Niye böyleyim anne olanlar bakabilirmi

Yaşadıklarınız normal aslında bebek bakmak çok yorucu bişey bencede. Ben 25 yaşında anne olmuştum tamam hepsi oluyor ama insan yoruluyorda tabi. Ama biraz yaşında etkisi olabilir bilemedim benim o yaşlarda çok kafam kaldirmazdi herhalde.
 
Ev isi kendinizi paralamayin cocuk uyurken sizde uyuyun evet yaşin onemi var halsizlik yapar arti uykusuzlukla mücadele vsr .kurutucu yoksa kurutucu alin birde robot supurge yemekleride aile büyükleri yokmu arada buzluk icin birseyler isteyin
 
Deysimmsen .!.:
Yaşım 43 5 ay önce kızım dünyaya geldi ama ben hala cok halsizim yoruluyorum akşama kdr ev işi yemek cocuk acayip yoruyor beni bunlari yapmak cok zor gelmeye basladi saçımi yikasam bazen taramiyorum kurutmuyorum artik halim yok akşam koltukta uyuyakaliyrm hep uykum var gögüs kafesim agriyor cocugu saglik ocagina götürsem cok yoruouyorum hastaneye gitsem cocugu birakcak kimsem yok ara sira kv.bakiyor bi yere gittigim zmn o da cok nadir..anneligin bu kdr zor oldugunu bilmiyodum 5 aydir cok yorgnm Allahim ne yapicam diyorm yaşımmı ilerledi ondanmi bilmyrm saglik ocaginda kan verdim bugün
Genişletmek için tıkla...
Ben de "anneliğin bu kadar zor olduğunu bilmiyordum" diyenleri anlamıyorum. Etrafınızdaki gözünün feri sönmüş, stres içindeki anneleri de mi gözlemlemediniz hiç? Hiçbir eşiniz dostunuz anneliğin zorluklarından yakınmadı mı, kendi annenizin yaşadığı zorluklara da mı şahit olmadınız? Nesi sürpriz oluyor bu zorlukların? Annelik çok zor diye ağlayıp sonra yalandan "ama bir gülüşü yeter" diyenlere mi aldaniyorsunuz hepiniz? Evet annelik çok zor hele ülke sartlarinda ve ortalama erkekleri düşününce kat kat zorlaşıyor. Doğada yaşayan zürafalar zebralar değiliz ki doğurup doğanın tayin ettigi kadere bırakalım yavruyu? Yaşamazsa da yaşamaz deyip bir sonraki üreme mevsiminde yeniden doguralim? Neden anne olmak zorundayız?
 
Donya .!.:
Evet günde 1 kere alıyorum. Maşallah diyim cin gibi oluyorum :)
Yok solgar değil. Osteocare. O da 1 kere ve emzirme boyunca.
Genişletmek için tıkla...
Merhaba bende emziriyorum 27 yaşındayım bebeğim 9 aylık bu ilaçları doktorunuz mu yazıyor siz eczanedenmi alıyorsunuz ilaçların ismini tam söylemisiniz 3 yaşında bir kızımda var o kadar çok yoruluyorum ki takviyeye ihtiyacım var artık
 
olamazmiolabilir .!.:
Ben de "anneliğin bu kadar zor olduğunu bilmiyordum" diyenleri anlamıyorum. Etrafınızdaki gözünün feri sönmüş, stres içindeki anneleri de mi gözlemlemediniz hiç? Hiçbir eşiniz dostunuz anneliğin zorluklarından yakınmadı mı, kendi annenizin yaşadığı zorluklara da mı şahit olmadınız? Nesi sürpriz oluyor bu zorlukların? Annelik çok zor diye ağlayıp sonra yalandan "ama bir gülüşü yeter" diyenlere mi aldaniyorsunuz hepiniz? Evet annelik çok zor hele ülke sartlarinda ve ortalama erkekleri düşününce kat kat zorlaşıyor. Doğada yaşayan zürafalar zebralar değiliz ki doğurup doğanın tayin ettigi kadere bırakalım yavruyu? Yaşamazsa da yaşamaz deyip bir sonraki üreme mevsiminde yeniden doguralim? Neden anne olmak zorundayız?
Genişletmek için tıkla...

Kusura bakmayın bu sert ifadenize asla katılmıyorum. Ben 27 yaşında anne oldum. 22 aylık kızım. Ben çok enerjik çocuklara bayılan bir kızdım bakın kadın bile diyemiyorum kendime. Çevremde çocuğu olan ve elbette sorunları olan arkadaşlarım vardı ancak ben anne olmadan önce hiçbirini bu kadar net anlayamamıştım. En yakın arkadaşım hiç hesapta yokken ikinciye hamile kaldığını öğrendiğinde hıçkıra hıçkıra ağladı mesela ben ona hiç anlam verememiştim. Üstelik boşanmayı bike düşünen bir arkadaşımken. Çünkü güçlü ayakları üstünde duran ve ilk çocuğunu yetiştiren bir kızdı. Fakat ben dün onun neden ağladığını anladım. Çünkü bana göre ne kadar zor olursa olsun aslaa öyle hayal etmediğim sorunlar varmış ki. Ben bumu hiç bilemedim. Annem hep çok zor bi bebektin derdi abattıyor diye düşündüm. Ama benim kızım o kadar zor bi bebek ki ağlama krizlerinde ben de kriz geçiriyorum. Lohusalıktan sonra depresyona girdim. Psikolojik destek aldım. Eşimle 11 yıllık ilişkimin yanlış olduğunu ilk kez çocuk sahibi olunca anladım. Bütün bunları insan çevremde böyle insanlar vardı nasıl hazırlıklı olmam diye anlayamıyor ne yazıkki. Evet annelik çok zor. Ama bu bir cümle ve bütün dünya kuruyor. Kaç kişi gerçekten yaşıyor bunu? Kaç gece yalnızlığıma lanet edip ölmeyi bile düşündüm mesela bunu kim anlayabilir benim gibi hissetmeden? Dışardan görünen ne biliyor musunuz peki, bütün arkadaşlarıma yalnız kaldığımı desteğe ihtiyacım olduğunu söylememe rağmen hiçbirinin bu şekilde ciddi bir süreçten geçtiğimi anlamadıklarını bizzat yaşadım. Herkes normal bunlar dedi bana. Bilemediler ki depresyonumun boyutu ne kadar ciddiydi ilaç tedavisi aldığımı bilmelerine rağmen ne de güzel büyüdü bu çocuk dediler. Şimdi siz insanları bunu nasıl bilemezsiniz diye suçlayamazsınız. Çünkü ne yazık ki herkes yaşadığını bilir. Ve evet anne olmak çok zor. Ama bu cümle işte mesela benim 27 yıllık hayatımda yaşadığım hiçbir zorluk gibi değildi. 2 yıldır neler yaşadığımı tarif etmeyeceğim. Ama sizin bahsettiğiniz gibi işlemiyor maalesef.

Konu sahibine gelirsek yaş önemli belki ama ben hayatı çok seven cıvıl cıvıl enerjik bir insanken bitmiş vaziyetteyim hem de daha 30 yaşında bile değilim. Yani çocuk herkesten bir şeyler götürüyor ve çok zor gerçekten. Ama kolaylaşacağına inanmaya çalışıyorum. Herkes kendi yaşadığını bilir. Umudunuzu kaybetmeyin her şey yoluna girecektir.
 
Elifmnz .!.:
Merhaba bende emziriyorum 27 yaşındayım bebeğim 9 aylık bu ilaçları doktorunuz mu yazıyor siz eczanedenmi alıyorsunuz ilaçların ismini tam söylemisiniz 3 yaşında bir kızımda var o kadar çok yoruluyorum ki takviyeye ihtiyacım var artık
Genişletmek için tıkla...
Bana doktorum yazmıştı ama ilaç değil bunlar takviye. İmom latte ve osteocare. Kullanabilirsiniz yani. Hepimizde bulunduğumuz bölge itibariyle eksikler var.
 
olamazmiolabilir .!.:
Ben de "anneliğin bu kadar zor olduğunu bilmiyordum" diyenleri anlamıyorum. Etrafınızdaki gözünün feri sönmüş, stres içindeki anneleri de mi gözlemlemediniz hiç? Hiçbir eşiniz dostunuz anneliğin zorluklarından yakınmadı mı, kendi annenizin yaşadığı zorluklara da mı şahit olmadınız? Nesi sürpriz oluyor bu zorlukların? Annelik çok zor diye ağlayıp sonra yalandan "ama bir gülüşü yeter" diyenlere mi aldaniyorsunuz hepiniz? Evet annelik çok zor hele ülke sartlarinda ve ortalama erkekleri düşününce kat kat zorlaşıyor. Doğada yaşayan zürafalar zebralar değiliz ki doğurup doğanın tayin ettigi kadere bırakalım yavruyu? Yaşamazsa da yaşamaz deyip bir sonraki üreme mevsiminde yeniden doguralim? Neden anne olmak zorundayız?
Genişletmek için tıkla...
Sizin gibi hemcinslerimiz varken zaten dert yakınmak bir yana konu acmaya cesaret edebilmek bile büyük başarı. Biraz dert yandığında yada dertleşmeye kalktiginda hemen kendi anneliğini öven tiplerdensiniz galiba.

Herkesin cocugu ayni mi ki herkesin anneligi ayni kolaylık da yada zorlukta olsun. Kimi bebek uyku sevmez kimisi iştahsız olur. Bir anne sadece anlaşılmak ister, yardim edilemiyorsa bile psikolojik olarak destek ister çevresinden.

Kendi çocuğu sakin olan yada uyku, yemek gibi problemleri yasamayan bir suru arkadaşım ikinciyi üçüncüyü doğurup ne var ya bakılır diye konuşuyordu. Oysa tam tersi bir tane bebeğe sahip olan gecesi gunduzune karışmış uyumayan bebekli arkadaslarim tek cocukta kaldi. Kendi rahat ebeveynlik yaşayıp etrafina ahkam kesenler yada tabiki zor olacak ne dayanaksızsın sizi karşısındaki anneye kendini yetersiz hissettirenlerin sayisi azalir umarim bir an once.
 
Son düzenleme:
illedeben .!.:
Sizin gibi hemcinslerimiz varken zaten dert yakinmak bir yana konu acmaya cesaret edebilmek bile buyuk başarı. Biraz dert yandığında yada dertleşmeye kalktiginda hemen kendi anneliğini öven tiplerdensiniz galiba.

Herkesin cocugu ayni mi ki herkesin anneligi ayni kolaylık da yada zorlukta olsun. Kimi bebek uyku sevmez kimisi iştahsız olur. Bir anne sadece anlaşılmak ister, yardim edilemiyorsa bile psikolojik olarak destek ister çevresinden.

Kendi cocugu sakin olan yada uyku, yemek gibi problemleri yasamayan bir suru arkadaşım ikinciyi üçüncüyu doğurup ne var ya bakilir diye konusuyordu. Oysa tam tersi bir tane bebeğe sahip olan gecesi gunduzune karışmış uyumayan bebekli arkadaslarim tek cocukta kaldi. Kendi rahat ebeveynlik yaşayıp etrafina ahkam kesenler yada tabiki zor olacak ne dayanaksızsın sizi karşısındaki anneye kendini yetersiz hissettirenlerin sayisi azalir umarim bir an once.
Genişletmek için tıkla...
Ben anne değilim?
 
Deysimmsen .!.:
Yaşım 43 5 ay önce kızım dünyaya geldi ama ben hala cok halsizim yoruluyorum akşama kdr ev işi yemek cocuk acayip yoruyor beni bunlari yapmak cok zor gelmeye basladi saçımi yikasam bazen taramiyorum kurutmuyorum artik halim yok akşam koltukta uyuyakaliyrm hep uykum var gögüs kafesim agriyor cocugu saglik ocagina götürsem cok yoruouyorum hastaneye gitsem cocugu birakcak kimsem yok ara sira kv.bakiyor bi yere gittigim zmn o da cok nadir..anneligin bu kdr zor oldugunu bilmiyodum 5 aydir cok yorgnm Allahim ne yapicam diyorm yaşımmı ilerledi ondanmi bilmyrm saglik ocaginda kan verdim bugün
Genişletmek için tıkla...
Ben de ayni seyleri yasadim. Emzirmekten sirt agrilarindan yuruyemiyordum. Fizik tedaviye masaja gittim gecici cozum oldu. Resmen yerde surunuyordum bir ara agridan. Pandemi patladi sonra, surekli evde oturmaktan vucudum iyice gucsuzlesti. Hareket etmedikce vucut zayifliyor. Ise donunce, hareket etmeye baslayinca duzeldim. Size de tavsiyem aksamlari bir saat yuruyus yapabilirseniz yapin. Ya da evde yoga pilates yapabiliyorsaniz yapin. Takviye alabilirsiniz. Kolajen benim agrilarima cok iyi geliyor. Emziriyorsaniz doktorunuza danisip kolajen takviyesi alin.
 
Bir de unutmadan yazayim. Dogumdan sonra doktorum 5 ay demir hapina devam et demisti. Demir hapi almiyorsaniz degerleriniz dusmus olabilir.
 
olamazmiolabilir .!.:
Ben anne değilim?
Genişletmek için tıkla...
O zaman çok üzücü bilmediğiniz konular hakkında insanlara ahkam kesmiş olmanız. Üstelik sözleriniz birini çok zorda olan birini bu kadar yaralayabilecek olduğunun bile farkında değilsiniz. Mesela siz bizim evde 24 saati nasıl geçirdiğimizi hangi sağlık sorunlarından geçtiğimizi ve bütün bunları asla böyle hesaplamamış olduğumuzu nasıl anlamamışsanız ben de sizin “duyarsız” lığınızı anlayamadım. Yorumum hakaret değil yanlış anlaşılmasın ama çok üzülürüm bu tarz ifadelere. Çünkü insanoğlu eleştirmeye bayılır. Halbuki her şey insan için. Buna bi de “yapmasaydın” o zaman yorumu gelir mesela. Ne yazık. Neyse ben şahsen tavrınızı çok kırıcı ve art niyetli bulduğumu söylemek isterim.
 
Bende 42 yaşıma girdim ve oğlum şuan 9 aylık. Çok hareketli girmediği yer, ellemediği şey yok. Sürekli ilgi istiyor ve ağlama krizlerine giriyor. Bazen gerçekten kafam kaldırmıyor. Akşam saat 9 oldu mu pilim bitiyor benimde. Vitamin kullanıyorum ama şu magnezyuma bende bir bakayım 😃
 
niloaslan .!.:
Kusura bakmayın bu sert ifadenize asla katılmıyorum. Ben 27 yaşında anne oldum. 22 aylık kızım. Ben çok enerjik çocuklara bayılan bir kızdım bakın kadın bile diyemiyorum kendime. Çevremde çocuğu olan ve elbette sorunları olan arkadaşlarım vardı ancak ben anne olmadan önce hiçbirini bu kadar net anlayamamıştım. En yakın arkadaşım hiç hesapta yokken ikinciye hamile kaldığını öğrendiğinde hıçkıra hıçkıra ağladı mesela ben ona hiç anlam verememiştim. Üstelik boşanmayı bike düşünen bir arkadaşımken. Çünkü güçlü ayakları üstünde duran ve ilk çocuğunu yetiştiren bir kızdı. Fakat ben dün onun neden ağladığını anladım. Çünkü bana göre ne kadar zor olursa olsun aslaa öyle hayal etmediğim sorunlar varmış ki. Ben bumu hiç bilemedim. Annem hep çok zor bi bebektin derdi abattıyor diye düşündüm. Ama benim kızım o kadar zor bi bebek ki ağlama krizlerinde ben de kriz geçiriyorum. Lohusalıktan sonra depresyona girdim. Psikolojik destek aldım. Eşimle 11 yıllık ilişkimin yanlış olduğunu ilk kez çocuk sahibi olunca anladım. Bütün bunları insan çevremde böyle insanlar vardı nasıl hazırlıklı olmam diye anlayamıyor ne yazıkki. Evet annelik çok zor. Ama bu bir cümle ve bütün dünya kuruyor. Kaç kişi gerçekten yaşıyor bunu? Kaç gece yalnızlığıma lanet edip ölmeyi bile düşündüm mesela bunu kim anlayabilir benim gibi hissetmeden? Dışardan görünen ne biliyor musunuz peki, bütün arkadaşlarıma yalnız kaldığımı desteğe ihtiyacım olduğunu söylememe rağmen hiçbirinin bu şekilde ciddi bir süreçten geçtiğimi anlamadıklarını bizzat yaşadım. Herkes normal bunlar dedi bana. Bilemediler ki depresyonumun boyutu ne kadar ciddiydi ilaç tedavisi aldığımı bilmelerine rağmen ne de güzel büyüdü bu çocuk dediler. Şimdi siz insanları bunu nasıl bilemezsiniz diye suçlayamazsınız. Çünkü ne yazık ki herkes yaşadığını bilir. Ve evet anne olmak çok zor. Ama bu cümle işte mesela benim 27 yıllık hayatımda yaşadığım hiçbir zorluk gibi değildi. 2 yıldır neler yaşadığımı tarif etmeyeceğim. Ama sizin bahsettiğiniz gibi işlemiyor maalesef.

Konu sahibine gelirsek yaş önemli belki ama ben hayatı çok seven cıvıl cıvıl enerjik bir insanken bitmiş vaziyetteyim hem de daha 30 yaşında bile değilim. Yani çocuk herkesten bir şeyler götürüyor ve çok zor gerçekten. Ama kolaylaşacağına inanmaya çalışıyorum. Herkes kendi yaşadığını bilir. Umudunuzu kaybetmeyin her şey yoluna girecektir.
Genişletmek için tıkla...
Tsk ederm duyglrima tercüman oldunuz lohusalik depresyonu acayip bişey üstüne bipolar hastaligim ve vucutta vitaminlerin cok düşmesi sonucu boşanma aşamasina gelmistim ve yardim istedigim herkes kendin bak dedi gece 2 de aglardim ilacla biraz düzeldim cekmeyen bilmez
 
çocuğun ilk yıllari beden olarak yoruyor sonrası mental olarak, beden yorgunlugunuz geçecekyani merak etmeyin hep böyle olmayacak.
uyku duzeni nasil bebeginizin?
arada bir birilerinden yardım isteme şansinız yok mu?
veya durumunuz musaitse haftada bir iki haftadır bir yardımci alabilecek maddi gucunuz var ise en azindan bu isleri hafifletirsiniz
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
X