Mesele, bebekliğimizden beri ailelerimizin dostluğundan doğan bebeklik döneminden gelen ve büyüdükçe oluşan arkadaşlık. Kısacası yediği içtiği ayrı gitmeyen iki insandık. Fakat benim ilişkimin olması ve sonrasında evlenmemden kaynaklı kendisi ''erkekler aynıdır'' mantığıyla sürekli bir kötüleme, olumsuz yorum yapma modunda olduğundan ötürü biraz tartışmalar yaşadık. Bunu üstelik sadece bana değil, herkese söylüyor. Evlenenleri sevmiyor açıkçası. Benim kız arkadaşlarımdan bile nefret ediyordu. Benim annemin yoğunbakım kapısında beklerken kendisnin yeni tanıştığı insanlarla buluşmaya gitmesi, annemin 10 ay evvel vefatında beni hiç aramaması sadece cenzeye gelmesi sonrasında kaybolmasından ötürü çektim elimi ayağımı çünkü bozuldum. Bir şekilde barışıp evimde ağırladım. Sürekli özledimli cümleler kurdu. Şimdi sözlüsü var, sürekli onla alakalı övgülerle dolaşıyordu bizde. Ben ne desem, hemen konu sözlüsü. Yalan değil, gerçekten çok iyi bir insan sözlüsü. Ama bir nispet durumu yani... Ne oldu bilemem, bir baktım ki arayıp sormuyor ve görüşmüyoruz. Kısacası tek tek yaşanan problemler azar azar vurup, sonunda kopardı. Eskisi gibi olur muyuz, içim epeyce uzaklaştı ilk zamanlar çok kahretsem de kendimi.
Bugün annesi mesaj attı babaanesi vefat etmiş cenaze saati ve camiiyi. O panikle aradım, başsağlığı diledim, arkadaşımı aldım tele ona da aynı sekilde. Ağladı, özledim vs dedi, az moral verdim kapattık. Yeni numaram yok kendisinde henüz. Vermedim. Simdi yazmalı arada sormalı mıyım nasılsın vs diye, yoksa gerek yok mu. Aslında arkadaş olmak istemiyorum tekrar eskisi gibi, ama 20 yıldan fazladır beraberiz, onun bana sırt döndüğünü ele alıp aynısını yapmak yakışır mı bilmiyorum. Aslında fikirlerinizi merak ediyorum... Nedir olması gereken, varsa fikriniz alırım...
Sevgiler :)