohh diyorum iyi ki çocuk ağladı.hiç istemiyorum artık ne oldu böyle neden böyle oldum.birkaç yıl önce bazı sorunlar yaşadık aslında küçük şeyler denilebilir ama o zaman aşk ve sevgimde kırılma yaşadığımı hissettim.sonra atlattık herşey yine mükemmeldi ama araya benim ameliyatım girdi,o sebeple eşim çocukla,ben ise ayrı uyumak zorunda kaldım çünkü çocuğumuz ayrı odasında yatsa da gecenin bi vakti yanımıza muhakkak gelir.uykuya tek devam etmez.çok fena uyur büyük çocuğum tekme,kol yememek için ameliyatlı bölge sebebiyle birkaç ay öyle sürdü.sonra eşim ağır bi sınava hazırlandı o dönemlerde yine gece geç saatlere kadar ders çalıştığı için biz yatardık o takılırdı,gün içinde de ders çalışsın diye ona ayrı zaman tanıdığımız için çocukla ben takıldım hep.bu süreç de 6 ay falan sürdü.ben sosyal bi insanım ama eşim öyle değil.üni arkadaşları ile yılda 1-2 kez görüşür,lise ile de öyle.onun dışında ne işyerinden ne de yaşadığı çevreden arkadaşı yoktur.benim çok arkadaşım var evliliğimin ilk yıllarında hep benimkilerle görüşüyorduk sonra baktım benim eşim çok soğuk,arkadaşlarımın eşleri ile iletişimi robotik o nedenle kendim ayrı görüşmeye başladım tabi aile olunca insanlar ailecek plan yapıyor böyle böyle arkadaşlarım ile benim de görüşmelerim azalmak zorunda kaldı.çalışırken dert etmiyordum çünkü işyerinde sosyalleşiyordum ancak 2.bebe sebebiyle şimdi evdeyim ve çok yalnız hissediyorum.haftasonları bigün eşimin annesine bi benim anneme gideriz arada dışarda vakit geçiririz vs onun dışında misafirlik olayımız yok.bu beni çok boğuyor.
2. Bebe ile aynı yatağı paylaşamama durumu,fiziksel(cinsel)olarak uzak kalma durumu ilerledi ve şimdi şu çocuk bi büyüse bi rahat etsek.birbirimizi özledik vs diyor eşim. ben ise bu sürecin böyle olmaması gerektiğini düşünüyorum ama aynı zamanda da eşim beni öpse çok rahatsız oluyorum.iyice soğudum napsam bilmiyorum neden bu kadar büyüdü bu soğukluk.içimde onu asosyal olmasından dolayı suçluyorum kızıyorum vs o nedenle mi soğuyorum bilmiyorum.ev işi çocuk vs herseye yardım eder eşim.çok güzel bi işi var maddi durumumuz çok şükür iyi.dışardan bakana mükemmel bi hayatımız var.sağlıklı 2 tane evladımız var ama ben böyle hissediyorum
