Aynılarını yaşadım. Hatta yatak döşek yattığımı, kimseyle görüşmek istemediğimi bilirim. Hele düğün günü sanki zombi gibiydim. Bir akrabamız sormuştu bu kızın bir derdi mi var diye. Halbuki çok istiyordum, nişanlımı seviyordum... Bu bir geçiş dönemi canım sakin ol geçiyor. Şuan evliyim mutluyum çok şükür. O günler şimdi aklıma geldi de ne kadar büyütmüşüm her şeyi diyorum. Çevreden, aileden çok laf işitebiliyoruz. Kendi kafamızda ya kötü olursa ya yanlış yapıyorsam diye çok düşündüğümüz olabiliyor. Düşüne düşüne her geçen günün nikah gününe bir adım yaklaştığını biliyorsun. Karışık duygular içine girebiliyorsun. Yeni aile çevre, sorumluluklar, alışverişler, yeni alışkanlıklar... benim içinde hiç kolay olmadı. Çok bunalmıştım. Bak canım inan her şey halloluyor, düğünmüş takıymış mobilyaymış... hepsi gelip geçen şeyler. O kapı kapandığında bir tek ikiniz kalacaksınız o evde. Kafanda kurup kurup büyütme. Biz toplum olarak her şeyi abartmayı çok seviyoruz. Boşver akışına bırak birazda. Her şeyi kontrol etmek, dört dörtlük yapmak zorunda değilsin. Bunlar en güzel dönemleriniz gezin tozun tadını çıkarın ama tabiki bir yandanda gözlemle... hepsi bu. Sürekli evlilikten değil de başka şeylerdende bahsedin. Sinemaya gidin, farklı şeyler yapın, bol bol sohbet edin. Bu dönem aynı zamanda senin için büyük bir fırsat, gözlemlemeyi sakın ihmal etme. Ailesini, çevresini... Allah mutlu mesut etsin inşallah.