Kadınlarımızın çoğu asosyal. Evliliği sonsuz mutluluk, kurtuluş sanarak evleniyorlar. Halbuki erkek canlısı oldukça sıradan, belli devreleri olan basit bir varlık. Kadın kadar komplike değil. Mutlu olması daha kolay.
Erkekler bir de şurda konu açıp onca konuşana dek gidip maç izliyor stres atıyor, aldatıyor ağlayıp affettiriyor. Eyleme döküyor sorunlarını. Düşünce daha az. Kadını bıraksan 5 ciltlik kitap yaZar neden yan komşu bana şekeri küçük kapta verdi diye.
Farklıyız. Ama giderek kadınlar olarak yontuluyoruz. Sertleşiyoruz. Bakalım nereye varacak?