Merhabalar, siteyi bir sürdir takip ediyorum ve ilk defa konu açıp, fikirlerinizi almak istiyorum. Umarım benim derdime de bir çözüm buluruz birlikte.
Ben beş yıllık evli, üç yaşında bir çocuğu olan ve çalışan biriyim. eşimle flört dönemlerimizde, nişanlılığımızda, evliliğimizin ilk dönemlerinde neredeyse problem yaşamadık diyebilirm. Üçüncü kişilerden kaynaklı, aslında belki büyüyebilecek bazı olaylar yaşandı tabii ama eşimin sakinliği ve her durumda benim yanımda olması olayları büyümeden engelledi diyebilirim. ilk zamanlarda eşim, son derece anlayışlı, benim kendimle ilgili kararlarıma (örneğin iş hayatım, arkadaşlarımla ilişkilerim, kıyafetim vs aklınıza ne geliyorsa) hiç müdahale etmeyen ancak ben sorduğumda fikrini paylaşan biriyken, son 1-2 yılda giderek artan bir şeklide hayatıma müdahale etmek ister oldu. Yanlış anlaşılmasın, ben canım ne isterse yaparım diye düşünen biri değilim, ben evli ve çocuklu bir insanım. Hayatımın önceliği demek bile az kalır, hayatımın herşeyi onlar. Müdahaleden kastım, örneğin ailemin yanına gidelim haftasonu diyorum, ben gelmeyeceğim diyor, peki biz gidelim (kızımla) o zaman deyince, suratı asılıyor, günlerce burnumdan getiriyor. Bu sadece bir örnek, bunun gibi pek çok olay yaşanıyor. Eskiden hiç olmazken bu tarz şeylerin günden güne artması beni endişelendiriyor, ben üstüme gidilince bunalıyorum ve mutsuz oluyorum.
Bu tarz şeylerin artmasında da hata bende sanırım, çünkü ilk müdahaleler başladığında, tatsızlık çıkmasın diye hep tamam deyip, onun istediği şeklide hareket ettim. Ama ben bu değilim aslında, nasıl ki ben onun her kararına, programına vs saygı duyuyorsam, o da benimkine duymalı diye düşünürüm. Bugüne kadar bir kere dahi, oraya gitme ya da gitmeyelim, şunula görüşme vb. gibi şeyler söylememişimdir.
Fazla uzatıp sizi de yormayayım, bu durumu nasıl eski hale getirebilirim? Sizce agresif bir yaklaşım bu noktada doğru mu olur? Ben gidiyorum deyip gitmek gibi örneğin.
Şimdiden okuduğunuz ve yorumlarınız için teşekkür ederim.
Ben beş yıllık evli, üç yaşında bir çocuğu olan ve çalışan biriyim. eşimle flört dönemlerimizde, nişanlılığımızda, evliliğimizin ilk dönemlerinde neredeyse problem yaşamadık diyebilirm. Üçüncü kişilerden kaynaklı, aslında belki büyüyebilecek bazı olaylar yaşandı tabii ama eşimin sakinliği ve her durumda benim yanımda olması olayları büyümeden engelledi diyebilirim. ilk zamanlarda eşim, son derece anlayışlı, benim kendimle ilgili kararlarıma (örneğin iş hayatım, arkadaşlarımla ilişkilerim, kıyafetim vs aklınıza ne geliyorsa) hiç müdahale etmeyen ancak ben sorduğumda fikrini paylaşan biriyken, son 1-2 yılda giderek artan bir şeklide hayatıma müdahale etmek ister oldu. Yanlış anlaşılmasın, ben canım ne isterse yaparım diye düşünen biri değilim, ben evli ve çocuklu bir insanım. Hayatımın önceliği demek bile az kalır, hayatımın herşeyi onlar. Müdahaleden kastım, örneğin ailemin yanına gidelim haftasonu diyorum, ben gelmeyeceğim diyor, peki biz gidelim (kızımla) o zaman deyince, suratı asılıyor, günlerce burnumdan getiriyor. Bu sadece bir örnek, bunun gibi pek çok olay yaşanıyor. Eskiden hiç olmazken bu tarz şeylerin günden güne artması beni endişelendiriyor, ben üstüme gidilince bunalıyorum ve mutsuz oluyorum.
Bu tarz şeylerin artmasında da hata bende sanırım, çünkü ilk müdahaleler başladığında, tatsızlık çıkmasın diye hep tamam deyip, onun istediği şeklide hareket ettim. Ama ben bu değilim aslında, nasıl ki ben onun her kararına, programına vs saygı duyuyorsam, o da benimkine duymalı diye düşünürüm. Bugüne kadar bir kere dahi, oraya gitme ya da gitmeyelim, şunula görüşme vb. gibi şeyler söylememişimdir.
Fazla uzatıp sizi de yormayayım, bu durumu nasıl eski hale getirebilirim? Sizce agresif bir yaklaşım bu noktada doğru mu olur? Ben gidiyorum deyip gitmek gibi örneğin.
Şimdiden okuduğunuz ve yorumlarınız için teşekkür ederim.
