daha önce de konu açmıştım eşimin ailesiyle ilgili. nişanlandık. eşimin bana yaptığı takıları vermediler. düğünden sadece bir hafta önce verdiler. hemde yarısını düğün günü alıp kendileri taktılar. şimdi düşünüyorum. bi tane görümcem var. benim eşime bir küçük altın bile takmayan bu insanlar kızları evlenirken de erkek tarafının yaptığı takıları mı alıp takacak. düğünümde gelin alıcının saatini bile davetiyeden öğrendik. eşim de öyle. kurban konusunu daha önceki konumda anlatmıştım. evlenmeden önce eşim haftada bi defa arıyodu. ben de öyle. şimdi evlendik hala haftada bi defa arıyoruz. ama her aradığımzda neden aramıyosunuz oluyo. evimi bile gelip kendileri yerleştirdiler. sanki benim kimsem yok gibi davrandılar. memlekete gittim eşimle. erkek kardeşim çalışıyo. 1 hafta içinde kardeşimi sadece bi defa onlara haber vermeden gördük. ağızlarını açıp kızım kardeşini de görün demediler. anneme de kızıyorum. her geldiğimizde kızım babannesini görmeye gittiniz mi diye soruyor. her memlekete gidişimde bütün vaktimi onlarla onların akrabalarıyla geçirmemi bekliyolar. 1 gün onlarda kalıyosam bir gün annemlerde kalıyorum. onlara gidince tüm akrabalarını topluyolar öyle geçiriyoruz bi günü. annemden geldiğim zaman mutlaka akşam teyzenler geldi seni görelim oturalım diye ama annesine gitti dedim diyo.bunun gibi şeyler hep beni eşimden soğuttu. o kadar soğudum ki vajinismus bile oldum. eşimden soğuyorum. kendimi yalnız hissediyorum. dertleşecek de kimsem yok. bütün bunlar neden aklımdan çıkmıyor. ben mi kötü niyetliyim?