Neden ben böyleyim :(

Agresif

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
5 Aralık 2008
141
0
96
İstanbul
Kendimi nedenini de anlayamadığım şekilde çok kötü hissediyorum.Sözlüyüm ve onu çok seviyorum.Nisan ayına düğün salonu tutuldu.Hep evlenmek istiyordum gerçi yinede istiyorum ama içimi bir hüzün kapladı.Sözlüm aradı çok sevinçli sevincini benimle paylaşmak istemiş bende hımm tamam iyi,güzel diyerek kapattım telefonu.Annem geliyor gözlerimin önüne.Ondan ayrılmak nebilim şuan yazarken bile ağlamak geliyor içimden.Ben sözlümü çok severeken bu günü beklerken şimdi neden böyle tuhaf duygulara büründüm cevabını ben bile veremiyorum :sinifsinif:
 
Yaşadığın duygular çok normal. Kuzenimde de aynı sorunlar oldu çok mutlu olması gerekirken çok durgundu. Ama zamanla geçiyor merak etme. Kolay bir durum değil,hayatın değişecek,ailenden ayrılacaksın vs.. psikolojinin değişmesi anormal bir durum değil.
 
bunlar normal seyler cnm ama alıscaksın aıleden ayrılmak cok zor bır durum ama ne yapacaksın.düzen böle. ailenden cok uzakta olmazsan daha kolay atlatırsın
 
Her anne ve baba evladının mürüvetini görmek ister,
sonuçta siz tamamen ayrılmıyorsunuz,sadece kendi yuvanızı kurmaya gidiyorsunuz...
tarih yaklaştıkça,bu duyguyu daha da çok hissedeceksiniz,
korkmayın,yalnız değilsiniz,evlenen herkez hisseder bu duyguyu,
önemli olan kendinizi kaptırmayın fazla...
 
Aynı ildeyiz ailemle araçla 20 dk aramız ama nebilim tuhafım yaa :)
Normal olmasınada sevindim çünkü kendimi yargılamaya başlamıştım artık :sinifsinif:
 
canım biz eşimle konuşurken harele gürele evliliğe giderken o kadar çok uğraştıkki ve birbirimize kavuşmak için her zorluğa göğüs gereriz diyorduk.neyse biz nişanlandık ben ertesi gün bi tuhaf oldum.sanki artık iş ciddiye binmişti.artık herşey için çok geçti..ayrılıyordum evimden odamdan yastığımdan (( annemi daha bi sevmeye başladımm..babamı kırmamayaa.kardeşlerime daha bi bağlandım... evimede öylee evimin mutfağına öyle bir bakışım vardıki anlatamam..çok üzülüyordum..içimi bir hüzün kaplamıştı..salon tutmaya eşimle beraber gittik..gün tarih aldık o mutluydu bense erken oldu ilerki bi tarih olamazmıydı die içimi yiyordum resmen..nişanlıma soğuk davranmaya başladım..9 ay vardı düğüne günler geçmesin diye dua ediyordumm.bende aynı ildeyim.yakın mesafedeyim fakat evlenip çıktınmı herşey değişiyor.gidemedinmi 20 dak mesafe uzuyorda uzuyor..çok üzüldüm her gece ağladım herşeye bakarak hemde..şimdi 6 ay oldu evlenelii..alıştımmı ? hayırr..belki zaman belki alışkanlıklar alıcak alışıcam ama ben hala çok zor günler geçiriyorum...böyle hissetmen çok normal...kendini hazırla güçlü ol..hayat işte düzen böyle ..canımız sağolsun huzurumuz oslun yeterki napalım..mutlu günler..
 

Amin inşallah öyle olur.Bende tıpkı senin gibi düşünmeye başladım şimdiden ama pek umursamamaya çalışıcam.Hassas bünyeliyim birşeye sıkıldığım zaman rahatsızlanıyorum iyi yönlerinden bakmaya çalışıcam.İnşallah aklıma gelmeyecek kadar iyi olur herşey çabucak alışabilirim yeni hayatıma.Sanada hepimize mutlu günler a.s.
 
çok normal canım herkez yaşamış bak aynı duyguları tabiki bende yaşadım helede yaklaştıkça annemle babamla göz göze gelemiyodum bile ağlarım dayanamam diye hemde son ana kadar düşün kuafördeyim iki kere makyajım tazelendi hüngür hüngür ağlıyorum duramıyorumki zorlamı evlendiriyolar sanki diyodu arkadaşlarım helede abim belime kuşağı bağlarken öyle bi ağladıki öyle bi sarıldıkki birbirimize oan hayır istemiyorum nolur brni vermeyin demek istedim hep burda sizinle kalim küçük kızınız oluyum hep demek istedim ama diyemedim çünkü kalbimin yarısı eşimdeydi gittim evet evlendim ayrıldım evimden ama hiç pişman olmadım çok çok mutlu oldum sevdiğim adamla ve şimdi hamileyim eşimle meleğimizi bekliyoruz bunları elbette yaşıcaksın sakın üzülme ama emin ol mutlu olucaksın sevdiğin adamla ......
 
Bebeğinizle birlikte Çok Çok mutluluklar dilerim size.Bende sizin gibi çok çok mutlu olurum inşallahhihoyyyt
 
benim daha sözüm olmadı ocak şubat gibi düşünüyoruz ama hayırlısı sanırım benim bu duyguyu hissetmeme daha var çünkü şu anda bir an önce olsun istiyorum kendi evim kendi mutfağım hayallerine dalıp gittim bileee zemuszemus
 
Aynı ildeyiz ailemle araçla 20 dk aramız ama nebilim tuhafım yaa :)
Normal olmasınada sevindim çünkü kendimi yargılamaya başlamıştım artık :sinifsinif:

Ne güzel işte ailenle aranda 20 dk mış.

Bende senin gibi çok hüzünlenmiştim ailemden ayrılırken ancak zamanla alışıyosun

Sonuçta sevdiğin insanla bambaşka bir hayata adım atıyorsun

Heyecan ve bu durgunluk çok normal ama zamanla geçiyor
 
oleyy yaa bu duyguları yaşayan sadece ben değilmişim demekki :)
ya aslında bukadarda üzülmicemde annem hiç yüzüme bakamıyor,anne diyorum arkasına dönüp cevap veriyor bende yüzüne bakıyorum gözleri dolu dolu oluyor.Öyle görünce dayanamıyorum,üzülüyorum.Dediğiniz gibi zamanla alışırım inşallah.
 
bende yaşamıştım aynı duyguları...
kardeşlerim falan gözümün önüne geldiğinde hep ağlıodum..
düşün bide ben babamı çok erken bi yaşta kaybettim..
acım 2 kat artıodu..
ama geçti o günler..geçti gittiiiiiii
 


Evet sizin daha zor ve ağır geçmiştir.Allah rahmet eylesin:Saruboceq:
 
ohooo durun daha siz, ben evlendiğim hafta full ağlamıştım, annem napıyor, babam napıyor diye zavallı eşim de her ağladığımda "hadi gidelim "derdi.
özellikle aileyle sürekli beraber yaşadıysanız ayrılmak biraz daha zor oluyor sanırım, ama alışıyor insan. sonuçta güzel ayrılıklar bunlar, allah mesut etsin a.s.
 

Evet ilk ayrılışım olacak onlardan
Ayrıca iyi dilekleriniz için sağolun,inşallah bende sizin gibi düşünüp alışırım birgün :)
 
normal bir psikolojidesin canım ...hayatın yerinde hooppp kalkacak başka bir yere demir atarak oturacak evet şimdide 2 ailen var ...hem eşinin hem senin ailen fakat bu resmileşecek...herşey iyi olacak diye düşünmelisin ...birde sorumluluk senin olacak temizlik , çamaşır ütü yemek bulaşık ev geçimi bunlar kolay değil bilinç altın sen istesende istemesende bunları düşünüyor..Allah herşeyin bir kolaylığını verir canım..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…