Neden Böyleyim Ben?

Birilerinin hayatıma müdahale edeceği düşüncesinden bile ödüm patlıyor. Birilerinin beni yönlendirmesi, kendi istediğimi değilde birilerinin istediklerini yapmak zorunda kalma düşüncesinden bile korkuyorum. Bildiğiniz tırsıyorum ama...

Birileri(kim olursa olsun) benim hayatıma müdahale etmesin, ortak paylaşımlarımız olsun ama insanlar hayatımı dışarıdan izlesinler istiyorum.

Sorumsuz bir insan değilim ama zoraki sorumluluklardan rahatsız oluyorum. Bir şeyin sorumluluğunu istemek benim insiyatifimde olmalı mesela. Kimsenin kahramanı olmak istemiyorum.

Sonuç:

Sen özgürsün!

Ama suçlar gibi...

Yanlış mı bu düşüncelerim? Öyleyse nasıl olmalı?

Ruh ikizim...

queenEb .!.:

Ruh ikizim...

Genişletmek için tıkla...

Sevindim, yalnız değilim demek ...

Ahh öyle bir dünya olsa da ben de gelsem.
Kimsenin işine karışmam. Fikrimi sorarlarsa söylerim. Kimseye şöyle yap böyle yap demişliğim yoktur.
Ama insanlar (başta ailem olmak üzere) hayatımı yönetmeye çalışıyorlar. 25 yaşında 4 senedir çalışan evli bi insanım. hala bu hakkı nereden buluyorlar anlamış değilim..

Bir adet bende varım

olmak istedğim ama olamadığım.21 yaşımdayım cep telefonum hala yok.aile baskısı aldı başını gidiyor.sevdiğim insanı mecburen bırakmak zorundayım.delirdim deliricem.
iyi bu halin daha ne istiyorsun

obiviyante .!.:

Sevindim, yalnız değilim demek ...

Genişletmek için tıkla...

bence bu yapi meselesi karakter tarzi ... yani ne biliyim bana kimse karismasin istiyorum cok muhatap olmayim falan...

Annem boyle yetistirdi ama ben bile desem sorgulamadan hicbiseyi hemen kabul etme der hep caaanim anniskom

zeytinagaci .!.:

Ahh öyle bir dünya olsa da ben de gelsem.
Kimsenin işine karışmam. Fikrimi sorarlarsa söylerim. Kimseye şöyle yap böyle yap demişliğim yoktur.
Ama insanlar (başta ailem olmak üzere) hayatımı yönetmeye çalışıyorlar. 25 yaşında 4 senedir çalışan evli bi insanım. hala bu hakkı nereden buluyorlar anlamış değilim..

Genişletmek için tıkla...

Ya aslında herkes benzer duyguları yaşıyordur eminim ama ben çok geriliyorum mesela. Birileri benden herhangi bir talepte bulunduğunda (planlanmamış şeyler) cidden geriliyorum. Üzerime ağır sorumluluklar yüklenmesinden çok rahatsız oluyorum. Bencillik mi bu ya?

Durduk yere düşünmenizle bazı olaylar karşısında böyle düşünmeniz arasında fark var.

Durduk yereyse işiniz mi kalmadı bu cümleleri sırtınıza yük yapıyorsunuz derim.

Az çok herkes böyledir, ama ben hiç bunu ifade etme gereği duymadım.

greenandblue .!.:

Bir adet bende varım

Genişletmek için tıkla...

Peki memnunmusun böyle olmaktan? Ben kendimi kötü hissediyorum bazen...

burda bazı konularda görürdüm sanki ben açmışım bu konuyu diye yazıları.
bu da aynen benim için öyle.
kimsenin ama kimsenin bana karışmasını, beni eleştirmesini, yargılamasını istemiyorum.
arkadaşım, dostum olsun ama benim istediğim sınırı aşmasın.
çünkü kimse kimsenin ne yaşadığını tam olarak bilemiyor, anlayamıyor.

kahvetelvesi .!.:

Durduk yere düşünmenizle bazı olaylar karşısında böyle düşünmeniz arasında fark var.

Durduk yereyse işiniz mi kalmadı bu cümleleri sırtınıza yük yapıyorsunuz derim.

Az çok herkes böyledir, ama ben hiç bunu ifade etme gereği duymadım.

Genişletmek için tıkla...

Durduk yere değil...
Ne biliyim, bu bağımsızlık insanları rahatsız ediyormudur acaba?

zeytinagaci .!.:

Ahh öyle bir dünya olsa da ben de gelsem.
Kimsenin işine karışmam. Fikrimi sorarlarsa söylerim. Kimseye şöyle yap böyle yap demişliğim yoktur.
Ama insanlar (başta ailem olmak üzere) hayatımı yönetmeye çalışıyorlar. 25 yaşında 4 senedir çalışan evli bi insanım. hala bu hakkı nereden buluyorlar anlamış değilim..

Genişletmek için tıkla...

Belki de siz kucukten beri kabullenici yapici bi tutum sergilemissinizdir ondan olabilir mi acaba ?

Ben 6 yasinda bile annemin bana yavrum sunu giymek ister misin ne yemek istersin diye sordugunu hatirlarim hep...

Bi de ben hep ozgurlugum icin yikici olabiliRim. Annemin ailesi de cok baskiciymis bana da yapnaya kalktilar agizlarinin payini aldilar.Annemden baskasini dinlemem...

İnsanların beklentilerini karşılamadığında suçlanmak asıl mesele. Ne biliyim ya, insanlar birbirlerine maydonoz olmak zorundalar mı ki?

obiviyante .!.:

Ya aslında herkes benzer duyguları yaşıyordur eminim ama ben çok geriliyorum mesela. Birileri benden herhangi bir talepte bulunduğunda (planlanmamış şeyler) cidden geriliyorum. Üzerime ağır sorumluluklar yüklenmesinden çok rahatsız oluyorum. Bencillik mi bu ya?

Genişletmek için tıkla...

biraz bencil olmak lazım.
benden ailemin (babamın) beklentisi çok fazla.
ve hiçbir şekilde de memnun edemiyorum.
mesela ziyarete gideceğim kendi isteğimle, ama bunu bir zorunlulukmuş gibi söyleniyor bana "geleceksin" diye. deliriyorum kendi kendime.

obiviyante .!.:

İnsanların beklentilerini karşılamadığında suçlanmak asıl mesele. Ne biliyim ya, insanlar birbirlerine maydonoz olmak zorundalar mı ki?

Genişletmek için tıkla...

Cok iyi anladim seni ben. Kimse sana salca olmasin herkes senin bagimsiz oldugunu gordukce senden biseyler istiyor sunu yap bunu yap diye ama senin bagimsizligini kisitliyo bu durum. Bi de ustelik akil vermeye calisiyorlar bu kadari sorumsuzluk bilmem ne diye.. aslinda icten ice ozeniyorlar bize dostum

obiviyante .!.:

Peki memnunmusun böyle olmaktan? Ben kendimi kötü hissediyorum bazen...

Genişletmek için tıkla...

Memnun değilim ama iki arada kaldığım zamanlar çok oluyor..İşlerime karışılsın ama olumlu yönden desteklensin istiyorum..

obiviyante .!.:

Durduk yere değil...
Ne biliyim, bu bağımsızlık insanları rahatsız ediyormudur acaba?

Genişletmek için tıkla...

Bağımsız hareket edince de ''sen zaten kimseyi önemsemiyorsun, dinlemiyorsun'' oluyor...Aslında dediğin gibi, Sen özgürsün deniyor ama suçlar gibi...

queenEb .!.:

Belki de siz kucukten beri kabullenici yapici bi tutum sergilemissinizdir ondan olabilir mi acaba ?

Ben 6 yasinda bile annemin bana yavrum sunu giymek ister misin ne yemek istersin diye sordugunu hatirlarim hep...

Bi de ben hep ozgurlugum icin yikici olabiliRim. Annemin ailesi de cok baskiciymis bana da yapnaya kalktilar agizlarinin payini aldilar.Annemden baskasini dinlemem...

Genişletmek için tıkla...

hayır bana sormadılar. hep benim için karar verildi ben de onları memnun etmek için boyun eğdim.
ilk kez eşimle evlenmek istediğimde kendi arzum doğrultusunda hareket ettim. o yüzden de benden kötüsü olmadı. asilikle, başına buyruklukla suçlandım.
anneniz ne güzel bir tutum sergilemiş sizi yetiştirirken.
ama benimkiler benim bir birey olduğumu bi türlü kabul etmediler.
sanki onlara aitmişim gibi hep beni yönetmeye çalıştılar.
yavaş yavaş atıyorum üstümden bana biçilen bu rolü.

obiviyante .!.:

Ya aslında herkes benzer duyguları yaşıyordur eminim ama ben çok geriliyorum mesela. Birileri benden herhangi bir talepte bulunduğunda (planlanmamış şeyler) cidden geriliyorum. Üzerime ağır sorumluluklar yüklenmesinden çok rahatsız oluyorum. Bencillik mi bu ya?

Genişletmek için tıkla...

mesela bana üniversiteye giden kardeşimi okutma sorumluluğu verildi.
anne babası varken bu görev neden benim bilmiyorum?
ben üniversiteyi kazandığımda "babam biz seni okutacağız, sen de kardeşini" demiş ben de kabul etmişim güya.