Ne tarafa yıkılayım,ağlamak istiyorum hem de çok .Hiçbir şeye umudum yok.

Benim ki biten bir şey artık geri dönüşü yok. Sizinki sizin şüpheniz benim konum apayrı .Ben bu süreçte zorlanıyorum
 
Benim ki biten bir şey artık geri dönüşü yok. Sizinki sizin şüpheniz benim konum apayrı .Ben bu süreçte zorlanıyorum
Ama şöyle düşünün benim ki de ha bitti ha bitecek çünkü kafamda şüphelerim gerçek gibi hissetmeye çalışıyorum. İstemsizce kurguluyorum ve kurgularım da gerçek gibi sonuçta yazışmış bir adam var ortada her türlü aldatılma ve bir ilişkinin bitimidir. Sizin hissettiklerinizin aynısını hissediyorum.
 
Kızlar biliyorsunuz beni .Boşanma aşamasındayım.Çok şükür mesleğim var , işime gidip geliyorum. İş sürecinde bastırıyorum duygularımı .Gülüyorum, eğleniyorum kimseye belli etmiyorum .Geceleri artık aşırı diş gıcırdatmaya başladım. O kadar umutsuzum ki yani 27 yaşındayım ama hayat benim için bitmiş gibi. Kendimi de hiç begenmez oldum .Dış görünüşümle uğraşıyorum ama önceki sene saçlarım yandı işlem yapmamam lazım mesela yapıyorum Belim kalınlaştı vs Yani eskisi gibi güzel de hissetmiyorum .Psikolojik destek almak istiyorum , eş kişisi bunu lehime sunar zaten psikolojik sorunlar yaşıyordu demesin diye biraz erteledim bilmiyorum.Annem sürekli teselli ediyor vs .Artık tekrar insanlara inanmak , güvenmek sevmek sanki imkansız.Artik hiçbir şey kendim için yapamayacakmış gibi hissediyorum .Ailem iyi ama aile evi de sorunlu babam bipolar hastası .İnanın çok doluyum çok yansıtamıyorum . Benim gibi olanlar dertleşelim mi ?
Ben yüzümü yaptırmaya başladım kilo verdim sürekli daha güzel görünme çabası içindeyim. Dışarda insanlar arasında gülüyorum ama akşam kendimi eve atıp ağlasam diye vakit geçmiyor. Sürekli içimde bir öfke bir sıkıntı ve bu hiç geçmiyor. Kim ne yaparsa yapsın umrumda değil bir ruh halindeydim
 
Ben de insanlar arasında mutlu görünüyorum ama yalnız kaldigimda üzülüyorum .Bosanma sürecinin psikolojik etkilerini yaşıyorum
 
Ben yüzümü yaptırmaya başladım kilo verdim sürekli daha güzel görünme çabası içindeyim. Dışarda insanlar arasında gülüyorum ama akşam kendimi eve atıp ağlasam diye vakit geçmiyor. Sürekli içimde bir öfke bir sıkıntı ve bu hiç geçmiyor. Kim ne yaparsa yapsın umrumda değil bir ruh halindeydim
İçim acıyor benimde insanlardan tiksiniyorum
 
Beni böyle mutsuz edip onun mutlu olması her gece başka bir kadınla olmasına çok üzülüyorum
 
Ben de insanlar arasında mutlu görünüyorum ama yalnız kaldigimda üzülüyorum .Bosanma sürecinin psikolojik etkilerini yaşıyorum
nasıl atlatacağız bilmiyorum ki. ben eşime güveniyor görünerek takipte kalacağım buna benzer bir hata daha görürsem bu sefer bitiririm diye düşünüyorum ama bu şekilde yaşamak da mezarda yaşamak gibi birşey 😞
 
Onunlayken de çok sıkıntılı günler geçirdim şimdi onsuzken ve farklı ildeyken de çok sıkıntılı günler geçiriyorum. İşe gitmek dışında mecbur hissetmediğim hiçbir şeyi yapacak hali bulamıyorum kendimde. İşteyken insanlara rol yapıyorum iyiymişim mutluymuşum hayatımda her şey yolundaymış gibi, çünkü bana soru sorulsun istemiyorum. Uyuyamıyorum. Aylardır 3 4 saatlik uykuyla işe gidiyorum. Temizlik yapmak beni yorduğu için biraz rahatlatıyor onu bol bol yapıyorum. Yemek yapmıyorum, yemek yemek istemiyorum. Acıkınca herhangibir şeyle karnımı doyurmak açlığımı gidermiş olmak yetiyor. Senin kilo almanın aksine günden güne kilo veriyorum. Zihnimdeki düşünceleri duymamak için sürekli bir şeyler izliyorum. Otobüsteyken bile birden ağlayıveriyorum, tutamıyorum kendimi. 26 yaşımdayım 15 gün önce bir sabah saçlarımın yarısı beyaz uyandım. Senin içinde bulunduğun isteksizlik ve yıkılmışlığı kendimde de gördüğümden anlıyorum, herkes geçecek diyor ama devam edemiyorum ki geçsin. Bir karar verip sevdiğinden uzaklaşıp devam edememek çok zor. Sürekli hem mutlu anları düşünüyorsun hem sana yaşattıklarını. Hem seviyorsun hem hak etmediğin için kızıyorsun. En azından benim için böyle oluyor. Umarım devam edebilmenin bir yolunu bulursun
 
Back
X