• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ne yapmam lazım? Bana yardım edin lütfen 😕

sykangelin33

Üye
Kayıtlı Üye
3 Ekim 2024
218
61
18
30
19 aydır çocuk için uğraşıyoruz. Şu ana kadar yapılan tüm test ve tetkiklerde sıkıntı çıkmadı. Hsg çekildim doktor gebeliğe engel bir durumun yok dedi. Eşimin de testleri iyi çok şükür. Ama bizi bu süreçte yoran şey eşimin kendisini ve beni sürekli başkalarıyla kıyaslaması oldu. Bunu bana direkt söylemedi belki ama ben hep bunu sezdim. "Onların da oldu, biz geç kaldık" vs birkaç kere söyledi. Benim canım çok sıkılıyor, eşimi telkin ediyorum, moral veriyorum, "her şeyde vardır bir hayır, her şey zamanını bekliyor" diyorum fakat maalesef eşim bu konuya kafasını çok takıyor ve bir süre sonra benim moralim de bozuluyor, kendimi toparlamam günler alıyor. Şimdi benim ne yapmam lazım, eşimin gönlünü de kırmak istemiyorum ama benim de dayanma gücüm zayıflıyor, kendimi tek başına savaşıyormuş gibi hissediyorum.
Ne demeliyim, nasıl davranmalıyım bilemiyorum...
 
Kaç
19 aydır çocuk için uğraşıyoruz. Şu ana kadar yapılan tüm test ve tetkiklerde sıkıntı çıkmadı. Hsg çekildim doktor gebeliğe engel bir durumun yok dedi. Eşimin de testleri iyi çok şükür. Ama bizi bu süreçte yoran şey eşimin kendisini ve beni sürekli başkalarıyla kıyaslaması oldu. Bunu bana direkt söylemedi belki ama ben hep bunu sezdim. "Onların da oldu, biz geç kaldık" vs birkaç kere söyledi. Benim canım çok sıkılıyor, eşimi telkin ediyorum, moral veriyorum, "her şeyde vardır bir hayır, her şey zamanını bekliyor" diyorum fakat maalesef eşim bu konuya kafasını çok takıyor ve bir süre sonra benim moralim de bozuluyor, kendimi toparlamam günler alıyor. Şimdi benim ne yapmam lazım, eşimin gönlünü de kırmak istemiyorum ama benim de dayanma gücüm zayıflıyor, kendimi tek başına savaşıyormuş gibi hissediyorum.
Ne demeliyim, nasıl davranmalıyım bilemiyorum...
kaç yaşındasınız ki geç oldu diyor eşiniz ona zor olan süreç size daha zordur kolaylaştırması gerekiyor
 
bizde de tam tersiydi. ben esiniz gibi çok takıyordum, esim sürekli beni telkin ediyordu. çocuğumuz olduktan sonra gecmisi konustuğumuzda “o kadar mutsuz ve depresiftin ki baska biriyle cocuk sandın olur diye boşanmayı teklif etmeyi dahi düsündüm” demişti. o yüzden sizi de, esinizi de çok iyi anlıyorum.

çocuk olmadan önce tek sorun bu ve cocuğumuzun olması her seye çözüm olacak sanıyordum. ama cocuk olunca anladım ki amac cocuk değil evlilikteki. cocuk zaten en doğru zamanda geliyor, önce buna emin olun. hamile kaldığınızda neden daha önce olmadığını anlıyorsunuz. ama işte bu söylediklerim su an esinizin yasadığı yoksunluk içinde anlaması çok güç. bana herkes anlattığı halde ikna olamıyordum. cocugum olsun, tüm dertlerim bitecek gibiydi. zor ve yıpratıcı bir süreç ama bu süreçten nasıl çıktığınız tüm evliliğinizi şekillendirecek. birbirinizi yıpratmamaya çalışın. konusmaktan baska care de yok. bir uzmanla görüsebilirsiniz kafanızı daha net ve temiz görebilmek açısından. bazen farklı bakış açıları bir ışık yakıyor
 
Kaç

kaç yaşındasınız ki geç oldu diyor eşiniz ona zor olan süreç size daha zordur kolaylaştırması gerekiyor
Ben 30 eşim 31 yaşında. Ama bizden sonra bile evlenenlerin ilk aylardan çocuk sahibi olacağını duyması onu sürekli bu düşünceye itiyor.
Ben de kendi içimde bir mücadele veriyorum zaten ama ona yansıtmamaya çalışıyorum
 
19 aydır çocuk için uğraşıyoruz. Şu ana kadar yapılan tüm test ve tetkiklerde sıkıntı çıkmadı. Hsg çekildim doktor gebeliğe engel bir durumun yok dedi. Eşimin de testleri iyi çok şükür. Ama bizi bu süreçte yoran şey eşimin kendisini ve beni sürekli başkalarıyla kıyaslaması oldu. Bunu bana direkt söylemedi belki ama ben hep bunu sezdim. "Onların da oldu, biz geç kaldık" vs birkaç kere söyledi. Benim canım çok sıkılıyor, eşimi telkin ediyorum, moral veriyorum, "her şeyde vardır bir hayır, her şey zamanını bekliyor" diyorum fakat maalesef eşim bu konuya kafasını çok takıyor ve bir süre sonra benim moralim de bozuluyor, kendimi toparlamam günler alıyor. Şimdi benim ne yapmam lazım, eşimin gönlünü de kırmak istemiyorum ama benim de dayanma gücüm zayıflıyor, kendimi tek başına savaşıyormuş gibi hissediyorum.
Ne demeliyim, nasıl davranmalıyım bilemiyorum...
Canım çok iyi anlıyorum seni , bizde deniyoruz ama hâlâ gebelik olmadı ve çevremde tüm arkadaşlarımız ya hamile ya yeni doğum yaptı. Ve bizim yaşlarimiz onlara göre büyük, bizde geç mi kaldik acaba diye çok düşündük ama sonra akışına bıraktık. Her haberde kendimize üzüldük ağladık ama bir şekilde birbirimize sarıldık , hiç konusunu açmıyoruz şimdi kimseyle de ilgilenmiyoruz. Bakalım inşallah bir sonuç elde ederiz hem siz hem biz 🙏🏻🌷
 
bizde de tam tersiydi. ben esiniz gibi çok takıyordum, esim sürekli beni telkin ediyordu. çocuğumuz olduktan sonra gecmisi konustuğumuzda “o kadar mutsuz ve depresiftin ki baska biriyle cocuk sandın olur diye boşanmayı teklif etmeyi dahi düsündüm” demişti. o yüzden sizi de, esinizi de çok iyi anlıyorum.

çocuk olmadan önce tek sorun bu ve cocuğumuzun olması her seye çözüm olacak sanıyordum. ama cocuk olunca anladım ki amac cocuk değil evlilikteki. cocuk zaten en doğru zamanda geliyor, önce buna emin olun. hamile kaldığınızda neden daha önce olmadığını anlıyorsunuz. ama işte bu söylediklerim su an esinizin yasadığı yoksunluk içinde anlaması çok güç. bana herkes anlattığı halde ikna olamıyordum. cocugum olsun, tüm dertlerim bitecek gibiydi. zor ve yıpratıcı bir süreç ama bu süreçten nasıl çıktığınız tüm evliliğinizi şekillendirecek. birbirinizi yıpratmamaya çalışın. konusmaktan baska care de yok. bir uzmanla görüsebilirsiniz kafanızı daha net ve temiz görebilmek açısından. bazen farklı bakış açıları bir ışık yakıyor
Eşimin hep en büyük hayali baba olmakmış. Nişanlıyken bile ben bunu sezerdim, çok istediğini anlardım. Fakat evlenince "biz isteyince olmuyormuş" gerçeği eşimi çok zorladı. Beni de zorluyor fakat ben kendimi bir şekilde motive etmeye çalışıyorum, eşime de destek olmaya çalışıyorum. Ama bir süreden sonra kendimi eksik ve yetersiz hissettiriyor onun söylediği şeyler. Ben elimden gelenin fazlasını yapıyorum ama hâlâ birileri ile kıyaslanmak gücüme gidiyor. Direkt beni hedef göstermiyor elbette ama ben öyle hissediyorum ister istemez..
 
Ben 30 eşim 31 yaşında. Ama bizden sonra bile evlenenlerin ilk aylardan çocuk sahibi olacağını duyması onu sürekli bu düşünceye itiyor.
Ben de kendi içimde bir mücadele veriyorum zaten ama ona yansıtmamaya çalışıyorum
Biz de 30 yaşındayız yeni denemeye başladık belki de bir sene olmayacak bilmiyoruz henüz ama kendimi hazır hissetmem bu zamanı buldu 2 senelik evliyiz. Herkesin hayatı kendine sonuçta 20 yaşında evlenip hemen hamile kalan da var yıllarca uğraşan da yalnız şunu diyebilirim çevremde ne kadar hamile arkadaşım varsa hepsi stres yapmayı ve çocukla ilgili düşünmeyi bıraktıklarında hamile kaldıklarını söylediler bu işin en zor tarafı stresi yönetme. Ayrıca insanlar da niye ne zaman çocuk sahibi olacağını söylüyor çok garip şu an denediğimizi annem bile bilmiyor hamile kalırsam bile 3. Ay civarı Söylemeyi düşünüyorum. Eşinizle güzelce bir konuşma yapın stresin daha da etkilediğini anlatın
 
Canım çok iyi anlıyorum seni , bizde deniyoruz ama hâlâ gebelik olmadı ve çevremde tüm arkadaşlarımız ya hamile ya yeni doğum yaptı. Ve bizim yaşlarimiz onlara göre büyük, bizde geç mi kaldik acaba diye çok düşündük ama sonra akışına bıraktık. Her haberde kendimize üzüldük ağladık ama bir şekilde birbirimize sarıldık , hiç konusunu açmıyoruz şimdi kimseyle de ilgilenmiyoruz. Bakalım inşallah bir sonuç elde ederiz hem siz hem biz 🙏🏻🌷
Ne güzel...
Eşim ile ben ne zaman bu konuyu konuşmak istesem konuyu kapatmak ve duygularını gizlemek istiyor. Yani bu işin duygusal yükünü ben daha çok taşıyorum, yani öyle hissediyorum.
 
Biz de 30 yaşındayız yeni denemeye başladık belki de bir sene olmayacak bilmiyoruz henüz ama kendimi hazır hissetmem bu zamanı buldu 2 senelik evliyiz. Herkesin hayatı kendine sonuçta 20 yaşında evlenip hemen hamile kalan da var yıllarca uğraşan da yalnız şunu diyebilirim çevremde ne kadar hamile arkadaşım varsa hepsi stres yapmayı ve çocukla ilgili düşünmeyi bıraktıklarında hamile kaldıklarını söylediler bu işin en zor tarafı stresi yönetme. Ayrıca insanlar da niye ne zaman çocuk sahibi olacağını söylüyor çok garip şu an denediğimizi annem bile bilmiyor hamile kalırsam bile 3. Ay civarı Söylemeyi düşünüyorum. Eşinizle güzelce bir konuşma yapın stresin daha da etkilediğini anlatın
Birkaç kere söyledim, stres yapma akışına bırak diye. Ama sanırım en çok istediği şeyle imtihan edilmek onu zorluyor. Çünkü elimde değil stres yapıyorum diyor...
 
Eşimin hep en büyük hayali baba olmakmış. Nişanlıyken bile ben bunu sezerdim, çok istediğini anlardım. Fakat evlenince "biz isteyince olmuyormuş" gerçeği eşimi çok zorladı. Beni de zorluyor fakat ben kendimi bir şekilde motive etmeye çalışıyorum, eşime de destek olmaya çalışıyorum. Ama bir süreden sonra kendimi eksik ve yetersiz hissettiriyor onun söylediği şeyler. Ben elimden gelenin fazlasını yapıyorum ama hâlâ birileri ile kıyaslanmak gücüme gidiyor. Direkt beni hedef göstermiyor elbette ama ben öyle hissediyorum ister istemez..
aynıydım valla. hatta bir kez esime “ben senin yüzünden anne olamıyorum” demiştim sırf vitaminini içmeyi unuttu diye. olayı basit düsünmeye ve sakin kalmaya çalışın.. esiniz için de kolay değil. erkekler bu konularda yetersiz hissetme konusunda daha açıklar. direkt çevreleri onları “iktidarsız” görüyor gibi bi algı var. bir de insanlar da acımasız oluyor bazen. sizden baska iyi gelecek kimse yok size.

bir sürü yeni yöntem var. en kötü ilaö tedavisi, aşılama, tüp bebeğe kadar yolu var. diyorum hamile kaldığınız an siz de esiniz de “neden bu kadar yıprandık ki” diyeceksiniz. gelecekteki halinizden bildiriyorum 😂

ben de evlendikten sonra ilk korunmasız ilişkimizde hamile kalacağım sanıyordum. ama bizim doktorumuz da çok iyiydi. o kadar güzel anlattı ki bize her seyi. her kontrolden sonra mutlu ayrılıyorduk. bir süre sonra ben yine depresyona giriyordum tabii 🥲😂
 
Evliliğin kaçıncı ayında denemeye başladınız? Geç kaldık dediğine göre o sebepten merak ettim
 
aynıydım valla. hatta bir kez esime “ben senin yüzünden anne olamıyorum” demiştim sırf vitaminini içmeyi unuttu diye. olayı basit düsünmeye ve sakin kalmaya çalışın.. esiniz için de kolay değil. erkekler bu konularda yetersiz hissetme konusunda daha açıklar. direkt çevreleri onları “iktidarsız” görüyor gibi bi algı var. bir de insanlar da acımasız oluyor bazen. sizden baska iyi gelecek kimse yok size.

bir sürü yeni yöntem var. en kötü ilaö tedavisi, aşılama, tüp bebeğe kadar yolu var. diyorum hamile kaldığınız an siz de esiniz de “neden bu kadar yıprandık ki” diyeceksiniz. gelecekteki halinizden bildiriyorum 😂

ben de evlendikten sonra ilk korunmasız ilişkimizde hamile kalacağım sanıyordum. ama bizim doktorumuz da çok iyiydi. o kadar güzel anlattı ki bize her seyi. her kontrolden sonra mutlu ayrılıyorduk. bir süre sonra ben yine depresyona giriyordum tabii 🥲😂
Ya evet çevreden ilk aylarda birçok şey işitti afedersiniz ama insanlar arkasından "tık yok hâlâ" bile demiş. Onun için de zor farkındayım o yüzden onu kıracak bir şey söylemedim bu zamana kadar hatta hep daha çok destek oldum, bizim de olacak ben inanıyorum dedim ama işte çok ikna olmuyor.
Tedavi yoluna giriştik, bakalım inşallah güzel sonuçlar elde ederiz😌
Sormamda sakınca yoksa siz ne kadar süre beklediniz acaba ve tedavi ile mi oldu
 
Ya evet çevreden ilk aylarda birçok şey işitti afedersiniz ama insanlar arkasından "tık yok hâlâ" bile demiş. Onun için de zor farkındayım o yüzden onu kıracak bir şey söylemedim bu zamana kadar hatta hep daha çok destek oldum, bizim de olacak ben inanıyorum dedim ama işte çok ikna olmuyor.
Tedavi yoluna giriştik, bakalım inşallah güzel sonuçlar elde ederiz😌
Sormamda sakınca yoksa siz ne kadar süre beklediniz acaba ve tedavi ile mi oldu
biz tedavi olduk bir ay. sonraki ay hem esim il dısına çıkacaktı hem de benim reglim yoğun kanamalı olduğu için tedaviden sonra bir ay ara verelim dedik. dediğim gibi o ay tedaviye devam etsek de ilişki yasama sansımız yoktu.

o ay bir tek ilişki oldu ve ilişkiden 16 gün sonra hamile olduğumu öğrendim 😂 yani cidden beklemediğiz anda oluyor 😂😂
 
biz tedavi olduk bir ay. sonraki ay hem esim il dısına çıkacaktı hem de benim reglim yoğun kanamalı olduğu için tedaviden sonra bir ay ara verelim dedik. dediğim gibi o ay tedaviye devam etsek de ilişki yasama sansımız yoktu.

o ay bir tek ilişki oldu ve ilişkiden 16 gün sonra hamile olduğumu öğrendim 😂 yani cidden beklemediğiz anda oluyor 😂😂
Anladım, işte olacağı varsa oluyor. Bu işler gerçekten nasip. Nasibin de ne zaman nasıl olacağını sadece Allah biliyor 😌 inşallah sağlıkla kucağınıza almak nasip olsun 🌸
 
19 aydır çocuk için uğraşıyoruz. Şu ana kadar yapılan tüm test ve tetkiklerde sıkıntı çıkmadı. Hsg çekildim doktor gebeliğe engel bir durumun yok dedi. Eşimin de testleri iyi çok şükür. Ama bizi bu süreçte yoran şey eşimin kendisini ve beni sürekli başkalarıyla kıyaslaması oldu. Bunu bana direkt söylemedi belki ama ben hep bunu sezdim. "Onların da oldu, biz geç kaldık" vs birkaç kere söyledi. Benim canım çok sıkılıyor, eşimi telkin ediyorum, moral veriyorum, "her şeyde vardır bir hayır, her şey zamanını bekliyor" diyorum fakat maalesef eşim bu konuya kafasını çok takıyor ve bir süre sonra benim moralim de bozuluyor, kendimi toparlamam günler alıyor. Şimdi benim ne yapmam lazım, eşimin gönlünü de kırmak istemiyorum ama benim de dayanma gücüm zayıflıyor, kendimi tek başına savaşıyormuş gibi hissediyorum.
Ne demeliyim, nasıl davranmalıyım bilemiyorum...
Aynı durumdayiz canım 18 ay oldu gebelik yok bu ayki reglimi bekliyorum kesin olucam her ay düzenli adetimi oluyorum... Bence bir sorun olmasindansa hiç biseyimiz olmaması daha iyi... Vakti var belliki,, verecek olan rabbim bol bol dua edelim elbet anne olacağız ama ne zaman bunu bilemeyiz.. inşallah daha fazla yıpranmadan hayırlısıyla olur.. sen ya da eşin farketmiyor hepimiz bu süreçte stresliyiz illaki aldığımız gebelik haberleri kendi kaygılarımızın sebebi oluyor, bunu konuşarak gidermeye çalış seni rahatsız edici değilde toparlayıcı olsun bu süreçte ondan çok sen daha fazla etkilenen kişi olduğunu hormonların etkilendiğini kibarca anlat gecistirmesini sağlama. Genel bir konuşma yapsanız rahatlarsıniz belkide.. ara sıra eşimle konuşuyorum gerçekten iyi geliyor bazen belkide bunaltiyorum bile ama konuşmak bana iyi geliyor.
 
Ya evet çevreden ilk aylarda birçok şey işitti afedersiniz ama insanlar arkasından "tık yok hâlâ" bile demiş. Onun için de zor farkındayım o yüzden onu kıracak bir şey söylemedim bu zamana kadar hatta hep daha çok destek oldum, bizim de olacak ben inanıyorum dedim ama işte çok ikna olmuyor.
Tedavi yoluna giriştik, bakalım inşallah güzel sonuçlar elde ederiz😌
Sormamda sakınca yoksa siz ne kadar süre beklediniz acaba ve tedavi ile mi oldu
Ne biçim insanlar var ya başına gelmeyen bilmiyor işte
 
Aynı durumdayiz canım 18 ay oldu gebelik yok bu ayki reglimi bekliyorum kesin olucam her ay düzenli adetimi oluyorum... Bence bir sorun olmasindansa hiç biseyimiz olmaması daha iyi... Vakti var belliki,, verecek olan rabbim bol bol dua edelim elbet anne olacağız ama ne zaman bunu bilemeyiz.. inşallah daha fazla yıpranmadan hayırlısıyla olur.. sen ya da eşin farketmiyor hepimiz bu süreçte stresliyiz illaki aldığımız gebelik haberleri kendi kaygılarımızın sebebi oluyor, bunu konuşarak gidermeye çalış seni rahatsız edici değilde toparlayıcı olsun bu süreçte ondan çok sen daha fazla etkilenen kişi olduğunu hormonların etkilendiğini kibarca anlat gecistirmesini sağlama. Genel bir konuşma yapsanız rahatlarsıniz belkide.. ara sıra eşimle konuşuyorum gerçekten iyi geliyor bazen belkide bunaltiyorum bile ama konuşmak bana iyi geliyor.
Evet bu süreçte her iki taraf da yıpranıyor ama kadınlar olarak daha fazla etkilenmeye açığız. Bir sorun olmadığını duydukça belli ki vakti var diyorum ben de. İnşallah inşallah hayırlı haberler alırız her birimiz 🌸
 
Back
X