ne yapayım akıl verin :(

Adamın kulağını geçtim de ikametgahı uzak olduğunu ve ailenin onay vermeyeceğini bile bile niçin kendisiyle görüşüyorsun,ben o kısmı anlamadım? :temizlik:
hayır ben eğer emin olursam ailemi bi şekilde ikametgah konusunda ikna ederim düşüncesindeydim, ama bu konuda onları ikna etmem neredeyse imkansız sorun orda
 
Bizim bir tandığımız var tek kulağında işitme sorunu olan. Söylenmeseydi hiç bilmezdik. Hiç anlaşılmıypr. Dediği gibi açık alanlarda belki yakın çevresi fark eder. Biz o kadar gidip gelirken giç fark etmiyoruz, gayet bormal konuşuyoruz.
 
Konu sahibi öyle bi yazmış ki, sanki asla onun başına gelemezmiş gibi :)
hayır inanın bunun bilincindeyim, üstte de yazdım, ve bu lafta değil hissederek bunun bilincindeyim, benim korkum ailem, onların beni psikolojik baskıya tabi tutması yoluyla hem kendimi hem onu mutsuz etme korkusu
 
belli bir yüzde olursa işitme cihazı veriyorlar ama benim sıfır olduğu için care yok denmiş dedi, bu konuda bilgi vermeniz mümkün mü? Düşüncelerinizde haklısınız annemin çok etkisinde kalarak yetiştim ama malumunuz belli bir yaştan sonra yerleşik kalıpları değiştirmek çok zor, yanlış olduğunun farkındayım inanın
Tam anlayamadım, yani işitmesi çok ağır olduğu için mi cihaz alamıyor?
Rapor alabilmesi için %40 olması gerekiyor.
Çok haklısınız düşünce kalıplarını bi anda yıkmak kolay değil, yavaş yavaş olayları gözlemleyin ve empati yapın.
İç sesinizle konuşun soru cevap şeklinde.
Bence arkadaşınız neden bu kadar acele ediyor onu anlayamadım.
Sakın tanımadan ciddi düşünmeyin.
 
Ben mesela...
28 yaşında karlı yolda yürürken kayıp sırt üstü düştüm. Önce kafamı sert bi şekilde vurdum sonra omurgamın üstüne ve yaklaşık 6-7 ay çelik korseyle boynum tutmadan sadece tavana bakarak yattım. Omurgamı çatlatmıştım. Neyse ki şanslıydım ayağa kalktım ama farkettim ki artık az duyuyorum ve çoğu söyleneni yanlış duymaya uydurmaya benzetmeye çalışıyorum. Dr a gittiğimde evet yüzde 50 duyumu kaybetmişim. Ama evlendim, eşime de çoğu şeyi duymamam ya da uydurmam hep sempatik gelir, çok ta güleriz. Mesela ağaç demiş geçen ben tıpaç anlamışım... hayatta herşey insan için. Önemli olan sevmenizdir, eğer seviyorsanız bütün olursunuz zaten, sen onun yüzüne vuramaZsın eksiklerini çnkü o sensindir. Siz kendinize şunu sorun, seviyor muyum ya da o diğer ben miyim?
Not: cihaza gerek duymuyorum, çnkü eşim herşekilde benim bir diğer iki kulağım. Umarım anlatabildim.
 
Ben mesela...
28 yaşında karlı yolda yürürken kayıp sırt üstü düştüm. Önce kafamı sert bi şekilde vurdum sonra omurgamın üstüne ve yaklaşık 6-7 ay çelik korseyle boynum tutmadan sadece tavana bakarak yattım. Omurgamı çatlatmıştım. Neyse ki şanslıydım ayağa kalktım ama farkettim ki artık az duyuyorum ve çoğu söyleneni yanlış duymaya uydurmaya benzetmeye çalışıyorum. Dr a gittiğimde evet yüzde 50 duyumu kaybetmişim. Ama evlendim, eşime de çoğu şeyi duymamam ya da uydurmam hep sempatik gelir, çok ta güleriz. Mesela ağaç demiş geçen ben tıpaç anlamışım... hayatta herşey insan için. Önemli olan sevmenizdir, eğer seviyorsanız bütün olursunuz zaten, sen onun yüzüne vuramaZsın eksiklerini çnkü o sensindir. Siz kendinize şunu sorun, seviyor muyum ya da o diğer ben miyim?
Not: cihaza gerek duymuyorum, çnkü eşim herşekilde benim bir diğer iki kulağım. Umarım anlatabildim.

Çok geçmiş olsun, Rabbim yuvanızda mutlu etsin sizi:nazar:

Konu sahibi sen belliki takacaksın bu duruma o yüzden karşı tarafı üzmeden,duygusallık oluşmadan bitirin bence..
 
Ailenizi mi mutlu etmek istiyorsunuz, eşinizi mi çevrenizi mi kendinizi mi? Öncelikle bunu tartın. Öncelikleri olur insanların, çnkü herkesi mutlu etmeniz mümkün değil. Önce kendinizi düşünmelisiniz, ha yok ben ailem için yaşıyorum diyorsanız zaten başkasını da katmayın buna, yalnız aileniz için yaşayın. Artık kendi ailenizi kurduğunuzda onlar ikinci planda kalmalı zaten, önce bunu idrak edin, sonra yola çıkın. Siz mutlu olacaksınızki sevdiklerinizi de mutlu edesiniz ....
hayır inanın bunun bilincindeyim, üstte de yazdım, ve bu lafta değil hissederek bunun bilincindeyim, benim korkum ailem, onların beni psikolojik baskıya tabi tutması yoluyla hem kendimi hem onu mutsuz etme korkusu
 
Kızlar daha önceki konumda biriyle bir arkadaş vasıtasıyla telefon üzerinden ön görüşme yaptığımı söylemiştim hatta ilgisiz gibi gelmişti. Haftasonu uzak bir mesafeden kalktı geldi, kafa yapılarımız aynı, duygusal bir bağ yok ki şun anda o zaten olmaz ama az evvel de dediğim gibi düşünce ve bakış acılarımız aynı.Derken bir sorun çıktı ; şöyle ki adam bana bir kulağının hiç duymadığını söyledi, ve bunu bir konudan konusurken, önemsz bişeymiş gibi söyledi halbuki ben ilk defa o anda öğrendim, sanırım o benim bildiğimi düşünüyordu. İletişim sırasında sıkıntı yaşamadık hatta söylemese belki farketmezdim. Sordum o da kapalı alanda sıkıntı yaşamadığını, açık alanlarda sıkıntı olduğunu söyledi. Ben bu konuyu bilmediğimi ona söylemedim, incinmesin diye. Aracı arkadaşıma sonradan söyledim meğer o da bilmiyormuş. Şimdi annemden bahsedeyim size ; bu kişi gündeme geldiğinde bile uzaktır olmaz diyordu (ki benim için de uzaklık mesele ama ben ısınırsam bi şekilde başederim diyordum) ,görüştüğümüzü felan şu an bilmiyor. Ailem özellikle annem açısından bu çok büyük bir problem ve yüzde yüz yok diyecekler. Annem her şeye takan ve sürekli onu dile getiren, psikolojimi etkileyen biri, kendisi de cevre ne söyler den korkan, cevreyi umursayan biri. onun yüzünden ben de kim ne der e takılan biri oldum.Bu duruma hayli hayli yok diyecektir öğrendiğinde. Böyle bi konuyu gizlemek de olmaz. Sizce ne yapayım duygusal bir bağ olsa, aşk olsa belki herşeye rağmen cabalardım, ama bu durumda o riski göze almaya korkuyorum, sonrasını annemden, cevremden etkilenip onu da kendimi de mutsuz edersem ya.. :KK43: Siz olsanız ne yapardınız, ne önerirsiniz bana ? gerçekten çıkmazdayım
dert ettiğiniz sey cok sacma yarın bi kaza da sizde aynı duruma gelebilirsiniz ozamn basklarıda sizin hakkınızda bu sekilde düşünsün bu hoşunuza gidermi ? pek sanmam. ayrıca sizinde cocugunuz olursa aynı durumda olabilir yani diğer kulağı duyuyormus ne güzel ayrıca bunun elalemin bilmesinede gerek yok yani cok onemli bişiy değil eger sizin kalbınız ısınıyorsa düşünün yani bunu bahane etmeyin ki zaten siz isterseniz anne ve babanızda pek bişiy diyemez gectik o devri bence
 
Kızlar daha önceki konumda biriyle bir arkadaş vasıtasıyla telefon üzerinden ön görüşme yaptığımı söylemiştim hatta ilgisiz gibi gelmişti. Haftasonu uzak bir mesafeden kalktı geldi, kafa yapılarımız aynı, duygusal bir bağ yok ki şun anda o zaten olmaz ama az evvel de dediğim gibi düşünce ve bakış acılarımız aynı.Derken bir sorun çıktı ; şöyle ki adam bana bir kulağının hiç duymadığını söyledi, ve bunu bir konudan konusurken, önemsz bişeymiş gibi söyledi halbuki ben ilk defa o anda öğrendim, sanırım o benim bildiğimi düşünüyordu. İletişim sırasında sıkıntı yaşamadık hatta söylemese belki farketmezdim. Sordum o da kapalı alanda sıkıntı yaşamadığını, açık alanlarda sıkıntı olduğunu söyledi. Ben bu konuyu bilmediğimi ona söylemedim, incinmesin diye. Aracı arkadaşıma sonradan söyledim meğer o da bilmiyormuş. Şimdi annemden bahsedeyim size ; bu kişi gündeme geldiğinde bile uzaktır olmaz diyordu (ki benim için de uzaklık mesele ama ben ısınırsam bi şekilde başederim diyordum) ,görüştüğümüzü felan şu an bilmiyor. Ailem özellikle annem açısından bu çok büyük bir problem ve yüzde yüz yok diyecekler. Annem her şeye takan ve sürekli onu dile getiren, psikolojimi etkileyen biri, kendisi de cevre ne söyler den korkan, cevreyi umursayan biri. onun yüzünden ben de kim ne der e takılan biri oldum.Bu duruma hayli hayli yok diyecektir öğrendiğinde. Böyle bi konuyu gizlemek de olmaz. Sizce ne yapayım duygusal bir bağ olsa, aşk olsa belki herşeye rağmen cabalardım, ama bu durumda o riski göze almaya korkuyorum, sonrasını annemden, cevremden etkilenip onu da kendimi de mutsuz edersem ya.. :KK43: Siz olsanız ne yapardınız, ne önerirsiniz bana ? gerçekten çıkmazdayım

Öncelikle merhaba,

Telefonda iletişiminiz iyi olmasa adam kalkıp sizin yanınıza gelmezdi. Telefonda süren muhabbettiniz yüz yüzeyken de devam etmiş anlattıklarınıza göre. Sorun çıktı demeniz sizin açınızdan sorun çıkmıi. Çünkü adam size bunu önemsiz birşey gibi söylemiş çünkü bununla yaşamaya alışmış ve kendinle barışık bir insan.

Bir kulağının duymamış olduğu mutluluğa engel değildir, bence siz bunu kendinize engel yapmış gibisiniz. İçiniz tam ısınamadığı için annenize topu atıyorsunuz.

Eğer baştan böyle düşünüyorsanız konuşmayın o adamla insanların duygularıyla da oynamayın. Hem kendi zamanınızdan çalmayın hemde karşı tarafın. Çünkü engelli olan insanlar, normal insanlara göre daha fazla naif ve duygusal oluyorlar. Sonra vşcdanınızla baş başa kaldığınızda içiniz rahat olsun.
 
hayır inanın bunun bilincindeyim, üstte de yazdım, ve bu lafta değil hissederek bunun bilincindeyim, benim korkum ailem, onların beni psikolojik baskıya tabi tutması yoluyla hem kendimi hem onu mutsuz etme korkusu
Size çok ciddi bi yorum yapacağım..
Anneniz size psikolojik baskı yapıyor ve siz bundan ciddi anlamda etkileniyorsunuz dimi?
Doğruyu yanlışı ayırt edip, tarafsızca düşünmeyi öğrenebilmeniz gerekiyor, bunuda nasıl başarırsınız psikoloğa giderek.
Lütfen beni yanlış anlamayın bu demek değildir ki, o kişiyle önyargısız evlenmeniz gerekir. Hayır evlenmemek en doğal hakkınız, ama bu konuda siz karar verin anneniz değil.
 
Size çok ciddi bi yorum yapacağım..
Anneniz size psikolojik baskı yapıyor ve siz bundan ciddi anlamda etkileniyorsunuz dimi?
Doğruyu yanlışı ayırt edip, tarafsızca düşünmeyi öğrenebilmeniz gerekiyor, bunuda nasıl başarırsınız psikoloğa giderek.
Lütfen beni yanlış anlamayın bu demek değildir ki, o kişiyle önyargısız evlenmeniz gerekir. Hayır evlenmemek en doğal hakkınız, ama bu konuda siz karar verin anneniz değil.
haklısınız yanlış anlamadım cunku buna ihtiyacım var gercekten
 
Kızlar daha önceki konumda biriyle bir arkadaş vasıtasıyla telefon üzerinden ön görüşme yaptığımı söylemiştim hatta ilgisiz gibi gelmişti. Haftasonu uzak bir mesafeden kalktı geldi, kafa yapılarımız aynı, duygusal bir bağ yok ki şun anda o zaten olmaz ama az evvel de dediğim gibi düşünce ve bakış acılarımız aynı.Derken bir sorun çıktı ; şöyle ki adam bana bir kulağının hiç duymadığını söyledi, ve bunu bir konudan konusurken, önemsz bişeymiş gibi söyledi halbuki ben ilk defa o anda öğrendim, sanırım o benim bildiğimi düşünüyordu. İletişim sırasında sıkıntı yaşamadık hatta söylemese belki farketmezdim. Sordum o da kapalı alanda sıkıntı yaşamadığını, açık alanlarda sıkıntı olduğunu söyledi. Ben bu konuyu bilmediğimi ona söylemedim, incinmesin diye. Aracı arkadaşıma sonradan söyledim meğer o da bilmiyormuş. Şimdi annemden bahsedeyim size ; bu kişi gündeme geldiğinde bile uzaktır olmaz diyordu (ki benim için de uzaklık mesele ama ben ısınırsam bi şekilde başederim diyordum) ,görüştüğümüzü felan şu an bilmiyor. Ailem özellikle annem açısından bu çok büyük bir problem ve yüzde yüz yok diyecekler. Annem her şeye takan ve sürekli onu dile getiren, psikolojimi etkileyen biri, kendisi de cevre ne söyler den korkan, cevreyi umursayan biri. onun yüzünden ben de kim ne der e takılan biri oldum.Bu duruma hayli hayli yok diyecektir öğrendiğinde. Böyle bi konuyu gizlemek de olmaz. Sizce ne yapayım duygusal bir bağ olsa, aşk olsa belki herşeye rağmen cabalardım, ama bu durumda o riski göze almaya korkuyorum, sonrasını annemden, cevremden etkilenip onu da kendimi de mutsuz edersem ya.. :KK43: Siz olsanız ne yapardınız, ne önerirsiniz bana ? gerçekten çıkmazdayım


Ne var ki bunda?? Benim teyzeöşn de bir kulağı duymaz, genetik ve sonradan oldu. İleride bizlerin de öyle olmayacağı ne malum? Önemli olan tek şey insan olmayı becermesi ve seni öutlu etmesi, o kadar. Gerisi boş inan ki.
 
bahsettiğim meseleyi aştım, devam ediyoruz ama yüz yüze görüşmemizden önceki ilgisizliğini hala sürdürüyor, etkilendim diyor ama beni etkilemeye yönelik hiçbirşey yapmıyor, aramızda zaten cok mesafe var boyle ilgisiz de olunca hiçbirşey hissedemiyorum... ifade ettim ilgi istediğimi, aksi takdirde duygusal bişey hissedemeyeceğimi, elimden geleni ve fazlasını yapacağım diyor da pek bi fark göremedim.Bakalım hayır olsun sonu ne diyeyim
 
Back
X