Ben de sadece bana oluyor sanıyordum bunu. İlk olarak bu durumu üniversitenin başında yaşadım. Böyle dediğiniz gibi aynaya bakıyorum kendimi tanıyamıyorum, yani sanki yabancı bi insana bakıyorum gibi. Sonra etrafımdaki insanlara bakıyorum, bunlar benim annem babam mı, anne baba ne demek falan diye düşünürken buluyordum kendimi. Bendeki durum hem insanlara, eşyalara, mekanlara vs yabancılaşmak hem de onların anlamlarına. Yani mesela atıyorum vazo var evimde, hep gördüğüm gözümün önünde olan bi vazo ama bi anda sanki gökten düşmüş yabancı bi eşya gibi. Saçmalama kendine gel işte vazo bu falan diyorum, sonra bu sefer vazo ne demek ne işe yarar oralara sarıyorum. Çok korkmuştum başlarda ama sonradan bunun ruhen çok yorulduğum dönemlere denk geldiğini fark edip olabilecek bişey diye düşünmüştüm.