Sanırdım ki bir daha bu kadar üzülmem . Tam yaralarımı sarmaya hazırken bir bitiş daha . Kırık dökük kalbim . Gül uğruna tutamadı dikeni .
Mutluluk vaadediyorum yanımda kal diyen ışıl ışıl gözlü adam . Gözlerini benden bir an olsun ayıramayan adam . Saçlarımı seve seve uyutan , gece uyurken azıcık terleyip kenara kaçsam göğsüne tekrar bastıran adam . 4 sene yanımdan bir an olsun ayrılmayan adam .
Nefesim kesiliyor bazen . Diyorum ki Allahım aklımı koru .
Ne acılar var diyorum . Bak hayallerin elinde diyorum sağlığın ailen hepsi var diyorum kendime dua ediyorum . Kan kussam da kızılcık şerbeti içtim diyorum . Beynime kramplar giriyor bazen .Uyuyayım diyorum gözümün önüne geliyor elimi sıkı sıkı tuttuğu , ben yanındayım güvendesin deyip sadece onun yanında akan gözyaşlarımı sildiği anlar . Sabahlara kadar birbirimizi izlediğimiz o geceler .
Bitti bile diyemeyen o adam benim aşık olduğum adam mı ? Bıraktığı enkazdan daha ötesi . Ne ayrılık acısı ne başka bir şey . Güvendiğim arkamda dimdik dağım çekti gitti . Çok özledim bal kokun hala yastıkta diyen adam gitti benden .
Hayallerime bu kadar yaklaşırken elimi bir an olsun bırakmadı . Şimdi ben o hayalleri bile yaşamak istemiyorum . O sınıfa girip aydınlık çocuklara vereceğim umut yok artık . Ki ben onun hayatında gördüğü en iyi , en başarılı öğretmen olacaktım .
Bir taş var üzerimde ve o taş kalbimi eziyor . Nasıl başa çıkacağım ben bununla ? Ne zaman geçer bu sancı ?