[sıze=2]merhaba arkadaşlar,
çok bunaldım, burayı bir günlükmüşcesine kullanmak istedim...
Nişanlıyım 9 ay oldu,nişanlımın iş sıkıntıları vardı, düğünü yaza yetiştiremedik.
Tam güzel istediği bir işe girdi, kayınpederimin siroz olduğu ortaya çıktı.
2 ay tedavisi için çareler arandı, bütün tedavilerin zamanının geçtiği söylendi.
Aynı türk filmlerindeki gibi zamanının az kaldığı ve son günlerinin güzel yaşaması gerektiği söylendi doktorlar tarafından
bitkisel ilaçlara başlandı, belki bir ihtimal birşey yapar diye ne yazıkki oda fayda etmiyor ve hızlı bir "son"a yaklaşılıyor...
Bu arada nişanlımda bu hastalık sebebiyle işi aksatmak durumunda kaldı (artık en az haftada 1 acildeler) bundan dolayı çoğu kez
parasının tamamını vermiyorlar,zaten olanda hastanelere ilaçlara gidiyor.
Maddi manevi resmen çöktüler.
Kayınvalidemde yıllar önce meme kanserini yenmiş ve onunda ruh durumu hiç iyi değil...
Akrabaları evet yanlarında,ama bu hallerini görüp yardım eli açmadıkları gibi,her işe karışarak daha da bunaltıyorlar...
Gelelim bizim duruma,bu hastalık ortaya çıkınca bizim mürüvvetimizi görsün istediler,özellikle nişanlım babamın görmesini çok istiyorum dedi.
Ancak maddi olarak pek birşey yapamayacağız dedi.
Bende benimde başıma böyle bir durum gelebilirdi ve bende babamın görmesini isterdim dedim, maddi olarakta eksik evleniriz yavaş yavaş tamamlarız dedim.düğün borç harç bir şekilde yapılır dedim.duygusal kısmı tamamen geriye attım.senelerdir kurduğumuz bütün hayalleri çöpe attık.
Nişanlım ben babam orda annemin yanında olursa, tiyatronun alasını yaparım dedi.ama babam yoksa bu tiyatro olmaz dedi.
Zor onun için çok zor, annesi depresyona girecek,bir yandan benim sorumluluğum herşey çok zor olacak.
Bir yandan kendi babam çok bunalttı, yok işte nasıl alacak eşyaları yok borçları nasıl ödeyeceksiniz diye,anlatamadım bir türlü beraber yapıcaz baba diye. Bir türlü empati kuramadı,bu durumun hastalıktan dolayı böyle olduğunu.
Allaha hep dua ediyorum nişanlıma güç kuvvet ver diye, ne yapalım ileride mutlu olalım huzurlu olalım, düğün dernek ne ki...
Ama dün doktor sonuçlara baktı ve şu 1 haftada %500 değerlerin arttığını söyledi ve asla heyecanlanmaması gerektiğini belirtti.
çünkü herhangi bir heyecanda orada yığılıp kalacağını söyledi.
Otomatikman bu düğünü sildik aklımızdan.
Ben haftanın belli günleri iş için başka şehire gidip geliyorum.devlet kurumundayım çok şükür,evlenincede birsüre gelip gidecektim zaten.
çok şükür devletteyim,mesleğimi yapıyorum,çoğu kişiye göre iyi biryerdeyim.
Ama hep derlerdi inanmazdım,allah dermansız dert vermesin diye...
Bir yandan ders çalışmam gerekiyor,tezimi yapıyorum tezi dondurma gibi bir şansım yok,şu son 2 3 haftadır çalışamıyorum.
2 3 aydır kendi içime kapandım.içimden hiçbirşey yapmak gelmiyor, kimseyle görüşmek istemiyorum.
Ailem halime çok üzülüyor, devamlı ağlıyorum,öğrencilerim devamlı hocam noldu size diyorlar..
Psikologa gittiğimde 1 2 gün iyi oluyorum, sonra tekrar kötüleşiyorum.ama nişanlıma devamlı destek olmaya,ona belli etmemeye çalışıyorum.
öyle işte arkadaşlar,nasıl davranmam gerektiğini,ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.
Bu belirsizlik nereye kadar gidecek onu da bilmiyorum.
Allahım kimseye yaşatmasın bunları,nişanlıma çok üzülüyorum...
Buraya yazmak istedim.uzun oldu, zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkür ediyorum.
Sıkıntımı burada paylaşmak istedim. Belki bu yollardan geçmiş birileri vardırda bana yol gösterir diye düşündüm.
[/sıze]
