• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

nolur yardım edinn ölüm korkusu

Canım lohusa kafası bu. Ben de aynı şeyleri yaşamıştım. Annemle kardeşime "bana bişey olursa kızım size emanet"demiştim. Yolda araba çarpacak ölecem diye çok korkardım, kızım napar bensiz derdim.
Sakin müzikler dinleyin bol bol hava alın geçecek inşallah
Ne kadar sürede geçmişti sende canım
 
Bende de aynı sey olmuştu kizim simdi 4 yasina yakin. Kendimi bir kac acidan teselli ederek biraz zaman icinde duzelmistim.

Oncelikle birden gecmesini beklemeyin. Yavas yavas iyilik haliyle geçmeye basliyor. Beni rahatlatan ilk dusunce şuydu, Peygamber Efendimiz (as.) Babasi vefat ettigi halde dogdu, 6 yasinda annesi 8 yasinda dedesi vefat etti. Amcasi ve yengesiyle büyüdü. Kendisi de 6 cocugunun vefatıyla imtihan oldu. Ama Allah O'nu zayi etmedi. Ne babasi vefat ettiginde ne de annesi vefat ettiğinde bizim tahmin edecegimiz kotu seyler olmadi. Muhakkak annesizlik babasizlik cok zordur. Ama be ac susuz kaldi ne edepsiz oldu ne de ahlaksizlik yaptı. Rabbim bizden daha merhametli. Size bu merhameti veren Allah sizden yani bizden, binlerce kat daha merhametli. Siz boyle üzülüyorsanız Rabbim hic bebeginizi zayi eder mi? Annesiz kalan pek cok yavru var ama hayatin akışında bir sekilde tutunuyorlar ve belki o eksiklikleri onlara ayri bir guc veriyor. Ayri bir donanim katiyor bilemiyoruz.

Lisede oğretmenim. Okulda bu donem tanistigim iki ogrencim var. Birinin annesi gecen sene trafik kazasinda vefat etmis. Kuzum o kadar neseli ve guclu bir kiz ki. Babasiyla oyle guzel geciniyorlar ki. Hayran kaliyorum. Bir digeri annesi 1 yasindayken onlari terketmis. Nasil haddini bilen bir cocuk babanneso buyutmus ama o kadar akli basinda ki.

Biz bazi seyleri kontrol edemeyiz. Elimizde değil. Ama bize en kotu sonuc bazen en kotu sonuc olmayabilir. Eger sizi rahatlayacaksa cennette sonsuz birliktelik olacak insallah. Hem kendimizi hem cocugumuzu bu minvalde yetistirirsek hic ayrılmayacagimiz yerde bulusmak beni cok rahatlatıyor.
 
Biraz maneviyattan uzaklaş reele dön diyorum
 
Merhaba bende de aynı durum var.Ben de postpartum yaşadığımi düşünüyorum.Bebegim bana guldugunde bile başlıyorum ağlamaya.Babasina bile veremiorum.Hatta anneme bana bişey olursa kızımı siz büyütün demeyi dusunuyorum.Annemden başkasında kalırsa diye düşündükce deliricek gibi oluyorum.Haziranda ise donucem.Nasil birakicam diye kendimi yiyorum.Ki bırakacağım kişi de babası.Ama ben babasına bile güvenemiyorum🥺doktora gitmeyi düşünüyorum.Cunku duzelemiyorum.Hergun başka biseye takıyorum.
 
5 aylık bir bebegim var ve inanılmaz ölüm korkusu basladı hiçbiseyden keyif alamıorum bebegime baktıkca gözlerim doluyor onu cok seviyorum ve acıyorum arkamda birakmaktan korkuorum daha cok küçük bana gülücükler atıo içim parçalanıo sürekli biseyleri kafama takıyorum sıra buna geldi normalde de cok takıntılı bir insanım namaz kılıyorum kuran okumaya calışıyorum ama okudukca iyi olmam gereken yerde psikolojim bozuldu allahım beni yanına alıcak sanki ben suan ölmek istemiyorum bu nası bir psikoloji ne yapıcagımı sasırdım hem ölümden korkuorum bilinmezlikten hemde bebegime cok üzülüorummmm:KK43::KK43:
Başka sıkıntılarınız da var muhakkak dile getiremediğiniz ve içinize attığınız.O problemleri aşamadığınız için beyniniz başka bir şeye sarıyor.Tamamen takıntı bu .Böyle düşündüğünüz için ölmeyeceksiniz.Hayatınız uzun yıllar devam edecek.Ama bu şekilde hissederek hayatı kendinize zehir edersiniz.Psikiyatriye görünün ilaç tedavisi çok iyi geliyor ben bir zamanlar sizin gibi olmuştum tüm gün pc oyunu oynayarak o süreci atlatmıştım.Tabii bebeğim ya da başka sorumluluklarım yoktu.Oyun çok uzundu kasten oyuna başlayıp nefessiz oynamıştım işe de yaramıştı.
 
5 aylık bir bebegim var ve inanılmaz ölüm korkusu basladı hiçbiseyden keyif alamıorum bebegime baktıkca gözlerim doluyor onu cok seviyorum ve acıyorum arkamda birakmaktan korkuorum daha cok küçük bana gülücükler atıo içim parçalanıo sürekli biseyleri kafama takıyorum sıra buna geldi normalde de cok takıntılı bir insanım namaz kılıyorum kuran okumaya calışıyorum ama okudukca iyi olmam gereken yerde psikolojim bozuldu allahım beni yanına alıcak sanki ben suan ölmek istemiyorum bu nası bir psikoloji ne yapıcagımı sasırdım hem ölümden korkuorum bilinmezlikten hemde bebegime cok üzülüorummmm:KK43::KK43:
anksiyeteniz var, bir an once psikiyatriye gidin, basit ilaçlar verirler zaten.
 
Merhaba bende de aynı durum var.Ben de postpartum yaşadığımi düşünüyorum.Bebegim bana guldugunde bile başlıyorum ağlamaya.Babasina bile veremiorum.Hatta anneme bana bişey olursa kızımı siz büyütün demeyi dusunuyorum.Annemden başkasında kalırsa diye düşündükce deliricek gibi oluyorum.Haziranda ise donucem.Nasil birakicam diye kendimi yiyorum.Ki bırakacağım kişi de babası.Ama ben babasına bile güvenemiyorum🥺doktora gitmeyi düşünüyorum.Cunku duzelemiyorum.Hergun başka biseye takıyorum.
Bende senin gibiyim canım zamanla geçer inşallah
 
5 aylık bir bebegim var ve inanılmaz ölüm korkusu basladı hiçbiseyden keyif alamıorum bebegime baktıkca gözlerim doluyor onu cok seviyorum ve acıyorum arkamda birakmaktan korkuorum daha cok küçük bana gülücükler atıo içim parçalanıo sürekli biseyleri kafama takıyorum sıra buna geldi normalde de cok takıntılı bir insanım namaz kılıyorum kuran okumaya calışıyorum ama okudukca iyi olmam gereken yerde psikolojim bozuldu allahım beni yanına alıcak sanki ben suan ölmek istemiyorum bu nası bir psikoloji ne yapıcagımı sasırdım hem ölümden korkuorum bilinmezlikten hemde bebegime cok üzülüorummmm:KK43::KK43:
Sakin. :)

Benimde tam beş aylık bir miniğim var. Ben de zaman zaman, bana bir şey olsa hayatları bu kadar güzel olmayacak diye düşünüp kederleniyorum ama hepsi bu. Bu tür kaygılar hemen her annede var ama ağlamak, hayattan soğumak vs yardım almayı gerektiren durumlar bence.

Kimse de annesizlikten ölmüyor be. Olan ölene oluyor. İzmir depreminde annesini kaybeden minik için ne kadar üzüldük, kahroldum ama o minik annesiz de olsa hayatına devam ediyor. Ya anne... Bir akşam işten geldi, yorgundu ve büyük ihtimalle de açtı. Gelir gelmez çocuğunu doyurmak için mutfağa girdi, deprem başladı, çocuğunu hayat üçgenine koydu ve gitti...

Çokta şa'apmayın, ne zaman olecegimizi bilmiyoruz, iyi ki de bilmiyoruz. Allah sıralı ölum versin.
 
5 aylık bir bebegim var ve inanılmaz ölüm korkusu basladı hiçbiseyden keyif alamıorum bebegime baktıkca gözlerim doluyor onu cok seviyorum ve acıyorum arkamda birakmaktan korkuorum daha cok küçük bana gülücükler atıo içim parçalanıo sürekli biseyleri kafama takıyorum sıra buna geldi normalde de cok takıntılı bir insanım namaz kılıyorum kuran okumaya calışıyorum ama okudukca iyi olmam gereken yerde psikolojim bozuldu allahım beni yanına alıcak sanki ben suan ölmek istemiyorum bu nası bir psikoloji ne yapıcagımı sasırdım hem ölümden korkuorum bilinmezlikten hemde bebegime cok üzülüorummmm:KK43::KK43:
Lohusalıkta bu, tarz durumlar olabiliyor.bana da olmuştu. Endişe etmeyin. Tadını, çıkarın diyeceğim ama şu aşamada zor farkındayım durumunız kaygı bozukluğu, lohusalık, belki de biraz panik atak olabilir. Hemen hemen Herkes hayatında bu tarz dönemler geçirir. Bazıları çok hafif bazıları daha yoğun. Lohusalıkta ki hormonlar da çok etkili buna. Ama geçecek. Sizin de kendinizi rahatlatmanız telkin vermeniz, çok önemli. Kuran okuyorum dediğiniz için bir tavsiye vernek isterim., inşirah suresini, ayetel kürsiyi mealden okuyun. Nas ve felak surelerinide. Anlamlarını bilerek okursanız çok daha etkisini hissedebilirsiniz. Sağlıkla büyütün inşaallah🤗
 
Ayni durum bendede var ama benbebegimi kaybetmekten korkuyorum olursem sahip cikani cok olur ama onsuzluk korkusu dort yanimi sarmis durumda 24gunluk daha ve guzel bir hayati olsun die dua ediyorum sanki o yokken ben yokmusum gibi yanimdan bi an ayiramiyorum lavaboya gidince bile tuhaf oluyorum uyku uyuyamiyorum bogulursa diye destek almamiz lazim duzgun bir terapi gormemiz lazim bence
Lohusalıkta çok yoğun oluyor bu ama geçiyor 🤗 sağlıkla büyütün inşaallah
 
5 aylık bir bebegim var ve inanılmaz ölüm korkusu basladı hiçbiseyden keyif alamıorum bebegime baktıkca gözlerim doluyor onu cok seviyorum ve acıyorum arkamda birakmaktan korkuorum daha cok küçük bana gülücükler atıo içim parçalanıo sürekli biseyleri kafama takıyorum sıra buna geldi normalde de cok takıntılı bir insanım namaz kılıyorum kuran okumaya calışıyorum ama okudukca iyi olmam gereken yerde psikolojim bozuldu allahım beni yanına alıcak sanki ben suan ölmek istemiyorum bu nası bir psikoloji ne yapıcagımı sasırdım hem ölümden korkuorum bilinmezlikten hemde bebegime cok üzülüorummmm:KK43::KK43:
 
Back
X