Benim bi arkdaşım vardi hatta kardes bile diyebilirdim bu kisiye... beraber okumuştuk vakit gecirdik derdimizi paylaştık. Ben onun yaninda cok rahattim. Hani ne der kotu dusunur mu diye dusunmek zorunda olmadigimiz bi cinsten arkadaşlığımız vardi. Sonra bi psikolijik sorun yasadi ataklar falan geçiriyodu hatta. Ama ben hep yaninda oldum yardim etmeye calistim onu mutlu etmek icin çabaladım hediyeler aldim o yalniz hissetmesin diye..bi gün cok icim daraliyo du mesaj attim konusalim mi dedim. Mesajimi ertesi sabah gördü ne olduğunu sordu falan ama geçti artik iyiyim dedim. Ben bunu yazdıktan sonra bile aradan iki saat gecince cevap verdi bana. Belki bu sorun edilecek bisey degil dersiniz ama ben onun kötüyum demesiyle kapisinda bitecek bi arkadastim. Ama o psikolojisini etkilemesin diye sustum. Sonra keske sende biraz bana yardımci olsan dedim ve anında benimle artik konuşmak istemediğini, bi daha görüşmek istemedigini yazdı...
Simdi bi ortamımiz var orda karsilasiyoruz arada bi bisey konusulunca gülüyoruz falan ama yaptıkları aklimdan çıkmıyo zoruma gidiyo. Ama yine de onu da suclayamiyorum bu en nefret ettiğim durum...
Biraz uzun oldu ama burda icimi dokmek istedim.
Simdi bi ortamımiz var orda karsilasiyoruz arada bi bisey konusulunca gülüyoruz falan ama yaptıkları aklimdan çıkmıyo zoruma gidiyo. Ama yine de onu da suclayamiyorum bu en nefret ettiğim durum...
Biraz uzun oldu ama burda icimi dokmek istedim.
