- 14 Aralık 2017
- 26
- 11
- 8
Merhabalar,
Çok yakın bir zamanda nişanım var, ancak ruh halim o kadar değişti ki sanki kendi kendime olayı engellemeye çalışıyor gibiyim.
Nişan kararı alındığından beri iştahımın haddi hesabı yok, 4-5 kilo aldım.
Erkek arkadaşımın her lafı batıyor, zaten kendisinin işi de stresli, yapı olarak da sert, sürekli tartışma çıkıyor.
Beni çok sever, aile saygısı vardır, içinde iyi niyet vardır, çalışkandır, ancak bununla beraber sinirli ve zaman zaman ağzından ne çıktığı belli olmaz; işleri krizde olduğu için bana patlıyor ve benim de artık sabır limitin hafif aşıldığı için cevap veriyorum, sonra görüşünce de sarılıp hiç bir şey olmamış gibi davranıyoruz ancak sorunlar çözülmediği için benim aklımda olaylar sabit kalıyor.
İnanın hayatım boyunca hiç şımarık bir insan olmadım, söylemekle anlatılmaz ama gerçekten de yapı olarak daha kanaatkar ve "yeter ki huzur olsun" insanıyım, ancak şu süreçte kendimi her şeyi yargılıyor olarak buluyorum ve kendi kendimden usanıyorum. Kimseyle de, özellikle erkek arkadaşımla bu endişelerimi paylaşamıyorum, zaten stresli, aklı başka yere kaysın bir de bu duruma üzülsün istemiyorum.
Yaşım da küçük değil, aklımda sürekli "evlenmek için mi evleniyorum, yoksa sevdiğim için mi evleniyorum" sorusu yankılanıyor, cevabını ararken kayboluyorum.
Sizin de bu dönemlerde bu şekilde endişeleriniz olup düzelmiş miydi? Ya da, bir dönem sıkıntılı zamanında sinirli olan eşiniz sonrasında düzelme göstermiş miydi?
Umarım uzun yazıp sizi sıkmamışımdır, buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler, inanın fikirlere ihtiyacım var..
Çok yakın bir zamanda nişanım var, ancak ruh halim o kadar değişti ki sanki kendi kendime olayı engellemeye çalışıyor gibiyim.
Nişan kararı alındığından beri iştahımın haddi hesabı yok, 4-5 kilo aldım.
Erkek arkadaşımın her lafı batıyor, zaten kendisinin işi de stresli, yapı olarak da sert, sürekli tartışma çıkıyor.
Beni çok sever, aile saygısı vardır, içinde iyi niyet vardır, çalışkandır, ancak bununla beraber sinirli ve zaman zaman ağzından ne çıktığı belli olmaz; işleri krizde olduğu için bana patlıyor ve benim de artık sabır limitin hafif aşıldığı için cevap veriyorum, sonra görüşünce de sarılıp hiç bir şey olmamış gibi davranıyoruz ancak sorunlar çözülmediği için benim aklımda olaylar sabit kalıyor.
İnanın hayatım boyunca hiç şımarık bir insan olmadım, söylemekle anlatılmaz ama gerçekten de yapı olarak daha kanaatkar ve "yeter ki huzur olsun" insanıyım, ancak şu süreçte kendimi her şeyi yargılıyor olarak buluyorum ve kendi kendimden usanıyorum. Kimseyle de, özellikle erkek arkadaşımla bu endişelerimi paylaşamıyorum, zaten stresli, aklı başka yere kaysın bir de bu duruma üzülsün istemiyorum.
Yaşım da küçük değil, aklımda sürekli "evlenmek için mi evleniyorum, yoksa sevdiğim için mi evleniyorum" sorusu yankılanıyor, cevabını ararken kayboluyorum.
Sizin de bu dönemlerde bu şekilde endişeleriniz olup düzelmiş miydi? Ya da, bir dönem sıkıntılı zamanında sinirli olan eşiniz sonrasında düzelme göstermiş miydi?
Umarım uzun yazıp sizi sıkmamışımdır, buraya kadar okuduğunuz için teşekkürler, inanın fikirlere ihtiyacım var..
