ocukluk arkada

canm öyledir, senelerce paylasilmis bisey war o yüzden cikartip atmak hic kolay degildir inaniyorum sana. hele birde cocuklugumuzda yasadigimiz seyleri asla unutmuyoruz.

ben yurtdisinda kalyiorum, inanirmisn cocuklumda 3 tane ilkokul 3 tane de normal okul degistrdim hep sürekli tasindigimiz icin ve bu yüzden baglanma duygusu kalmadi bende:. zor bir cocuklugum wardi bazan yasadima bile sükrediyorum:)sonra kendimden cok güvendigim insanlardan yedim kaziklari unutamyiordum. (herkezi kendim gibi sandigim icin oldu ztn bu kaziklar)
biyere ve bir insana baglanamyiorum bu yasadiklarim yüzünden. Okulda hemen kaynasiyorum alisip uyum saglyiorum ama aslinda heran sanki zaten arkadaslik bitecek duygusu war. Bicok arkadasimi bu yüzden kirdim, ayni arkadasinin sendeki yaptigi gibi onlar yaklasdikca kactim resmen ve cok dengesizdim bazan cok iyi davranirdim bazan kacardim ...senin yazdiklarini okuyunca daha iyi anladim neler yapmism ben karsi tarafa. ama inan eger piskolojik bu durumdan kaynaklaniosa (ki eminim) hemen iki üc senede atilacak birsey degildir.

bence söyle düsün: sen üzerine düsen vazifeyi (arkadaslik görevini) yapmissin zaten ve onun en kötü gününde yaninda olmussun, onu hep arayip sormusun. senin icin raht olsun, artik akisina birak herseyi. Bu güven sorunu bende böyle halloldu ve simdi düsünüyorumki, cesitli insanlar war iyi insanlarda war kötülerde genellememek lazim. böle düsündükce ve yeni, iyi insanlar tanidikca güven duygum tekrar yerine geliyor yawas yawas diyebilirim, insallah sende bu dönemi atlatirsin

bazı ınsanlar vefasız oluyorlar malesef arkadasında bellı kı vefasız mıs

yeşilim .!.:

Sen çok duygusal olduğun için arkadaşını da kendin gibi zannetmişsin. İnan bende çok yaşadım bu olayları.bence zamana bırak, sensizliğin acısını öğrensin."
Sen yinede içindeki sevgini ,merhametini,yok etme. Belki bir gün kıymet bilen birilerine yarar
Sevgilerimle

Genişletmek için tıkla...

Canım yazdıklarına çok teşekkür ederim .Bu olay hala benim için bir bilmece muhakkak konuyu tam okumuşsundur .Yazdıklarımda herşey satırı satırına abartısız doğru .Biz bu arkadaşımla 6 yaşında tanışmıştık , aynı zamanda aynı apartmandaydık .Yani 40 yıldan fazla bir süre birbirimizi tanıdık .Ben onun ne kadar hayat dolu yaşama bağlı olduğunu biliyorum .Yani hastalığın onu değiştirdiği olayına kesinlikle katılmıyorum .Çünkü ben genç kızken arayan genelde oydu .Ama ilerleyen yıllarda onu hep ben buldum , bağlantıyı hiç koparmamaya çalıştım .Aslında hastalık öncesi davranışlarında da hep bir ilgisizlik vardı , çünkü hep ben onu arıyordum .Ama görüşme talebi hiç gelmedi .Yani hastalık onu değiştirse öncesinde de sevgi dolu olurdu .Ben hep onun iyi yönlerini gördüm .Yine de hala hep düşünüyorum , neden böyle yaptı ? Çünkü soğuk davranarak arayı açabilirdi , öyle yapmadı hiç birşey yokken aniden msn kapattı .Defalarca tekrarladı , sebebini tatlılıkla sordum cevap vermedi .Ona ne kadar üzüldüğümü bu kadar yıllık kardeşten ileri bildiğim bir insanın nasıl böyle davrandığını , bana bir açıklama borçlu olduğunu söyledim , yine sessiz kaldı .Teyzesini aradım , konuşmaları zaten okumuşsunuzdur .Teyzesi bana çok haklı olduğumu , ama aramamamı söyledi .Yani olay esrarengizliğini koruyor .Sanırım ölene kadar da sebebini öğrenemiyeceğim .En çok buna üzülüyorum .

Canım bazı insanlar gerçekten nankör oluyorlar.Demekki bu kadar ilgi alaka boşunaymış,senin sevgin arkadaşına fazla gelmiş kaldıramadı yazık.Yinede bakarsın bir gün arar ve seni mahcup eder ne dersin.