iyi geceler herkese
herkesin bi kırılma noktası var denir ya çok doğruymuş.. bugün benim için öyle bir gün oldu.aslınsa hem sanki günlüğüme yazar gibi içimi dökmek istiyorum hem de sizlerden doğruyu yanlışı ayırt etmeme yardım etmenizi istiyorum..
babamla yıllardır farklı bir ilişkimiz vardır.klasik baba kız görünümünde ama benim açımdan geçmişim izlerini hep taşıyan küçük bi kız.. ben küçükken ve lise çağlarımda sert ve otoriterdi. kolay kızan azarlayan biriydi. ve zaman zaman vurduğu olmuştu. en çok aklımda kalan 16 yaşındaydım çok saçma bi nedenden ötürü yerde otururken kafamın arkasına bikaç kez yumruk vurmuştu. bi yandan da gerizekalı demişti. inanın bunu hakedecek hiç bir şey yapmadım. iki abim var üçümüz de tek bir kere karşı çıkmadık, saygısızlık yapmadık. annemi üzdüğü zamanlar bile hep saygımızı korumaya çalıştık. annem hep aman babanızın ahını almayın o sizin babanız seslenmeyin dedi.
yıllar içinde vurması ya da tokatı olmasa sa hep azarlayacağı bi konu buldu. bu sürekli yaşan bi durum değildi, öyle söylersem haksızlık ederim ama bazı konularda kolayca kızan ve gerizekalı salak mısın kızım diyebilen biriydi. belki şiddet gören ya da daha kötü şeyler yaşayan aileler için çok basitti yaşadıgım ama yıllar içinde beni bu durum çok etkiledi..
şimdi 30 yaşındayım, son yıllarda yaptıkları söyledikleri çok fazla gözüme batar olmuştu. yine hep sessizdim yine karşısında tek kelime etmiyodum ama sonrasında kendi içimde onunla tartışıyodum kavga ediyodum içimde kalan şeyleri ona söylüyodum..
son yıllarda daha çok değişti. daha sakin daha az kızan çoğu şeyi önemsemeyen biri haline geldi. ama ara ara yine otoritesini hatırlatma ihtiyacı hissediyodu.
esas olay bugün patlak verdi, sanırım 30 yılın birikimi.. arkadaşımla buluşmak için aceleyle hazırlandım,babasıyla birlkte arabayla beni almaya gelmişti o da saolsun acele ettirdi beni ,kapının orda bi yandan giyinirken bi yandan da odaya doğru ben çıkıyorum ayşeyle buluşcam dedim ikisi de duydu bundan eminim hatta nasıl gideceksiniz dedi ben de babası bırakacak araba var dedim ve hızlıca çıktım evden.
akşam eve geldim,onların oturdugu odaya baktım geri dönüp kendi odama gidecektim birden bağırarak gel buraya dedi yerinden doğrularak. yüz ifadesini ve ses tonunu duyduktan sonra ben ven değildim sanki. içimde başka biri vardı. normalde kafamı eğip sessizce azarlamasını dinler sonra odama gider ağlardım. yerinden doğruldugunu görünce napcaksın vuracak mısın dedim, bu tepkime çokşaşırdı birden,ne vurması saçmalama dedi, bu ses tonuyla bu ifadeyle benimle konuşamazsın dedim, sen giderken lütfedip bize haber bile vermiyosun kendi kafana göre çıkıp gidiyosun dedi. ben giderken size söyledim siz de duydunuz dedim. neymiş çok aceleyle söylemişim güzelce odaya girip anlatmam gerekirmiş. gündüz saatlerinde çıkıyorum evden ve 5te geliyorum. evden kaçmışım gibi konuşma dedim. sonra ara ara konuşmaları hatırlayamıyorum, bi ara gerizekalı hayvan dediğini duydum ve ben de kayış koptu, bi yandan istemsizce parmağımı sallayarak bana gerizekalı hayvan diyemezsin dedim, ben 30 yaşındayım sen benimle bu şekilde konuşamazsın dedim,16 yaşındayken de bana vururken gerizekalı demiştin hatırlıyo musun ben hiç unutmadım dedim. o kadar şaşırdı ki gözlerinde o şaşkınlığı net ni şekilde görebildim.
annem şok içinde zaten, beni tanısanız asla ama asla böyle bi çıkış yapmayacağımı bilirdiniz. nasıl o sözleri söyledim nasıl öyle tepkiler verdim bilmiyorum, ayağa kalktı ben hala karşısında konuşuyorum, abilerim gerizekalı ben gerizekalı sen nasıl konuşuyosun bizimle yıllardır dedim, evlensem çocugum olsa sen yine bana gerizekalı diyeceksin dedim, evet diyecem dedi, diyemezsin diye inatla devam ederken annem beni odama götürmeye çalıştı bırak diye bağırdım, nasıl o hale geldim bilmiyorum, senin baban benim yaşımdayken sana gerizekalı hayvan dese ne hissederdin zoruna gitmez miydi dedim, ne biliyosun söylemediğini dedi, senin zoruna gittiyse neden bize aynısını yapıyosun dedikten sonra ağlamaya başladım ama hala parmağımı sallayark konuşuyodum, bana car car konuşma o parmağını sallama dedi, sen de bana hakaret etme dedim, benim evimde benim kurallarım geçerlidir dedi, ben de ben yanlış bişey yapmadım saat 5 eve geldim, siz olsanız da olmasanızda ben nasıl yaşayacağımı biliyorum ne size laf getirdim bugüne kadar ne de kendime dedim. bi yandan konuşup bi yandan koridorda yürüyorum annem yanımda babamda karşımda benimle yürüyo, ellerim titriyodu o da farketti.
hala böyle bi tepki nasıl verdim bilmiyorum. dışardan bakınca çok küçük basit bi tepki gibi görünebilir ama benim bugüne kadar yaptıgım tek şey ağlamak olurdu. asla karşısından bi cevap bile vermezdim. ama kaç yaşına gelmişim hala o ses tonuyla gel buraya diye bağırması ve sonrasında gerizekalı hayvan demesi çok zoruma gitti. asla saygısız biri değilim her zaman güleryüzlü sevgiyle davranırım onlara, o hakaretleri işitmeyi haketmedim. bunu da söyledim ona zaten..
bir yandan vicdan yapıyorum, benden hiç beklemiyodur eminim, çok şaşırmış üzülmüştür belki de bilmiyorum. ama bir yandan da keşke şunu da söyleseydim diyorum. bu ikilem o kadar zor ki.. saatlerdir yemek yemedim odadan çıkmadım. ne düşüneceğimi nasıl hissedeceğimi bilmiyorum. bundan sonra nasıl olur ilişkimiz onu da bilmiyorum..
düzeltme: baştan sona okuyunca biraz farklı algılanmış olabilir,son zamanlarda aramız iyiydi, aslında sever çocuklarını sadece nasıl seveceğini bilemez, yeri geldiğinde güleriz şakalaşırkz ama yeri geldiğinde yine çocuk gibi azarlayacağını düşünür. belki bardak zaten doluydu olan son damlaya oldu. belki önceki azarlamalarına göre daha basitti ama ben artık dayanamadıım. son yıllarda eskisi gibi olmamasına rağmen ufacık bi şey beni sinir ediyodu, bu da geçmişten kaynaklanıyo sanırım..
ufacık bir hareketi bile beni sinir eder sürekle şaka yapar ve nasıl seveceğini bilmez
