nişan atıldı.. ama hiç iyi hissedemiyorum kendimi..

neselicadi1616

Üye
Kayıtlı Üye
16 Ocak 2020
80
27
18
31
merhaba... nişanı çok çok geçerli sebeplerle attığımı önceki konulardan biliyorsunuzdur, şiddetli geçimsizlik ve eski nişanlımın şiddet düşkünlüğü ve anlaşamıyor olmamız sebebiyle.. evet sebepler fazlasıyla geçerli sonuç olarak zaten bitti iki tarafta zaten bıkmıştı gel gitlerden şiddetli kavgalardan iki tarafta pes etti. ama bana kendimi bu derece kötü hissettiren hangisi? yaşadıklarım mı, bana yaşatılanlar mı, zamanın da iyi geçen günler mi, hala seviyor gibi hissetmek mi kafam öyle karışık ki atlatamazmışım gibi geliyor, aşırı derecede zorlanıyorum, sürekli aklımda aynı şeyler dönüp duruyor, bu daha ne kadar böyle sürer :(
 
Zamanla geçmeyen acı yok. Zaman geçince iyi ki de bitirmişim diyeceksiniz. Kendinize zaman verin. Ağlayacaksanız da ağlayın, iyi gelir.
 
Babanızın vefatından sonra bile halâ yaşıyorsunuz öyle değil mi? Size bu kadar zor zamanlar yaşatmış biri için neden kendiinizi bu kadar hırpalıyorsunuz? Ne yani bundan sonra da devam edemeyecek misiniz? Kendinizi bu kadar bağımlı kılmayın yaşadığınız acılara. Elbette canınız yanar, üzülürsünüz bir şey diyemem fakat bu kadar kendinizi dibe sürüklemenin manası nedir? Kurtuldunuz üstelik farkında mısınız? Lütfen kendinize gelin acınızı yaşayın ama bu kadar da kendinizi üzmeyin. Şükredin kurtulduğunuza babanıza da Allah rahmet eylesin. İnşaAllah daha iyileri ile karşılaşırsınız.
 
Zamanla geçmeyen acı yok. Zaman geçince iyi ki de bitirmişim diyeceksiniz. Kendinize zaman verin. Ağlayacaksanız da ağlayın, iyi gelir.
hala sürekli kendimide suçluyorum sende de hata vardı diyorum bazı konularda ama yine de yaşananları hiç haketmedim delirmek üzereyim düşünmekten sanki günden güne daha kötü oluyorum gibi
 
Babanızın vefatından sonra bile halâ yaşıyorsunuz öyle değil mi? Size bu kadar zor zamanlar yaşatmış biri için neden kendiinizi bu kadar hırpalıyorsunuz? Ne yani bundan sonra da devam edemeyecek misiniz? Kendinizi bu kadar bağımlı kılmayın yaşadığınız acılara. Elbette canınız yanar, üzülürsünüz bir şey diyemem fakat bu kadar kendinizi dibe sürüklemenin manası nedir? Kurtuldunuz üstelik farkında mısınız? Lütfen kendinize gelin acınızı yaşayın ama bu kadar da kendinizi üzmeyin. Şükredin kurtulduğunuza babanıza da Allah rahmet eylesin. İnşaAllah daha iyileri ile karşılaşırsınız.
işe geliyorum ruh gibiyim resmen çalışamıyorum kafamı veremiyorum sanki günden güne geçiceğine kötüye gidiyor gibiyim içimde derin bi boşluk var geçmiyor geçmek bilmiyor.
 
hala sürekli kendimide suçluyorum sende de hata vardı diyorum bazı konularda ama yine de yaşananları hiç haketmedim delirmek üzereyim düşünmekten sanki günden güne daha kötü oluyorum gibi
Sizde de hata olabilir. İlişkilerde kimin hatalı olduğu önemli değil. O insanla evlenseniz mutlu olamayacağınıza karar verdiniz, bitirdiniz. Evlendikten sonra mutsuz olduğunuzu farketseydiniz neler olacaktı? Bir de bu açıdan bakın.
 
Öncelikle kendinizle gurur duyun.Bile bile lades diyen o kadar fazla insan var ki..Siz bu hataya düşmeden zamanında kendinizi kurtarmışsınız.

Üzülmeniz normal. İnsan yanlış kişiyi de sevebiliyor ve verilen o kadar emek var..İster istemez bir başarısızlık hissi oluşuyordur.Ama aksine siz en zoru başardınız.

Babanızın vefatı üzerine bir de böyle biR olay olunca karamsarlığa düşmüşsünüz.Bi kendinizi tartın. Sosyal olmaya çalışın,aktivitelerde bulunun.Hala aşmakta zorlanırsanız terapi alın derim.Belki iki acınız da birleştiğinden daha ağır geliyordur.Yardım almak ayıp bir şey değil.

Yeni hayatınızda mutluluklar dilerim🌼
 
Sizde de hata olabilir. İlişkilerde kimin hatalı olduğu önemli değil. O insanla evlenseniz mutlu olamayacağınıza karar verdiniz, bitirdiniz. Evlendikten sonra mutsuz olduğunuzu farketseydiniz neler olacaktı? Bir de bu açıdan bakın.
evet bakmış olduğunuz bakış açısı çok mantıklı, kesinlikle mutlu olamazdık emindim emin olarak bitirdim. ama bu olumsuzluklar beni o kadar çok yıpratmışki ilişkinin içinde o kadar fazla manipüle edilmişim ki kendime öz saygı diye bir şey kalmamış şimdi de bu durumdan sıyrılamıyorum.
 
Öncelikle kendinizle gurur duyun.Bile bile lades diyen o kadar fazla insan var ki..Siz bu hataya düşmeden zamanında kendinizi kurtarmışsınız.

Üzülmeniz normal. İnsan yanlış kişiyi de sevebiliyor ve verilen o kadar emek var..İster istemez bir başarısızlık hissi oluşuyordur.Ama aksine siz en zoru başardınız.

Babanızın vefatı üzerine bir de böyle biR olay olunca karamsarlığa düşmüşsünüz.Bi kendinizi tartın. Sosyal olmaya çalışın,aktivitelerde bulunun.Hala aşmakta zorlanırsanız terapi alın derim.Belki iki acınız da birleştiğinden daha ağır geliyordur.Yardım almak ayıp bir şey değil.

Yeni hayatınızda mutluluklar dilerim🌼
evet.. düğüne 1 ay kala herşeyi olduğu gibi bırakıp nişanı atmak belki de en zor olanıydı benim için.. göz göre göre olmazdı evlenemezdik arada yaşanmaması gereken çok fazla olumsuzluk yaşandı iki tarafta harap oldu , her yolu deniyorum ama aklımdan çıkmıyor hiçbişey çok zorlanıyorum..
teşekkür ederim ilginize..
 
evet bakmış olduğunuz bakış açısı çok mantıklı, kesinlikle mutlu olamazdık emindim emin olarak bitirdim. ama bu olumsuzluklar beni o kadar çok yıpratmışki ilişkinin içinde o kadar fazla manipüle edilmişim ki kendime öz saygı diye bir şey kalmamış şimdi de bu durumdan sıyrılamıyorum.
Kendinize zaman verin. Herkesin üzüntüyü atlatma süresi farklı. Kimi bir damla gözyaşı dökmez. Kiminin aylar sürer. Yeter ki tek noktaya bağlı kalmayın. Uğraşlar bulun kendinize, spor yapın, elişi öğrenin. Karantina sonrası arkadaşlarınızla, ailenizle vakit geçirin. Bunların hepsi yardımcı olacaktır.

Allah yolunuzu açık etsin inşallah.
 
En büyük acı ölüm acısı ki ona bile alisiyoruz yana yana.
Üç kuruşluk bir adam ki şiddet meyilli olduğunu yazdığı n için böyle diyorum defol de bitti geçti de.
Alışkanlıklar var birlikte hayalleriniz vardi.. Boşver hayat devam ediyor. 6 ay böyle sürer sonra geçer biter. Ağla üzül stresini at. Unutma bir gün şükür bitmiş diyeceksin.
 
Şu an yaşamış olduğunuz boşluk hissinden dolayı böyle hissediyorsunuz birden tüm düzeniniz hayatınızın gidişatı değişti çok normal. 2-3 ay sonra geriye dönüp baktığınızda iyi ki bitmiş diyeceksiniz merak etmeyin allah değer bilen insanlarla karşılaştırsın
 
işe geliyorum ruh gibiyim resmen çalışamıyorum kafamı veremiyorum sanki günden güne geçiceğine kötüye gidiyor gibiyim içimde derin bi boşluk var geçmiyor geçmek bilmiyor.

Siz güçlü olmazsanız bu duygunun esiri olarak yaşarsınız. Değmez bitmiş gitmiş, hayırlı böyleymiş kendinize hayatı zindan etmeyin.
 
Back
X