Cok iyi anlıyorum sizi.Size tavsiye edebilecegim tek şey, cocugunuzla ilgili konularda sinirlarinizi cizin.Annesi benim ben boyle istiyorum deyin.Aman kirilmasinlar,uzulmesinler diye cocugumuzun gelisimine ve kendi psikolojimize olumsuz etki etmeye hakki yok kimsenin.Hele ki soz konusu evladimizsa.Diger konularda ise,yok sayin,umursamayin.Polemige girmek psikolojinizi olumsuz olarak daha fazla etkileyecektir.Aksamlari odaniza cekilin,cok fazla ayni ortamda kalmayin.
İş aramaya devam edeceğim asla pes etmicem. Ama ayrı ev yakın zaman içinde mümkün görünmüyor. Ve de boşanıp baba evine geri dönmüşken onlara saygısızlık yapmak istemiyorum .
Sırf üstüme gelmesinler diye evin işini temizliğini yapıp misafir varsa ağırlayıp arta kalan bütün zamanlarda çocuğumla odamda vakit geçiriyorum . Bu sefer de ininden çıkmıyorsun çocuğu hapsetmişsin gibi ithamlarda bulunuyorlar oysa tek istediğim sorun çıkmasın sesler yükselmesin evde çünkü biliyorum benim damarım da evladım anneliğime biri dil uzatınca altta kalamam.Ne onlarla oluyor anlıcagınız,ne onlarsız ..
Geç olsun güç olmasın siz çalışıp paranızı biriktirin en azından bi umudunuz olur kendinizi hazır hissedince de ayrı ev tutarsınız
Sorununuz hiçte basit değil ayrılıp anne baba evine gelen kadınlar maalesef bunu yaşıyor karşıdaki anne baba evlenince sorumluluk bitti sanıyor oysaki anne baba olmak bı ömür degilmidir? Size aman sakınır alınr diye daha hassas davranmaları gerekirken hiç hoş olmayan sözler söylenmiş iş konusunda söyleyebileceğim şey Allah tez zamanda bu işsizlikte güzel bı iş nasip etsin size yavrunuzn rızkı için bı arkadaşım vardı ailesi destekti 21 yaşında 2 yaşında oğlu ile geldi ailesinin yanına duramadi ortaöğretim kpss den orta halli bir puan alıp yüksek bı torpille Yargıtay'a girdi çocuklu ve yalnz olmasında etkili olmuştu alınmasında. Yüksek puanlı rakipleri olmasına rağmen ya böyle bı torpilinz olacak ya da orda oraya koşturup ısrarcı olup belediyelerden isteyecksnz iş konusu maalesef sıkıntıMerhabalar ,
Size biraz annemden bahsetmek istiyorum. Çocukluğumdan beri kardeşlerimle aynı tutmadı beni.Hep bir kıyaslama vardı.Neden diye çok sordum kendime?Mesela hergün temizlik yapılsın çok sever sürekli misafir gelsin ocakta yemek bulunsun.Yani bunları zaten yapıyorum ama bir türlü yaranamıyorum beğenmiyor hiç birşeyi . Ellili yaşlarda. Herseye amenna annemdir deyip susuyorum bi çocuğum var boşandım maddi açıdan ayrı evede çıkamam.Tek katlanamadıgım konu çocuğuma en ufak birşey desem hemen araya girip tam tersini söylüyor beni dinleyecekken neneyi dinliyor ve olumsuz sonuçlar çıkıyor ortaya.örnek vereyim terlik giy diyorum yok giymesin güneş görsün diyor ve çocuk o dakkada düşüyor.hep aynı şey aynı tarz olaylar.. ne zaman bişey söylesem ve o müdehale etse çocuğun başına ya bişey geliyor ya da onunla olan bağımı zedeliyor.çocuk bebeye sığınıyor beni dinlemiyor.Çok şey var sineye çektiğim ama çocuğum söz konusu olunca tahammül edemiyorum .en sonunda tartıştık oğlumu kendim yetiştirmek istediğimi söyledim asla kabul etmediler senin üstün biziz biz varsak bu evde bizi dinleyecek diyorlar ve etmedikleri hakaret kalmadı.otuz beş yaşında 'keşke ölseydim de seni doğurmasaydım diyen annemden sonra 'her ailede bir tane özürlü vardır ya bizdeki özürlü de bu' dedi babam . Ve ben gerçekten çok acılara katlandım. Neticede onlar benim ailem . Hani derler ya bir zihniyeti değiştirmek atomu parçalamaktan zordur diye. Ne yapıcagımı bilmiyorum benim gibi annesi veya babası hayatına çok müdehale eden arkadaşlar varsa bana yazabilirler mi? Alttan almak susmak çare değil , değişmeleri de imkansız . Basit gibi görünsede mucizeye ihtiyacım varuzun oldu biraz umarım sıkmamışımdır...
tez zamanda sıkıntılarınz son bulur umarm.
Fazlasında gözüm Yok ki zaten ama piyasa o kadar kötü ki bu zamanda asgari ücret veren çok nadir(genelde kurumsal olanlar) keşke olsa asgari kurtarır beni . Hayır bi de kimseye bahsedemiyorum bu durumdan dışardan eee boşandın geldin ailende arkanda daha Ne istiyorsun şeklinde tepkiler alacağımı biliyorum anne de kimseye kötülenmez onu da biliyorum içime ata ata patlamaktan korktum
bir bilseler nasıl çekiyorum.
Teşekkür ederim ama KPSS benim kanayan yaram ... çok denedim yeterli bir puanım hiç olmadı torpil desen o da Yok ... özel sektörde bile torpil istiyorlarSorununuz hiçte basit değil ayrılıp anne baba evine gelen kadınlar maalesef bunu yaşıyor karşıdaki anne baba evlenince sorumluluk bitti sanıyor oysaki anne baba olmak bı ömür degilmidir? Size aman sakınır alınr diye daha hassas davranmaları gerekirken hiç hoş olmayan sözler söylenmiş iş konusunda söyleyebileceğim şey Allah tez zamanda bu işsizlikte güzel bı iş nasip etsin size yavrunuzn rızkı için bı arkadaşım vardı ailesi destekti 21 yaşında 2 yaşında oğlu ile geldi ailesinin yanına duramadi ortaöğretim kpss den orta halli bir puan alıp yüksek bı torpille Yargıtay'a girdi çocuklu ve yalnz olmasında etkili olmuştu alınmasında. Yüksek puanlı rakipleri olmasına rağmen ya böyle bı torpilinz olacak ya da orda oraya koşturup ısrarcı olup belediyelerden isteyecksnz iş konusu maalesef sıkıntı
Fazlasında gözüm Yok ki zaten ama piyasa o kadar kötü ki bu zamanda asgari ücret veren çok nadir(genelde kurumsal olanlar) keşke olsa asgari kurtarır beni . Hayır bi de kimseye bahsedemiyorum bu durumdan dışardan eee boşandın geldin ailende arkanda daha Ne istiyorsun şeklinde tepkiler alacağımı biliyorum anne de kimseye kötülenmez onu da biliyorum içime ata ata patlamaktan korktum
Cok üzüldüm gerçekten.Cocugunuzun babasi nafaka veriyor mu cocuk icin? Sizin bir mesleğiniz var mi? Cocugum kucuk dediniz nerde yasiyorsunuz bilmiyorum ama mutlaka ve mutlaka bir is bulun para biriktirin.Boyle hayat gecmez zira.
çalışmaya başlaMerhabalar ,
Size biraz annemden bahsetmek istiyorum. Çocukluğumdan beri kardeşlerimle aynı tutmadı beni.Hep bir kıyaslama vardı.Neden diye çok sordum kendime?Mesela hergün temizlik yapılsın çok sever sürekli misafir gelsin ocakta yemek bulunsun.Yani bunları zaten yapıyorum ama bir türlü yaranamıyorum beğenmiyor hiç birşeyi . Ellili yaşlarda. Herseye amenna annemdir deyip susuyorum bi çocuğum var boşandım maddi açıdan ayrı evede çıkamam.Tek katlanamadıgım konu çocuğuma en ufak birşey desem hemen araya girip tam tersini söylüyor beni dinleyecekken neneyi dinliyor ve olumsuz sonuçlar çıkıyor ortaya.örnek vereyim terlik giy diyorum yok giymesin güneş görsün diyor ve çocuk o dakkada düşüyor.hep aynı şey aynı tarz olaylar.. ne zaman bişey söylesem ve o müdehale etse çocuğun başına ya bişey geliyor ya da onunla olan bağımı zedeliyor.çocuk bebeye sığınıyor beni dinlemiyor.Çok şey var sineye çektiğim ama çocuğum söz konusu olunca tahammül edemiyorum .en sonunda tartıştık oğlumu kendim yetiştirmek istediğimi söyledim asla kabul etmediler senin üstün biziz biz varsak bu evde bizi dinleyecek diyorlar ve etmedikleri hakaret kalmadı.otuz beş yaşında 'keşke ölseydim de seni doğurmasaydım diyen annemden sonra 'her ailede bir tane özürlü vardır ya bizdeki özürlü de bu' dedi babam . Ve ben gerçekten çok acılara katlandım. Neticede onlar benim ailem . Hani derler ya bir zihniyeti değiştirmek atomu parçalamaktan zordur diye. Ne yapıcagımı bilmiyorum benim gibi annesi veya babası hayatına çok müdehale eden arkadaşlar varsa bana yazabilirler mi? Alttan almak susmak çare değil , değişmeleri de imkansız . Basit gibi görünsede mucizeye ihtiyacım var
Ama çok üzülüyorum bu duruma . Ben annemi bildim bileli bir kere bile birinden özür dilediğini duymadım ömrüm boyunca.. Ben mükemmelim diye yer etmiş kafasında. Ben otuz beş yaşındayım mesela Çocuğumun kazağını giydirirken atıyorum kafasından zor girdi anne acıdı dese özür dilerim diyorum özür dilemenin bir erdem olduğunu her fırsatta vurguluyorum.ama nereye kalsa dilemesin o daha küçük önemli değil hata yapmış yapmamış ... babam da desteklemese iyi olacak ama işte bir değil iki kişi var enerjimi tüketen
Siz de babasına vermekle tehdit edin. Seviyorlar anladığım kadarıyla. Belki o zaman susarlar.
Teşekkür ederim pes etmedim etmicem de bende böyle değerli bir varlık varken ..
Iyi kotu bir iş bulup ayrılmamız şart. Ileride oglunuzla iliskiniz cok daha fazla etkilenecek ve anne ogul bağıyok olacak yoksa.Merhabalar ,
Size biraz annemden bahsetmek istiyorum. Çocukluğumdan beri kardeşlerimle aynı tutmadı beni.Hep bir kıyaslama vardı.Neden diye çok sordum kendime?Mesela hergün temizlik yapılsın çok sever sürekli misafir gelsin ocakta yemek bulunsun.Yani bunları zaten yapıyorum ama bir türlü yaranamıyorum beğenmiyor hiç birşeyi . Ellili yaşlarda. Herseye amenna annemdir deyip susuyorum bi çocuğum var boşandım maddi açıdan ayrı evede çıkamam.Tek katlanamadıgım konu çocuğuma en ufak birşey desem hemen araya girip tam tersini söylüyor beni dinleyecekken neneyi dinliyor ve olumsuz sonuçlar çıkıyor ortaya.örnek vereyim terlik giy diyorum yok giymesin güneş görsün diyor ve çocuk o dakkada düşüyor.hep aynı şey aynı tarz olaylar.. ne zaman bişey söylesem ve o müdehale etse çocuğun başına ya bişey geliyor ya da onunla olan bağımı zedeliyor.çocuk bebeye sığınıyor beni dinlemiyor.Çok şey var sineye çektiğim ama çocuğum söz konusu olunca tahammül edemiyorum .en sonunda tartıştık oğlumu kendim yetiştirmek istediğimi söyledim asla kabul etmediler senin üstün biziz biz varsak bu evde bizi dinleyecek diyorlar ve etmedikleri hakaret kalmadı.otuz beş yaşında 'keşke ölseydim de seni doğurmasaydım diyen annemden sonra 'her ailede bir tane özürlü vardır ya bizdeki özürlü de bu' dedi babam . Ve ben gerçekten çok acılara katlandım. Neticede onlar benim ailem . Hani derler ya bir zihniyeti değiştirmek atomu parçalamaktan zordur diye. Ne yapıcagımı bilmiyorum benim gibi annesi veya babası hayatına çok müdehale eden arkadaşlar varsa bana yazabilirler mi? Alttan almak susmak çare değil , değişmeleri de imkansız . Basit gibi görünsede mucizeye ihtiyacım var
