• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Nefet etmeye basladim kendimden

hadibeyaaa

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
18 Temmuz 2016
4.749
13.187
208
Gercekden artik kendime tahammülüm kalmadi. Asla kendi kendime biseyden zevk alamiyorum asla tek basima bisey yapmak istemiyorum. Hep birilerine ihtiyac duyuyorum. Öyle ki cocuklar olmasa onlar temiz hava alsin eglensin diye kendimi zorlamasam esim veya baska birisi olmadan disari cikmak biseyler yapmak istemiyorum. Esimde bu huyumu bildigi icin bana karsi bunu kullanacak kadar karaktersiz biri. Benim tam tersim tek basina cikar eglenir yer icer sevinir mutlu olur. Nefret ediyorum bu halimden.
O kadar ki hadi cikim diye hazirlanip cok kapidan döndüm amannnn bosver diyerek.
Evde oluncada yine kedim icin bisey yapmam ev isiyle ugrasirim.
Kendi kendime sende degerlisin sende kendine biseyler yapmalisin desemde cikamiyorum bu halden.

Param var, insanlar benimle konusmakdan hoslanir, sorun bunlar degil yani.

Bu arada doktorada gittim, depresyonda degilsin dedi ama ben kendimi en dipte hissediyorum
 
Son düzenleme:
Gercekden artik kendime tahammülüm kalmadi. Asla kendi kendime biseyden zevk alamiyorum asla tek basima bisey yapmak istemiyorum. Hep birilerine ihtiyac duyuyorum. Öyle ki cocuklar olmasa onlar temiz hava alsin eglensin diye kendimi zorlamasam esim veya baska birisi olmadan disari cikmak biseyler yapmak istemiyorum. Esimde bu huyumu bildigi icin bana karsi bunu kullanacak kadar karaktersiz biri. Benim tam tersim tek basina cikar eglenir yer icer sevinir mutlu olur. Nefret ediyorum bu halimden.
O kadar ki hadi cikim diye hazirlanip cok kapidan döndüm amannnn bosver diyerek.
Evde oluncada yine kedim icin bisey yapmam ev isiyle ugrasirim.
Kendi kendime sende degerlisin sende kendine biseyler yapmalisin desemde cikamiyorum bu halden.

Param var, insanlar benimle konusmakdan hoslanir, sorun bunlar degil yani.

Bu arada doktorada gittim, depresyonda degilsin dedi ama ben kendimi en dipte hissediyorum
Hep mi bu sekildeydi?
 
bi ara bana da oldu tam ayakkabı giyerken çok döndüm kapıdan ama ben depresyondaydım sizde de belki başlangıç vardır ya da bazı insanlar evde olmayı sever öyle mi sizde de acaba
 
Sizi kafesleyen nedir? Ilk onu cözmelisiniz. Yoksa arkasini getiremezsiniz. Bunlar disardan bilinemez. Bir örnek vereyim: Biri cocuklarini hep eve kapatirsa, herseye ne gerek var, oturun oturdugunuz yerde veya disari ile ilgili 1001 senaryo yazip evde tutsa bu cocuklari geleck icinde eve baglar. Cikmak isteseler bile iclerinde bir ses hata yaptiklarini söyler vazgecirir.. Siz disari cikmakla neyi bagdastiriyorsunuz mesela?
 
Bu sanırım tek kalmadan edinilebilen bir yaşama şekli değil. Kendi kendinize yetemiyorsunuz. Sorun bu.

Kendi başıma şehir şehir gezen bir insanım. Kendi başima yürüyüş yaparım. Geceleri tek başıma oturmayi severim. Eşim bi yere gitse de evde tek kalırsam hemen kendime mukellef sofra kurarım. Severim tek takılmayı.

Ama sanırım bu beceriyi tek başıma başka bir şehirde üniversite okumaya gittiğimde kazandım.


Ben bi de yanima daima en sevdiğim roman kahramanı dostlarımı alirdim. Çalıkuşu, Akşam Güneşi , Boleyn Kızı gibi güçlü roman kahramanları ile arkadaşlık kurabilen bir insanın yalnızlıktan şikayet edeceğini sanmıyorum.

Bu yaştan sonra bu eksikliği ne kadar kapatabilirsiniz bilemiyorum. Ama kimseye muhtaç olmayacak kadar sevebilmeniz lazım kendinizi.
 
Son düzenleme:
Gercekden artik kendime tahammülüm kalmadi. Asla kendi kendime biseyden zevk alamiyorum asla tek basima bisey yapmak istemiyorum. Hep birilerine ihtiyac duyuyorum. Öyle ki cocuklar olmasa onlar temiz hava alsin eglensin diye kendimi zorlamasam esim veya baska birisi olmadan disari cikmak biseyler yapmak istemiyorum. Esimde bu huyumu bildigi icin bana karsi bunu kullanacak kadar karaktersiz biri. Benim tam tersim tek basina cikar eglenir yer icer sevinir mutlu olur. Nefret ediyorum bu halimden.
O kadar ki hadi cikim diye hazirlanip cok kapidan döndüm amannnn bosver diyerek.
Evde oluncada yine kedim icin bisey yapmam ev isiyle ugrasirim.
Kendi kendime sende degerlisin sende kendine biseyler yapmalisin desemde cikamiyorum bu halden.

Param var, insanlar benimle konusmakdan hoslanir, sorun bunlar degil yani.

Bu arada doktorada gittim, depresyonda degilsin dedi ama ben kendimi en dipte hissediyorum
Kan değerlerinize baktırdınız mı. Eşimde de budurum vardı. Artık kavga etmeye başlamıştık. Tiroid bezleri hiç çalışmıyormuş. Doğrudan buna sebep oluyormuş
 
Kan değerlerinize baktırdınız mı. Eşimde de budurum vardı. Artık kavga etmeye başlamıştık. Tiroid bezleri hiç çalışmıyormuş. Doğrudan buna sebep oluyormuş
Anladığım kadarıyla fiziksel bir rahatsızlıktan bahsetmemiş

Daha çok kendi kendine yetemeyen bir insan gibi duruyor
Kan değerleri ile bir alakası olacağını sanmıyorum.
 
Gercekden artik kendime tahammülüm kalmadi. Asla kendi kendime biseyden zevk alamiyorum asla tek basima bisey yapmak istemiyorum. Hep birilerine ihtiyac duyuyorum. Öyle ki cocuklar olmasa onlar temiz hava alsin eglensin diye kendimi zorlamasam esim veya baska birisi olmadan disari cikmak biseyler yapmak istemiyorum. Esimde bu huyumu bildigi icin bana karsi bunu kullanacak kadar karaktersiz biri. Benim tam tersim tek basina cikar eglenir yer icer sevinir mutlu olur. Nefret ediyorum bu halimden.
O kadar ki hadi cikim diye hazirlanip cok kapidan döndüm amannnn bosver diyerek.
Evde oluncada yine kedim icin bisey yapmam ev isiyle ugrasirim.
Kendi kendime sende degerlisin sende kendine biseyler yapmalisin desemde cikamiyorum bu halden.

Param var, insanlar benimle konusmakdan hoslanir, sorun bunlar degil yani.

Bu arada doktorada gittim, depresyonda degilsin dedi ama ben kendimi en dipte hissediyorum
Evde kaldikca bu seni daha da etkiliycek. Istemeden yapmak zorunda kaldiğimiz çok şey var. Bunu da bir zorunluluk olarak gor. Istemeyerek zincirlerini kir
 
Kendi kendinizi sevmemek ayri
Kendi kendinize birşey yapmayı istememekte sıkıntı var
Ama tek başına dışarda zaman geçirmekten hoslanmazsaniz bu bir tercihtir.
 
bi ara bana da oldu tam ayakkabı giyerken çok döndüm kapıdan ama ben depresyondaydım sizde de belki başlangıç vardır ya da bazı insanlar evde olmayı sever öyle mi sizde de acaba
Evde olmayi evimi seviyorum ama artik bazen duvarlar üzerime üzerime geliyor. Dedigim gibi evde oluncada evin keyfini cikarmiyorum ki, Ver Allah Ver temizlik yapiyorum is gücle ugrasiyorum
 
Bu sanırım tek kalmadan edinilebilen bir yaşama şekli değil. Kendi kendinize yetemiyorsunuz. Sorun bu.

Kendi başıma şehir şehir gezen bir insanım. Kendi başima yürüyüş yaparım. Geceleri tek başıma oturmayi severim. Eşim bi yere gitse de evde tek kalırsam hemen kendime mukellef sofra kurarım. Severim tek takılmayı.

Ama sanırım bu beceriyi tek başıma başka bir şehirde üniversite okumaya gittiğimde kazandım.


Ben bi de yanima daima en sevdiğim roman kahramanı dostlarımı alirdim. Çalıkuşu, Akşam Güneşi , Boleyn Kızı gibi güçlü roman kahramanları ile arkadaşlık kurabilen bir insanın yalnızlıktan şikayet edeceğini sanmıyorum.

Bu yaştan sonra bu eksikliği ne kadar kapatabilirsiniz bilemiyorum. Ama kimseye muhtaç olmayacak kadar sevebilmeniz lazım kendinizi.
Evde kendi kendime kahvaltı çay hazırlarım kahve yapar kitap okurum bunlar sıkmaz tek yürüyüşte yaparım ama gidip bir yerde gezeyim kafeye gideyim illa biri olucak konusucak yoksa sıkılıyorum normal saniyordum
 
Kendinize bağlanmamışsınız.
Muhtemelen hayatınızın odak noktaları yine başkaları.
İlk etapta çıkmak zorunda değilsiniz.
Evde akşamları sakince kendinizle kalıp zaman geçirmeye, düşünmeye, keyif almaya çalışın.
Yalnızlığın huzuru, sessizliğin coşkusuyla bir dolsun içiniz.
Kendinizi tanımaya fırsat yaratın kısaca.
Sonra bir yerlerde tek olmak, daha fazla tercih edeceğiniz durum olacaktır.
 
Evde kendi kendime kahvaltı çay hazırlarım kahve yapar kitap okurum bunlar sıkmaz tek yürüyüşte yaparım ama gidip bir yerde gezeyim kafeye gideyim illa biri olucak konusucak yoksa sıkılıyorum normal saniyordum
Bi kafede tek otururken sıkılmak normal. Olabilir yani. Ya da yanında sohbet edecek birini aramak.

Ama hayatıni etkileyecek şekilde yalniz başına hiçbir şey yapamamak normal değil. Bunun adı kendine yetememek.
 
Bi kafede tek otururken sıkılmak normal. Olabilir yani. Ya da yanında sohbet edecek birini aramak.

Ama hayatıni etkileyecek şekilde yalniz başına hiçbir şey yapamamak normal değil. Bunun adı kendine yetememek.
Spora hastaneye her yere birini arayıp yoksa evden çıkmayanlar mesela pazara gidicek alışveriş yapicak biri olmadan işini goremiyo onlar abartı oluyo sanırım
 
Dipte hissediyorum demişsiniz gittiğiniz doktor sizi anlamamış olabilir mi ? Nasıl ki fiziksel rahatsizliklarimizi dahi bazen birkaç farklı doktorla görüştükten sonra tanı konuluyorsa belki sizde de böyle bir durum vardır .başka bir doktor belki de bu sorunu çözer .bilemedim umarım çözersiniz 🙏
 
Sizi kafesleyen nedir? Ilk onu cözmelisiniz. Yoksa arkasini getiremezsiniz. Bunlar disardan bilinemez. Bir örnek vereyim: Biri cocuklarini hep eve kapatirsa, herseye ne gerek var, oturun oturdugunuz yerde veya disari ile ilgili 1001 senaryo yazip evde tutsa bu cocuklari geleck icinde eve baglar. Cikmak isteseler bile iclerinde bir ses hata yaptiklarini söyler vazgecirir.. Siz disari cikmakla neyi bagdastiriyorsunuz mesela?


Gercekden bilemiyorum bu sorunun altda yatan sebebini.

Bagdastirdigim belli bisey yok aslinda, disari cikmak istiyorum kimi zaman hava almaya kimi zaman alisveris yapmaya, gezmeye, arkadas görmeye olagan seyler icin yani
 
Back
X