Merhaba. Benim 2 hafta öncesinde nişanım atıldı.7 aylık bir nişanlılık süreci oldu. Ondan öncede baya bir konuşma süreci oldi. Nişanlım çok baskın karakterdi ben ne dersem o olur her kuralıma uyacaksın vb. gibi. En ufak bir tartışmayı bile o kadar büyütüp uzatıyordu ki çekilecek gibi değil. Her şeye alınıyor eleştiriyor en ufak bir espri bile yapamaz hale geliyordum. Sürekli bana bağırıp durmalar vs. Bende bunları görünce çok üzülüp kendisine bak bu şekilde nişan devam etmez her ne kadar sevgi olsada saygı kalktığı zaman sevgi körelir bunun sonu ayrılık olur, evlensek dahi bu tartışmaların üç katı yaşanır ve boşanmaya sebebiyet verir derdim. Belki her ay bu cümleleri kullandım çünkü artık alttan aldıkça ezilen konumuna düşüp daha çok hakaret bağırmalar duyuyordum. (Hakarette şöyle sen nankör ahlaksız utanmaz terbiyesiz gibi şeyler) bunlar en ufak kavgada söylenen şeylerdi. Ailesi zaten değer vermiyordu aramak sormak yok bile. Artık olaylar iyce büyüdü ve biz gerçekten ayrılma kararı aldık. Sonra bana gel devam edelim son bir kez dedi ve bende kabul ettim ama hemen 2 gün sonra bana güveni kalmadığını söyleyip ayrılmak istediğini söyledi. Sebebi ise şu ben nişanlılık boyunca bu kavgaların sonu ayrılık olur demişim. Ben bile bu kadar hakaret ve sorunu sineye çekip devam ederken o devam etmedi ve bahanesi benim sözlerim. Eğer nişan atan varsa sizce bu süreci nasıl atlatırim. Evden çıkamıyorum uzun süre hep ağlıyorum bir tane dışarı çıkayım dedim hemen onu gördüm dışarda. Evden çıkmak bile istemiyorum. O hayatına öyle güzel devam ediyor ki ben ise perişan oldum. Severek ayrıldım çünkü. Ben yinede sabredip devam ederdim ama o istemedi. Bu sevgi nasıl biter bilmiyorum. Sürekli kafamın içinde. Beni çok üzdü kendini haklı göstermek için aileler içinde en ufak tartışmaya varana kadar her şeyi anlattı rezil olmam için her şey soylendi özel denen bir şey kalmadı zaten. Yeter ki kendisi haklı çıksın. Ben neden unutul hayatıma devam edemiyorum bilmiyorum birde çevrede duyan herkes öyle üzülüyor ki sanki bir daha kimse beni almaz gibi bakışları var. Sevmesem gram üzülmem ama sevgi varken her hayal onun üzerine kurulmuş ve hayatımın merkezine onu koymuş iken bu bana çok zor oldu. Seven insan sevdiğinin nazınada Kahrınada katlanmaz mıydı? Hayata insanlığa olan inancımı güvenimi cidden kaybettim.