- 27 Haziran 2015
- 3.341
- 13.231
- Konu Sahibi KomandoYareni
- #1
Arkadaşlar herkese merhaba, iyi geceler. Bu forumun uzuuuuuuun zamandır takipçisiyim yani aranızda yeni değilim hatta bir çoğunuzu nickinden tanıyorum yorumları ile takdirimi kazanan çok favori üyeler de yok desem yalan olur.
Şimdi sıra bende, ben de size derdimi anlatıp yorum bekliyorum. Okuyan ya da yorumunu esirgemeyen herkese teşekkürler
** 3 senedir bir ilişkim var. İnişli-çıkışlı zamanlarımız hala bitmedi. Bir sürü sıkıntımız var ama en baştaki sorunum "ARKADAŞLARI"
Çok kıskanç bir yapım var ama bu kesinlikle onun hayatını çok fazla etkilemedi. "Arkadaşlarından da kıskanıyor musun?" izlenimim olmasın diye belirtiyorum. Beyimiz asker yolcusu bu yüzden üstüne çok gitmiyorum. Yaşı 24 olduğu için devrelerinin bir çoğundan büyük olacak ve "orada zaten sıkılacağım" gibisinden bir tafralarda şu an, ben de psikolojisini anlayıp şu sıralar üstüne çok varmıyorum. Ama eve hiç girmiyor, yatıp uyumak dışında evini kullanmıyor! Sürekli arkadaşlarıyla ve şu anda bahanesi 'askerlik' olsa da bu 3 senedir böyle. Beni aradığında yanındaki arkadaşları "hadi kapat ya x artık" diye ona sitemde bulunuyorlar ya da bana "neyse ben kapatıyorum" dediğinde "e yani..." diye salak salak konuşuyorlar. Hiçbirisi ile yüz göz olmadım bunu sevgilime anlattım o da "şaka yapıyorlar" diye geçiştirdi. Neyse kızım boşver dedim kendime hep. Halbuki 10 dk konuşuyoruz 3 saat onlarla, ya playstation oynuyorlar ya da bir şeyler yapıyorlar. İşten gelir gelmez hep aynı, benle buluştuğu zaman hep aynı akşamları mutlaka kendini dışarıya atıyor. Artık ne yapmalıyım bilmiyorum. Sizce bir seçime mi zorlamalı mıyım? Evlense de bu arkadaş bağımlılığı devam eder mi? Acaba doğru yolda mıyım? Kafamın içinde sürekli sorular var. Annesi gibi hissediyorum, bu hayatta onu bir çok şeye ben zorladım. Annesini de dinlemiyor bu konuda. Tamam küçük çocuk değil uyarmak nedir komik evet de eve her zaman 2'de girmek de çok olgunca değil diye düşünüyorum. Şeytan artık çekme şunu diyor, sert dille uyardığımda oldu ama bitmiyor bir türlü!
Ne yapabilirim? Nasıl yaklaşabilirim? Neden sürekli ben düşünmek zorunda gibi hissediyorum kendimi? Bu arkadaş vazgeçilmezliği sadece bu adamda mı var ben anlayamıyorum... Bir de whatsapp grupları var sürekli mesajlaşıyorlar. 5 erkek bu kadar ne konuşur, nasıl sıkılmadan her gün takılır ben anlamıyorum.
Şimdi sıra bende, ben de size derdimi anlatıp yorum bekliyorum. Okuyan ya da yorumunu esirgemeyen herkese teşekkürler
** 3 senedir bir ilişkim var. İnişli-çıkışlı zamanlarımız hala bitmedi. Bir sürü sıkıntımız var ama en baştaki sorunum "ARKADAŞLARI"
Çok kıskanç bir yapım var ama bu kesinlikle onun hayatını çok fazla etkilemedi. "Arkadaşlarından da kıskanıyor musun?" izlenimim olmasın diye belirtiyorum. Beyimiz asker yolcusu bu yüzden üstüne çok gitmiyorum. Yaşı 24 olduğu için devrelerinin bir çoğundan büyük olacak ve "orada zaten sıkılacağım" gibisinden bir tafralarda şu an, ben de psikolojisini anlayıp şu sıralar üstüne çok varmıyorum. Ama eve hiç girmiyor, yatıp uyumak dışında evini kullanmıyor! Sürekli arkadaşlarıyla ve şu anda bahanesi 'askerlik' olsa da bu 3 senedir böyle. Beni aradığında yanındaki arkadaşları "hadi kapat ya x artık" diye ona sitemde bulunuyorlar ya da bana "neyse ben kapatıyorum" dediğinde "e yani..." diye salak salak konuşuyorlar. Hiçbirisi ile yüz göz olmadım bunu sevgilime anlattım o da "şaka yapıyorlar" diye geçiştirdi. Neyse kızım boşver dedim kendime hep. Halbuki 10 dk konuşuyoruz 3 saat onlarla, ya playstation oynuyorlar ya da bir şeyler yapıyorlar. İşten gelir gelmez hep aynı, benle buluştuğu zaman hep aynı akşamları mutlaka kendini dışarıya atıyor. Artık ne yapmalıyım bilmiyorum. Sizce bir seçime mi zorlamalı mıyım? Evlense de bu arkadaş bağımlılığı devam eder mi? Acaba doğru yolda mıyım? Kafamın içinde sürekli sorular var. Annesi gibi hissediyorum, bu hayatta onu bir çok şeye ben zorladım. Annesini de dinlemiyor bu konuda. Tamam küçük çocuk değil uyarmak nedir komik evet de eve her zaman 2'de girmek de çok olgunca değil diye düşünüyorum. Şeytan artık çekme şunu diyor, sert dille uyardığımda oldu ama bitmiyor bir türlü! Ne yapabilirim? Nasıl yaklaşabilirim? Neden sürekli ben düşünmek zorunda gibi hissediyorum kendimi? Bu arkadaş vazgeçilmezliği sadece bu adamda mı var ben anlayamıyorum... Bir de whatsapp grupları var sürekli mesajlaşıyorlar. 5 erkek bu kadar ne konuşur, nasıl sıkılmadan her gün takılır ben anlamıyorum. Son düzenleme:
yahu hiç konuşmadınız mı bu konuyu?
