30-40 yıllık eşi vefat eden bazı erkekler, hiç yas tutmadan yeni bir hanım arayışına giriyorlar . O yüzden sizden ayrıldıktan sonra yas tutmamasına şaşırmadım.Nişan attım..
Bana bir türlü sahip çıkamadığı, ana (aile) kuzusu olduğu için, içli dışlı yaşayan, kimin eli kimin cebinde belli olmayan, kültürsüz kocaman, iğrenç bir ailesi olduğu için onu terk etmek zorunda kaldım. Evet, zorunda.. Çalışmamı istemiyorlardı, nikahımız düğünümüz her şeyin nasıl olucağına karışıyorlardı. Benimki de her kavgamızı, sırrımızı gidip paşa paşa anlatıyordu ailesine tabii. Ben onunla mutlu olamazdım o ailesi olduğu sürece (veya benim ki onlardan ayrışamadığı sürece), o da benimle. Ailesinden de koparıp onun vebalini asla alamazdım. Ailem de onunla kalmamı istemiyordu artık, beni sürekli üzdüğü için. Bu yüzden hala sevmeme rağmen düğünümüze 3 ay kala nişanı attım. Şimdi aradan 2 ay geçti, paşamız saç ektirmiş, sosyal medyada bir sürü yeni kızlar eklemiş, tam bir arayışta. Deliricem ya, bu nasıl bir psikoloji? Bir yasımı tutaydın arkadaş. Ben bile kendime gelemedim henüz, çünkü tabii ki hala seviyor ve özlüyorum. 2 ay be.. 4 senemize biraz saygı.
Siz ne düşünüyorsunuz? Delirmelik olay değil mi ya? Sanırım egomu yaraladı bu durum, öfkemden kıskançlığımdan ölücem. Hala sevmenin beraberinde getirdiği bir durum olsa gerek. Yardım edin kızlarben hiç iyi değilim.
Aksine sevinmelik bir olay böyle karaktersiz heriften kurtulduğun için şükür et hatta.Nişan attım..
Bana bir türlü sahip çıkamadığı, ana (aile) kuzusu olduğu için, içli dışlı yaşayan, kimin eli kimin cebinde belli olmayan, kültürsüz kocaman, iğrenç bir ailesi olduğu için onu terk etmek zorunda kaldım. Evet, zorunda.. Çalışmamı istemiyorlardı, nikahımız düğünümüz her şeyin nasıl olucağına karışıyorlardı. Benimki de her kavgamızı, sırrımızı gidip paşa paşa anlatıyordu ailesine tabii. Ben onunla mutlu olamazdım o ailesi olduğu sürece (veya benim ki onlardan ayrışamadığı sürece), o da benimle. Ailesinden de koparıp onun vebalini asla alamazdım. Ailem de onunla kalmamı istemiyordu artık, beni sürekli üzdüğü için. Bu yüzden hala sevmeme rağmen düğünümüze 3 ay kala nişanı attım. Şimdi aradan 2 ay geçti, paşamız saç ektirmiş, sosyal medyada bir sürü yeni kızlar eklemiş, tam bir arayışta. Deliricem ya, bu nasıl bir psikoloji? Bir yasımı tutaydın arkadaş. Ben bile kendime gelemedim henüz, çünkü tabii ki hala seviyor ve özlüyorum. 2 ay be.. 4 senemize biraz saygı.
Siz ne düşünüyorsunuz? Delirmelik olay değil mi ya? Sanırım egomu yaraladı bu durum, öfkemden kıskançlığımdan ölücem. Hala sevmenin beraberinde getirdiği bir durum olsa gerek. Yardım edin kızlarben hiç iyi değilim.
Yoo değil. Seni senin onu sevdigin kadar sevmiyor ki. Bence sen de yoluna bak. Hayat akıp gidiyor.Nişan attım..
Bana bir türlü sahip çıkamadığı, ana (aile) kuzusu olduğu için, içli dışlı yaşayan, kimin eli kimin cebinde belli olmayan, kültürsüz kocaman, iğrenç bir ailesi olduğu için onu terk etmek zorunda kaldım. Evet, zorunda.. Çalışmamı istemiyorlardı, nikahımız düğünümüz her şeyin nasıl olucağına karışıyorlardı. Benimki de her kavgamızı, sırrımızı gidip paşa paşa anlatıyordu ailesine tabii. Ben onunla mutlu olamazdım o ailesi olduğu sürece (veya benim ki onlardan ayrışamadığı sürece), o da benimle. Ailesinden de koparıp onun vebalini asla alamazdım. Ailem de onunla kalmamı istemiyordu artık, beni sürekli üzdüğü için. Bu yüzden hala sevmeme rağmen düğünümüze 3 ay kala nişanı attım. Şimdi aradan 2 ay geçti, paşamız saç ektirmiş, sosyal medyada bir sürü yeni kızlar eklemiş, tam bir arayışta. Deliricem ya, bu nasıl bir psikoloji? Bir yasımı tutaydın arkadaş. Ben bile kendime gelemedim henüz, çünkü tabii ki hala seviyor ve özlüyorum. 2 ay be.. 4 senemize biraz saygı.
Siz ne düşünüyorsunuz? Delirmelik olay değil mi ya? Sanırım egomu yaraladı bu durum, öfkemden kıskançlığımdan ölücem. Hala sevmenin beraberinde getirdiği bir durum olsa gerek. Yardım edin kızlarben hiç iyi değilim.
Adamdan bahsederken ikide bir paşamız demez misiniz ya. Bizim paşamız değil, sizin de olmasın.Mantıksal olarak en doğru kararı verdiğimi biliyorum ve bir arkadaşım bu durumda olsa, ona diyeceklerimi de biliyorum. Ama şu an bu durumda olmak yine de çok üzüyor beni. Yanlış anlamayın geri dönmek gibi bir düşüncem yok ama yine de keşke pişman olsa, keşke yaptığı hatalar yüzünden beni kaybettiğini anlasa ve bu yüzden suçluluk duysa. Ama duymadığı çok bariz ortada, paşamız elimi sallasam ellisi edalarında.. sanki beni ayrılmaya zorlamamış da ben can sıkıntımdan ayrılmışım, tek suçlu benmişim gibi. İnanılmaz ya.. azıcık üzül ya, azıcık "eyvah ben ne yaptım" de!!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?