evet malesef bizim öyle insanlık dışı kavgalaromizda oldu...ama suan bi bakın bize hayatta demezsiniz bu insan bu kadına böyle yapmıştır bu ların böyle bi evliliği olmuştur diye..suan en ufak tartışmamız yok hatta regl dengesizliğin yaklaştı ben tartiscak yer arıyordum esim beni alttan alıp tartisamadi bile..ama bi gerck var ki çok kötü şeyler yaşadımsaçlarını yerlerde sürümek falan mı
çok üzüldüm gerçekten.
orası öyle gerçi ama insan en azından bi hayatım yazabilir diyebilir...veya sarilabilir..yada oturup sohbet edebilir oda biliyor ki hiç arkadasm yok annemle aram kötü dertlese bileceğim kimse yok ki sertleşmeye ihtiyacım var..
Konunun detayını bilmiyorum tabi ama bu sözlerinde haklısın canım
yani ne yapabilirim derken..
ınan kendi kendimi sorguluyorum acaba ben çok mu beklenti içindeyim diye hayır değilim aksine ben eşime bebek gibi bakiyrm ki o şiddetli kavgalarimiza rağmen..kimsenin yanında rencide etmem...eşimin iş çevresine ayak uydururum beni gururla esim diye taşır yanında...evime sevmediğim akrabaları veya arkadsida gelse nasıl hizmet edip güzel agirlayacagimi sasirim...tek istediğim eşimden ilgi...artık kavga gürültü de gitmişken mutlu olmak istiyrm...arada gorumcem laf dokunduruyr çocuğu artık pek almıyorsun önceki gibi diyor..onada ayrı uyuz oluyorum...buğu. aradı sana gelicem dedi bakalım bugun nasıl deli edicek beni
uzun vadede çocuk düşünmüyorum zaten...bir süredir tartışmamız bile yok eşimle..ben bu sükunet içinde çalışmak için kendi ayaklarımın ustunde durmak için çabalıyorum...sanırım ben önceki kadar eşime kiyamamzlik yapmiyrm önceden o beni zorlardi illa al kendine biseyler diye almiyrdum ama artık aliyrm kendime daha çok bakiyrm kendimi böyle mutlu hissediyrm
