Gerek bu topikte gerek sezeryan doğum hamilelik her konuyu tek tek okudum en sonunda üye olup destek istemeye karar verdim. İnşaallah birileri sesimi duyar, el verir... 33 yaşında 9 aylık evli 7 aylık hamileyim. Çocuk fikrine daha çocukluğumdan beri karşı olduğumdan eşimle evlenirken çocuk yapmama şartıyla evlendim ( onun eski eşinden 3 çocuğu olduğundan kabul etti) korunmama rağmen yeni evli sayılabileceğim bir dönemde hamile kaldım. Öğrendiğim an dünya başıma yıkıldı. Hem korunma hem de bekarken geçirdiğim bir hastalık nedeniyle ancak tedavi sonucu hamile kalabileceğim söylendiğinden çocuk konusunda çok rahattım. Bebek bana kötü bir sürpriz olmuştu. İlk on hafta aldırmak için her türlü fetva aradım bulamadım neticede de aldırmadım. Şimdi yedi aylık oldu. Üç büyük sıkıntım var; bebekle bağ kuramamak, hamileliğin aşırı zor geçmesi ve doğumdan an be an idam sehpasına yürüyen bi idamlık gibi travma gibi depresyon gibi korkuyor olmam... Diyeceksiniz ki ee ne yapalım. Bama yapılabilecek bişey yok biliyorum özellikle son üç gecemi uykusuz geçirdiğimden artık canıma tak etmiş durumda hayatımdan bezdim uyuyamıyorum yürüyemiyorum tuvaletimi yapsam altımı bile temizleyemiyorum. Açık yazdım kusuruma bakmayın ama artık bedeninden bıkmış hayatından yorulmuş biri olarak hoş görün... Neresinden baksam akıl işi değil karnımdan ve rahatsızlıklarımdan ayakkabımı bağlayamayacak yere bişey düşse eğilip alamayacak hale geldim. Sinirden stresten belki hamileliği kabullenememekten belki doğumda mezhabaya giren inek gibi kesilecek olmaktan korkumdan yedimde yedim kendi vücudumu tanımayamayacak hale geldim. Bütün doğum hikayelerini okudum tek tek. Hepsi insanlık dışı hepsi... Kesilmek kasap gibi doktorlar dikişler kanlar revanlar sancı odasına terkedilmek... Aman Yarabbi ne kabus hepsi. Ağır panik atak hastasıyım değil o çatala yatmak doktorun elindeki ultrason aletinden bile travmaya giriyorum aşırı derecede hastane fobim var. Bir an evvel doğurup bu yükten kurtulmak istiyorum ama nasıl doğuracağımı da bilmiyorum. Toplumda sezeryan doğuma girenler için tabansız ödlek korkak deniyor çevremdeki herkes beni normal doğuma zorluyor. Düşünmek bile istemiyorum... Her veçhile kapana kısılmış bir zavallı halindeyim. Zaman geçmek bilmiyor geçse bir mezhabada doğum adı altında gardiyan kılıklı tiplerin elinde kesileceğimide biliyorum... Keşke ölsem de kurtulsam. Bıktım herşeyden.
doktor bile yoktu başımda ebeler vardı 
konu bebişler olunca böyle oluyor heralde
kaldım böyle. 
Mune
, yanlış yer
