ya her gün kavga etmeye başladık .bi inatcılık bi kincilik...cok kıskanc cok güvensiz.ne isterse yapıyorum sağolsun oda yapıyo ama mesela bugun bana tek başına cıkamazsn nereye gittigini nerden bilicem ben senin dedi.bende ona benzeri şekilde konuştum.sinirlenince.aha benmiyim diyen.kendi dedigini unuttu.sen bana nasıl iftira atarsın diyip yüzüme kapattı tlfnu.ne zaman kapatsa tlf ben hep geri ararım.dayanamam yani tutamıyorum kendimi arıyorum aglaya aglaya.ama o bi anda o tlfnu kapatabiliyo hatta aradıgımda acmıyo bile bazen.akşam olup barıştıgmızdada benden özür bekler.kendi suclu olsada benden sonra özür diler.sonrada seni seviyorum canım cicim aşkım bitanem oluverir.ama ertesi gün yine aynı şekilde kavgalar ..hep bi hata yapınca intikam almaya calışmalar v.s dayanamıyorum artık.cok seviyorum ama asla ayrılmam da ben onun üstüne düşmekten yoruldum birazda o benim üstüme düşsün istiyorum...oda ayrılmaz.ve benim ayrılmıcagmıda bildiğinden daha fazla bi rahat.yani nikahımızda var zaten ayrılık söz konusu degil ama artık bu inatcılık kincilik kendi hatasını görememe olayından nasıl vazgecirebilirim bilemiyorum....
yani çıkmazdayım ne olacak böyle bilmiyorum onun sevdigini biliiyorum bende seviyorum ama kavgasız bir günümüz gecmiyo.sürekli intihar etmek istedigimden beni ciddiye almıyo bile artık.cünkü bazen yaşama istegim kalmıyo bu kadar kavgadan.oda intiharcı diyip kenara cekiliyo.arayıp sormuyo .deliricem.inat ne kötü bişeymiş.
