merhaba arkadaşlar. aklım allak bullak gözlerim şiş her yerim ağrıyor.
sebebi ise yaşadıklarım. Eşimle evlenirken babam istemedi ve hiçbir sebep göstermedi. bir düğünde ayaküstü 5 dakika görmüştü eşimi o dönemde arkadaştık. daha sonra sevgili olduk. babama bahsettim asla istemem dedi günlerce yalvardım bi şans ver diye asla olmayacak dedi.eşimin düzgün bir işi kariyeri var.abilerim kardeşlerim annem hepsi yalvardı. babam normalde sevenleri destekleyen hatta düğünlerine vesile olan bir adamdı.benim daha önce görüşüp ondan sakladığıma inandı ve ben babam hariç diğer akrabalarımın olduğu bir törenle evlendim.insan bir defa sever diye dşündüm. defalarca gittim beni kabul etmedi konuşmadı seni istemiyorum dedi. öncesinde inanılmaz iyi bir ilişkim varken sonrasında berbat bir hal aldı babamla.28 ay oldu hala konuşmuyor istemiyor beni. diğer aile fertleriyle görüşüyorum hepsi arkamda.
Psikolojik olarak zor durumdayım babamın benimle konuşmamasını arkamda yanımda durmamasını hala kendime yediremiyorum. Bunun dışında eşimin sürekli kendi hayatına devam etmek istemesi benim onun üstüne çok düşmemle eviliğimde problemler başladı. Sığınacak bir liman sanmışım eşimi.Ben de hatalıyım çok üstüne düştüm o ise hep ayrı durmak istedi. konuşarak bu problemleri aştık. Babama her gittiğimde benimle geldi ama bir kaç gün önceki sözleri beni inanılmaz yaraladı. bu ara yine ben üzgündüm babamla ilgili ama söylemiyordum neşeli davranıyordum bir sorunumuz yoktu eşimle.konuşurken bir anda laf oraya gitti. Ben olsam yapamazdım sen nasıl yaptın kimse babasından vazgeçemez senin gibi biri bunu nasıl yaptı dedi.İnsan hiç babasını bırakıp evlenir mi dedi şok oldum.sen uyarsaydın vaktinde dedim. o zaman evlenmek için can atıyordu. saatlerce ağladım işe gidemedim.
babama çok kırgınım bi şans vermediği için, eşime de çok kırgınım ben onu severken beni bu denli yaraladığı için eski yaşadığımız sıkıntılarım da aklıma geliyor.hayatımda ilk kez bu kadar zayıfladım çirkinleştim.hayat neşemi kaybettim. genel müdürlerin önünde saatlerce tek kelime takılmadan sunum yapan her dakika gülen özgüveni yüksek bir insandım.fotoğraflarıma bakıyorum hepsinde gülen güzel bir kadın var.ama şimdi ise hiçbir beklentim isteğim yok. kaybedecek birşeyim kalmadı canımdan başka.hayatımda en çok güvendiğim iki erkeğin de beni iteklediğini düşünüyorum. ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.
sebebi ise yaşadıklarım. Eşimle evlenirken babam istemedi ve hiçbir sebep göstermedi. bir düğünde ayaküstü 5 dakika görmüştü eşimi o dönemde arkadaştık. daha sonra sevgili olduk. babama bahsettim asla istemem dedi günlerce yalvardım bi şans ver diye asla olmayacak dedi.eşimin düzgün bir işi kariyeri var.abilerim kardeşlerim annem hepsi yalvardı. babam normalde sevenleri destekleyen hatta düğünlerine vesile olan bir adamdı.benim daha önce görüşüp ondan sakladığıma inandı ve ben babam hariç diğer akrabalarımın olduğu bir törenle evlendim.insan bir defa sever diye dşündüm. defalarca gittim beni kabul etmedi konuşmadı seni istemiyorum dedi. öncesinde inanılmaz iyi bir ilişkim varken sonrasında berbat bir hal aldı babamla.28 ay oldu hala konuşmuyor istemiyor beni. diğer aile fertleriyle görüşüyorum hepsi arkamda.
Psikolojik olarak zor durumdayım babamın benimle konuşmamasını arkamda yanımda durmamasını hala kendime yediremiyorum. Bunun dışında eşimin sürekli kendi hayatına devam etmek istemesi benim onun üstüne çok düşmemle eviliğimde problemler başladı. Sığınacak bir liman sanmışım eşimi.Ben de hatalıyım çok üstüne düştüm o ise hep ayrı durmak istedi. konuşarak bu problemleri aştık. Babama her gittiğimde benimle geldi ama bir kaç gün önceki sözleri beni inanılmaz yaraladı. bu ara yine ben üzgündüm babamla ilgili ama söylemiyordum neşeli davranıyordum bir sorunumuz yoktu eşimle.konuşurken bir anda laf oraya gitti. Ben olsam yapamazdım sen nasıl yaptın kimse babasından vazgeçemez senin gibi biri bunu nasıl yaptı dedi.İnsan hiç babasını bırakıp evlenir mi dedi şok oldum.sen uyarsaydın vaktinde dedim. o zaman evlenmek için can atıyordu. saatlerce ağladım işe gidemedim.
babama çok kırgınım bi şans vermediği için, eşime de çok kırgınım ben onu severken beni bu denli yaraladığı için eski yaşadığımız sıkıntılarım da aklıma geliyor.hayatımda ilk kez bu kadar zayıfladım çirkinleştim.hayat neşemi kaybettim. genel müdürlerin önünde saatlerce tek kelime takılmadan sunum yapan her dakika gülen özgüveni yüksek bir insandım.fotoğraflarıma bakıyorum hepsinde gülen güzel bir kadın var.ama şimdi ise hiçbir beklentim isteğim yok. kaybedecek birşeyim kalmadı canımdan başka.hayatımda en çok güvendiğim iki erkeğin de beni iteklediğini düşünüyorum. ne yapmam gerekiyor bilmiyorum.
