Canımi herşey nişanlında bitiyor. Bir insan doğruyla yanlışı ayırt edebiliyorsa o insanla olabilirsin. Adaletliyse olabilirsin. Sen henüz nişanlısın ve misafir olarak gitmişsin. Ev işi bulaşık toplamak sana düşmez. Benim annem bile onlara gidince hadi siz içeri geçin der bana, ben toplarım siz benim misafirimsiniz der. Yani görümcen kalkar hizmet eder etmez orası annesini vs ilgilendirir, rahatsız olduysan sende kalkmasaydın. Daha nişanlıyken böyle hissediyorsan evlenince aklını kaçırırsın. Bak kendimden örnek vereyim. Ben eşime çok aşık oldum, nişanlıykende kör kütük aşıktım. Ailesi yapmadığını bırakmadı, onlarında gönlü kırılmasın dedim dedim dedim. Ta ki düğün günüme kadar. Düğün günümden önceki gece ailesi bir kavga çıkardı, bir kıyamet. Bana demedikleri kalmadı (ki ben ailesine onlar bana almasa bile bayramda hediyeler aldım, eşya alıcağımız zaman eşime 5 lira yardım etmeselerde heryere götürdüm, biz onlara 1 defa gitmedik,gidemedik her hafta geldiler annem yemek hazırladı oturalım konuşalım sohbet edelim ha sizde ha bizde ne farkeder dedi. bir çeyrek takı istemedik. Aksine ailem herkesin gönlü hoş olsun istedi) ha baktım ki, ben bunları yapmama rağmen ailesi iyice zıvanadan çıktı, eşimle oturduk konuştuk. Ben onun ailesiyle artık asla görüşmek istemediğimi isterse ayrılabileceğimizi söyledim. (ki benim yerimde başkası olsa kesinlikle ayrılırdı) Ama eşim söz verdi, evimiz barkımız ayrı olacak dedi. Şimdi elhamdulillah iyi giden bir evliliğim var. Ailesiyle görüşmüyorum. Ama eşim ailecide çıkabilir ve ayrılma kararımı kabul edebilirdi, çok üzülürdüm ama ona kızamazdım. Bunun kararını en iyi sen ve nişanlın verebilirsiniz.