merhabalar kızlar.benim kimselere açamadığım bir derdim var.ben iki yıl gıda teknikerliğini okudum bitirdim,şimdi 4 yıllık bir bölüm kazandım ve şu an yaşadığım memlekete geldim.
sorunum şu;ben burda uzaktan bir akraba ile tanıştım ve aşık oldum.kendisi bana en başta lise mezunu olduğunu söylemişti ancak liseyi yarım bırakmış,ilkokul mezunu haliyle.neyse bu çok hayati bir problem değil.buna eyvallah.ben bu adamla birlikte oldum ama şu an çok pişmanım.çok seviyorum ama çok pişmanım.neden mi?
1.bu adam herşeyi şiddet yolu ile çözmeye alışmış,sabıkası var ve hala daha şiddet yoluyla bazı olayları çözüyor bu da beni ümitsizliğe itiyor. korkuyorum,alıp hapse tıkayacaklar,o da rahat edecek,ben de!ilk olayı bir kadın yüzünden olmuş.şöyle ki, arkadaşının hanımını eve kadar takip etmişler o da korkmuş ve kocasına durumu anlatmış. o takip eden adamı bulmuşlar ve benim eşim bir de birkaç arkadaşı ile beraber o adamı linç etmişler. daha önceden de dayısını bıçaklamış mı öyle birşeyler olmuş. şimdi mahkeme olayları ile uğraşıyoruz bakalım ne olacak bu işin sonu.ben nişanladığımda bütün bunlardan habersizdim. çok sonra öğrendim.
2.ailesinin maddi durumu iyi değil,kendisi de belli bir meslek sahibi değil,şu an garson olarak çalışıyor benim okuduğum okulda,varsın çalışsın,çalışmak ayıp değil.meslek önemli değil diyemeyeceğim.meslek herşeyden önemli ama kızlar bu adamı ben bırakamıyorum,hem bekaret mevzusu yüzünden, hem imam nikahlıyım.resmi nikah kıymadık henüz çünkü benim babamdan aldığım maaşım kesilecekti,bunu istemedim çünkü paraya ihtiyacımız var. eşim diyeyim kendisine artık çünkü karı koca hayatı yaşıyoruz. yetiştiğimiz ortam çok farklı, çevre farklı,düşünceler farklı.tek ortak noktamız sevgi. birçok kişi hayrandır aramızdaki aşka,sevgiye.ben çok hasta olduğumda,psikiyatrik olarak, dayanılmaz şeyler yaşattığımda bile ona, o beni bırakıp gitmedi. birçok kişi,hatta annem bile yaka silkerken o hep benim yanımdaydı. onun sayesinde Allah ın izni ile iyileştim, o elimden tuttu beni.ayrılamıyorum, kalamıyorum,ne yapacağım bilemiyorum.bir yandan baskı,bekaret mevzusu yüzünden. yok geri dönemezmişim,yok kimse almazmış beni vs.
3.bir tane küçük 7 yaşında kız kardeşi var,bir de 16 yaşında oğlan kardeşi.bunlar bizde kalmak istiyorlar. her geldiklerinde kalacağız diye tutturuyorlar. ben sorumluluk almak zorunda değilim ki. kayınvalidem ve kayınpederim öylesine rahat ki!hiç birşeye dur çüş dedikleri yok. herşeye 'Allah büyük,olur Allah ın izniyle' tamam olur da, oturduk yerde kimse kimseye birşey vermez,yapmaz!bu yaz düğünüm olacak ve ben hala kararsızım,eşimi çok seviyorum ondan ayrılmak istemiyorum bu olumsuzluklar beni mahvediyor.fikriniz nedir?