• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ne yapmalıyım?

beyaz_siyah

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
15 Eylül 2012
365
262
103
İstanbul
Bu forumu sürekli takip ederim. Ancak ilk defa buraya yazıyorum. Günlerce aylarca düşündüm. Kendimce çıkmazlardayım. Kimse tarafından sevilmiyorum. Arkadaşlarım var ama ben arayınca.. Sürekli takıyorum birşeylere kendime çok kızıyorum. Sürekli hata buluyorum. Kambur, eğik durduğumu düşünüyorum. Sürekli kendime dikkat ediyorum dik durmaya özen gösteriyorum. Karşıma bu zamana kadar kimse çıkmadı. Ona da üzülüyorum. Hiç mi sevilmez bi insan. Çevremdekiler evlenmeye başladı. Bana da soruyorlar üzülüyorum ama takmıyormuş gibi gösteriorum. Çok yoruldum. Hayır çok mu kötü biriyim? Çok mu çirkinim. Çok büyük çıkmazlardayım. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum. Hani hayatımda hiç bir güzellik göremiyorum. Sürekli olumsuz bakıyorum. Çevremdekilere özeniyorum. Sevgisizliği çok ağır yaşıyorum. Yuva kurmayı evlatlarımın olmasını çok isterdim. O kadar uzak ki.. Hoşlandığım kimseler oldu ama onlar da bana bakmadı. Sürekli bu şekilde bi döngüde olacağım herhalde. Tavsiyelerinizi öğrenmek istiyorum. Bakış açımı değiştirmem lazım. Ağlamaktan da yoruldum. İntihar bile geliyor aklıma. Değer görmemek çok acı.
 
Muhtemelen cok hassas, alingan bi insansin ve gosterdigin ilgiyi Karsi taraftan bekleyince hayal kirikligi yasiosun. bu degersizlik duygulari cocukluk caginda yasanilan olumsuzluklardan kaynakli olabilir eger ole bi gecmisiniz varsa. Kendinize haksizlik ettiginizi dusunuorum ben. Terapi destegi almanizi tavsiye ederim cunku intihara kadar giden dusunceler hic saglikli diil.
 
Insanlardan fazla birsey bekleme cnm hele deger vermeleri felan fasa fiso yani cikarlarina bi ters düs bak bakalim o zaman sen ilgi alakalarini,,
 
babam polis, bu yaşıma gelene kadar (23) bir sürü şehir değiştirdik.Bir çok kez yeni okul,yeni ev,yeni şehir,yeni insanlar.Hayatım rahatça söyleyebilirimki 3 senede bir sil baştan başladı.Ama gittiğim hiç bir yerde arkadaşsız kaldığımı yada sevilmediğimi yada insanların beni aramadığını görmedim.Peki bu beni özel biri mi yapar? Bence hayır.Bence ben çok sıradan herkes gibi yaşayan normal standart düzeyde bi insanım.Hiç bir özel çabada sarf etmedim yeni yerlerde yeni hayata başlarken.Güzellik desen oda standart türk kızı modeli.Yani bu kadar standart düzeyde bir insanken ben diyorumki 3 yılda bir gittiğim şehirlerin hiç birinde yalnız kalmadım.O zaman siz neden yalnızsınız? bunu kendi açınızdan hiç düşündünüzmü? Mesela etrafımda bir kaç kişi var sizin kendiniz için söylediğiniz tarzda yaşayan.Arkadaşları olmadığından yakınan ben aramazsam aramazlar diyen.Mesela bi tanesinin muhabbeti hiç ilerlemiyor çoğu zaman saçmaladığını bile düşündüm.Bitanesi her dönem bi konuya takılıyor bi zaman telefonundaki oyun bi zaman erkek arkadaşı bi zaman baska bi mesele.Ve sadece bunu konuşuyor.Bi tanesi yeni insanlarla tanıştığı zaman direkt uzun zamandır tanışıyomuş gibi davrandığı için insanları rahatsız ediyor bu tutumu.Bitaneside aradan belli bi süre geçmiş olmasına rağmen hala sanki daha o gün tanışmışız kadar ruh.Bu yüzden yalnızlar.Bunları onlara söyleyemiyorum.Ama gerçekten garip davranıyorlar.Acaba sizin hangi yönünüz insanları sizden uzaklaştırıyor? Bence bu noktayı yakalarsanız ve düzeltirseniz hayatınızıda değiştirmiş olursunuz.Kişisel farkındalık bir çok şeyin çözümüdür.Doğru makyaj yapmanın doğru giyinmenin doğru konuşmanın herşeyin.Ben yakın arkadaşlarımla ne konuşuyorumki mesela, sorarsanız hiç.Biriyle okul biriyle güncel şeyler.Üfff çok fena muhabbet var ortamımızda denicek bi durum yok yani.Ama buna rağmen saydığım diğer olumsuz yönleri ağır basan insanlar bu kadar düz muhabbetleri dahi kuramadığımız insanlar.Bu yüzden eğer kendinizden yada hayatınızdan memnun değilseniz öncelikle kişisel farkındalıkla başlayın herşeye.Bence buda sizin için en doğru çözüm yolu olucak.
 
babam polis, bu yaşıma gelene kadar (23) bir sürü şehir değiştirdik.Bir çok kez yeni okul,yeni ev,yeni şehir,yeni insanlar.Hayatım rahatça söyleyebilirimki 3 senede bir sil baştan başladı.Ama gittiğim hiç bir yerde arkadaşsız kaldığımı yada sevilmediğimi yada insanların beni aramadığını görmedim.Peki bu beni özel biri mi yapar? Bence hayır.Bence ben çok sıradan herkes gibi yaşayan normal standart düzeyde bi insanım.Hiç bir özel çabada sarf etmedim yeni yerlerde yeni hayata başlarken.Güzellik desen oda standart türk kızı modeli.Yani bu kadar standart düzeyde bir insanken ben diyorumki 3 yılda bir gittiğim şehirlerin hiç birinde yalnız kalmadım.O zaman siz neden yalnızsınız? bunu kendi açınızdan hiç düşündünüzmü? Mesela etrafımda bir kaç kişi var sizin kendiniz için söylediğiniz tarzda yaşayan.Arkadaşları olmadığından yakınan ben aramazsam aramazlar diyen.Mesela bi tanesinin muhabbeti hiç ilerlemiyor çoğu zaman saçmaladığını bile düşündüm.Bitanesi her dönem bi konuya takılıyor bi zaman telefonundaki oyun bi zaman erkek arkadaşı bi zaman baska bi mesele.Ve sadece bunu konuşuyor.Bi tanesi yeni insanlarla tanıştığı zaman direkt uzun zamandır tanışıyomuş gibi davrandığı için insanları rahatsız ediyor bu tutumu.Bitaneside aradan belli bi süre geçmiş olmasına rağmen hala sanki daha o gün tanışmışız kadar ruh.Bu yüzden yalnızlar.Bunları onlara söyleyemiyorum.Ama gerçekten garip davranıyorlar.Acaba sizin hangi yönünüz insanları sizden uzaklaştırıyor? Bence bu noktayı yakalarsanız ve düzeltirseniz hayatınızıda değiştirmiş olursunuz.Kişisel farkındalık bir çok şeyin çözümüdür.Doğru makyaj yapmanın doğru giyinmenin doğru konuşmanın herşeyin.Ben yakın arkadaşlarımla ne konuşuyorumki mesela, sorarsanız hiç.Biriyle okul biriyle güncel şeyler.Üfff çok fena muhabbet var ortamımızda denicek bi durum yok yani.Ama buna rağmen saydığım diğer olumsuz yönleri ağır basan insanlar bu kadar düz muhabbetleri dahi kuramadığımız insanlar.Bu yüzden eğer kendinizden yada hayatınızdan memnun değilseniz öncelikle kişisel farkındalıkla başlayın herşeye.Bence buda sizin için en doğru çözüm yolu olucak.
dediğiniz çok doğru ben de insanlara karşı mesafe var ister istemez yapım belki de. Ama sürekli olumsuz bakıyorum kendimi değersizleştiriyorum. Kimse bana bakmaz, sevmez hep olumsuzlukla başlıyorum
 
Bu forumu sürekli takip ederim. Ancak ilk defa buraya yazıyorum. Günlerce aylarca düşündüm. Kendimce çıkmazlardayım. Kimse tarafından sevilmiyorum. Arkadaşlarım var ama ben arayınca.. Sürekli takıyorum birşeylere kendime çok kızıyorum. Sürekli hata buluyorum. Kambur, eğik durduğumu düşünüyorum. Sürekli kendime dikkat ediyorum dik durmaya özen gösteriyorum. Karşıma bu zamana kadar kimse çıkmadı. Ona da üzülüyorum. Hiç mi sevilmez bi insan. Çevremdekiler evlenmeye başladı. Bana da soruyorlar üzülüyorum ama takmıyormuş gibi gösteriorum. Çok yoruldum. Hayır çok mu kötü biriyim? Çok mu çirkinim. Çok büyük çıkmazlardayım. Psikoloğa gitmeyi düşünüyorum. Hani hayatımda hiç bir güzellik göremiyorum. Sürekli olumsuz bakıyorum. Çevremdekilere özeniyorum. Sevgisizliği çok ağır yaşıyorum. Yuva kurmayı evlatlarımın olmasını çok isterdim. O kadar uzak ki.. Hoşlandığım kimseler oldu ama onlar da bana bakmadı. Sürekli bu şekilde bi döngüde olacağım herhalde. Tavsiyelerinizi öğrenmek istiyorum. Bakış açımı değiştirmem lazım. Ağlamaktan da yoruldum. İntihar bile geliyor aklıma. Değer görmemek çok acı.


Sorun şu ki içinde o kadar mutsuz , değersiz , enerjisiz , negatif düşünüyorsun ki bu da farkında olmadan dışına yansıyor. Ya bazen birine denk geliriz gözlerinde mutsuzluk yorgunluk olur. bazende öle birine denk geliriz cıvıl cıvıl neşeli :) Sence hangisi dikkat çekici. Yapman gereken içine yönelmen seni ne mutlu eder , ne huzurlu eder onlara yönel . Önce kendini sev, değer ver, saygı duy , sınırların olsun liste uzar gider . Bunları giderirsin ne ilgi ne sevgi ararsın kendine yetebilmek tüm mesele mutluluk içinde gizli canım :)
 
tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Kısmetsizliğim konusunda ne düşünüyorsunuz? Güzel bi kız değilim ve özgüvenim yok. Sadece insanlarla konuşmayarak gizemli değişik bi havam var. tek bunu diyebilirim.
 
tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Kısmetsizliğim konusunda ne düşünüyorsunuz? Güzel bi kız değilim ve özgüvenim yok. Sadece insanlarla konuşmayarak gizemli değişik bi havam var. tek bunu diyebilirim.


Bakım diyorum doğru imaj diyorum öz güven diyorum işin sırrı burda yatıyor çok güzel olmaya gerek yok. Öz güven kendini geliştirmeye bağlı gündemi takip et. Bol bol makale oku, sinemayı takip et. Kişisel gelişim kitapları al, dini kitapar al faydası çok olur diye düşünüyorum.
 
tavsiyeleriniz için teşekkür ederim. Kısmetsizliğim konusunda ne düşünüyorsunuz? Güzel bi kız değilim ve özgüvenim yok. Sadece insanlarla konuşmayarak gizemli değişik bi havam var.
tek bunu

senin gibi bi arkadaşım vardı. Ünv yıllarında aslında onu çok seviyordum. Her şeyimi dinler ben de onsuz bir şey yapamazdım. Ama o kadar saguktu ki kendisine ilgili hiçbir şey anlatmazdi. Hep mesafeliydi.. bu durumdan dolayı ondan uzaklasmaya başladım. biliyordum çinde fırtınalar yaşıyor. Yardım etmek istiyordum ama onun o duruşu her şeyi bitirdi
 
Son düzenleme:
Back
X