- Konu Sahibi beyaz_siyah
- #1
Bu forumu sürekli takip ederim. Ancak ilk defa buraya yazıyorum. Günlerce aylarca düşündüm. Kendimce çıkmazlardayım. Kimse tarafından sevilmiyorum. Arkadaşlarım var ama ben arayınca.. Sürekli takıyorum birşeylere kendime çok kızıyorum. Sürekli hata buluyorum. Kambur, eğik durduğumu düşünüyorum. Sürekli kendime dikkat ediyorum dik durmaya özen gösteriyorum. Karşıma bu zamana kadar kimse çıkmadı. Ona da üzülüyorum. Hiç mi sevilmez bi insan. Çevremdekiler evlenmeye başladı. Bana da soruyorlar üzülüyorum ama takmıyormuş gibi gösteriorum. Çok yoruldum. Hayır çok mu kötü biriyim? Çok mu çirkinim. Çok büyük çıkmazlardayım. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum. Hani hayatımda hiç bir güzellik göremiyorum. Sürekli olumsuz bakıyorum. Çevremdekilere özeniyorum. Sevgisizliği çok ağır yaşıyorum. Yuva kurmayı evlatlarımın olmasını çok isterdim. O kadar uzak ki.. Hoşlandığım kimseler oldu ama onlar da bana bakmadı. Sürekli bu şekilde bi döngüde olacağım herhalde. Tavsiyelerinizi öğrenmek istiyorum. Bakış açımı değiştirmem lazım. Ağlamaktan da yoruldum. İntihar bile geliyor aklıma. Değer görmemek çok acı.