Çocuğumuzda karşılaştığımız huysuzluk, saldırı, şiddet, içe dönüklük, korkaklık, hiperaktiflik, pasiflik, dikkatsizlik, çevreye uyum, utangaçlık, hırçınlık vs birçok sorununuzun paylaşıldığı konular.
arkadaşlar oğlum 3 yaşında. son bir sene içinde çok değişti. kendince çok şey yaşadı ama bu denli değişmesi beni ürkütüyo. sünnet,emzik bıraktırma , tuvalet alışkanlığı, bunları üstüste kazandırmam çocuğuma ağırmı geldi acaba! uslu sakin bir çocuktu,lafımı dinleyen hayırdan anlayan şimdi ise sinirli ve istediği oluncaya kadar bağırarak ağlayan biri haline geldi. babasıyla sorunları oluştu.babası gece ağladığını duyup yanına gitmek istediğinda ona bağırarak odamdan çık, git başımdan diye bağırıyor.anlayamadığım bir şekilde baba oğul birbirinden uzaklaşıyo.babası böyle davranmasına çok üzülüyo,oğluna çok düşkün.her dediği yapılıyor ama yinede mutsuz.babasıda bu davranışlarına tavır yapıyo beni sevmiyo bende onu sevmem gibi... anlayacağınız 2 çocukla uğraşıyorum.ne yapmalıyım arkadaşlar çok dardayım.oğlumu babasına nasıl yakınlaştırmalıyım.bir çözüm ne olur:Saruboceq:
Ben sizden değilim...
Pro Üye
sorununuz o kadar tanıdık geldi ki anlatamam. anlaşılan sizin evde de 2 çocuk arasında iktidar savaşı başlamış hayırlı olsun. aynı sorun bizde de var malesef. oğlum 3 yaşında.bazen dedem de kalıcam der baba burda kalsın der, oğlum baba sana küstüm der babası bende küstüm der. sanırım 2 yaş sendromunu biraz rötarlı da olsa böyle yaşıyoruz. tek fark evde benim biraz daha fazla otariter olmam. bir nevi iyi polis- kötü polisi oynuyoruz. baba ile oğlumun arası iyi olsun diye ben kötü olmaya razı oldum. oğlum benimle inatlaşamıyor veya kapris yapamaıyor ama babalar biraz daha kırılgan oluyor sanırım. eğer babası birşeye izin vermek istemiyorsa önce biz konuşuyoruz oğluma genelde ben söylüyorum. böylece babayla arası bozulmuyor benim de başım ağrımıyor. biz çözümü böyle bulduk size de tavsiye ederim. malesef bu dönemde en çok sabır bizer düşüyor.
aynen canım! bir çocuğa koşuyorum tamam oğlum ağlama diye ,bir babasına tamam sen biraz görünme geçecektir diye ikisinin arasında kaldım. oğluma taviz vermiyorum davranışlarında tepkimi veriyorum ama babası kızınca dayanamıyorum.seni akşamdan akşama görüyor sana daha yakın olsun, davranışlarına dikkat et diyorum.bana kızsada uzun sürmüyo hemen yanaşıyo diyorum ama halledemiyorum...mafoldumben
canım sorun büyük bi ihtimalle babasını akşamdan akşama görmesi ve o gördüğü zamanlarda da babasıyla kaliteli vakit geçirmemeleri tatlım
radyoda yine sezen çalıyo
Kayıtlı Üye
Bir profesyonele danışmakta yarar var canım, belki gelip geçici normal bir dönemdir.
dilerim düzelir, sevmemek diye bişey olmaz üzülme sen :1hug:
cevap veriyorum
idipus komleksi bu canım.kısaca anlatmak gerekirse,kız çocuklar anneyi rakip görüp babayı kıskandığı için anneden,erkek çocuklarda tam tersine anneyi kıskandığı için babadan nefret eder bu dönemde.ben öğretmenim,biz üniversitede incelemiştik bu kompleksi.geçer üzülmeyin.geçince de babası onun gözünde dünyadaki tek ve herşeyi bilen,en güçlü erkek olacak.babası ve sen ona güven vermeli daha çok ilgilenmeli ve kırılmamalısınız.sende devamlı onu çok sevdiğini söyle.
annesi oğlun büyüyor işte bir birey..içindekileri anlatıyo..kızgınlıklarını..herşeyi..
benim oğlumda 3 yaşında doğduğundan beri çok zor bir çoçuk durdurak yok..çok yoruldum..ve yorgunum..eşimde öyle..sakinlik istiyoruz yok yok.
ya benimle ya babasıyla mutlaka takışır..dönem dönem..şu sırada anneanne ve dedelere.babaanneye takmış..sevmiyorum sevmiyorum...diyo..görmek bile istemiyo..
2 gün önce anneme gittik.kapıdan içeri sokamadık..geri döndüm yolda çok..allahım hem ağladım hem yürüdüm..
konuşuyorum konuşuyorum..işte bazen etkili bazen öylesine.
benim oğlumda çok erkekn yürüdü 15 aylık sünnet oldu bezi bıraktı..çene aldı başını gitti..ama..
herşey çok hızlı yetişemiyorum..çok zorlanıyorum çok..
aekadaşlar benimde 1.5 ay sonra3 yaşına girecek bir oğlum var . aynı sorunları bende yaşıyorum. sürekli ağlıyo babsına ve bana canı sıkıldığı zaman vuruyo. 2.5 yaşına kadar emzirdim sırf aklı ersin psikolojisi bozulmasın diye. ama hala tuvalet alışkanlığı kazandıramadım. gündüzleri bez takmıyorum alışsın diye. soruyorum sürekli çiş varmı diye bazen gidiyo bazende koltukların arkasına geçip oraya yapıyo. sürekli bir sinir halinde son 2 aydır iyiice beni çileden çıkardı. zaten panik atak hastasıyım bu benim daha çok kriz geçirmeme neden oluyo. ne yapmalıyım lütfen cvp yazın.
Heidi ve kankileri
Kayıtlı Üye
Oğlumda 3 yaşının içinde..Bizimkiside babasıyla çok iyi..Baba gelince bana vurmaya başlıyor..Gündüz birşey yok gayet iyiyiz..Ama baba gelsin ben kötekleri yiyiyorum..Bir eli ağı ki sormayın..Bende 2 yaş sendromu geç geldi diye düşünüyorum..
Bir de çok yeni tırnak kemirme başladı son bir haftadır..Araştırdım,Anne baba kavgası,yeni kardeş,şiddet vs.ile açıklanıyor oysaki bunların hiçbiri yok..Ben de bu tırnak olayını düşünüyorum..Tırnaklarına sürmek için acı oje alacağım,bakalım ne olacak..Bunun haricinde bizim sorunumuz yok..
konu sahibi arkadaşın sorunu da geçer gibi geliyor.Bir süre bu durumun üzerinde durmayın,böyle bir durum yokmuş gibi davranın bence.Dikkatini bu konu üzerine topladıkça daha çok inatlaşır diye düşünüyorum..
yarim yarim.....
Kayıtlı Üye
aynı dert bendede var akannehir oğlum küçükken çok uysal laf dinleyen bir çocuktu ama şimdi 6 yaşında laf dinlemeyen ağlayan hayırdan anlamayan ir çocuk oldu buda beni çok üzüyor ılımlı yaklaşıyorum konuşmaya çalışıyorum ama yok tüm annelerdden yardsım istiyorum
iki erkek çocuğum var ve inanın onlarla yeniden büyüdüm sanki. biri çok uysal diğeri tam tersine akresif bi çocuktu. ikisine de aynı sevgi ve ilgiyi verdiğimizi düşünüyorum ama yine de sorunları bitmedi. çözümü kendimce buldum tabi; kendimi onların yerine koyarak ben çocuk olsam ne yapardım dedim ve onlara da ona göre davrandım. inatlaşmaya başladıklarında sanki onları duymuyormuş gibi davrandım, kısacası istenmeyen davranış sergilediklerinde bekledikleri tepkiyi vermeyerek onları yanılgıya düşürmek en iyi çözüm gibi geldi ve bugün bile hala bu çözümü kullanıyorum. kitaplarda yazan çözümlerin hiçbiri benim çocuklarıma sökmedi. çocukları kitaba göre doğurmadık ki
iki erkek çocuğum var ve inanın onlarla yeniden büyüdüm sanki. biri çok uysal diğeri tam tersine akresif bi çocuktu. ikisine de aynı sevgi ve ilgiyi verdiğimizi düşünüyorum ama yine de sorunları bitmedi. çözümü kendimce buldum tabi; kendimi onların yerine koyarak ben çocuk olsam ne yapardım dedim ve onlara da ona göre davrandım. inatlaşmaya başladıklarında sanki onları duymuyormuş gibi davrandım, kısacası istenmeyen davranış sergilediklerinde bekledikleri tepkiyi vermeyerek onları yanılgıya düşürmek en iyi çözüm gibi geldi ve bugün bile hala bu çözümü kullanıyorum. kitaplarda yazan çözümlerin hiçbiri benim çocuklarıma sökmedi. çocukları kitaba göre doğurmadık ki
kesinlikle katılıyorum sana arkadaşım yapma dedikçe inatlaşıyor ve inadına yapıyorlar çocuğumun beni kullandığını düşünüyorum artık yaptığı herşeyin farkında ilgiyi toplamak için yapmayacağı yok.vereliniortak
Ben sizden değilim...
Pro Üye
keşke kullanma kılavuzuyla doğsalardı :roflol: her çocuğun kişiliği farklı oluyor işte
benimkide 3,5 yaşında aynı şeyleri yaşıyoruz bizde.bol bol yaşıtlarıyla oynatın,kafasını boşaltsın,parkta falan enerjisini boşalttığı zaman bizimki daha bir ılımlı oluyor sanki.kreşe verdim bu yıl şimdi kreş sendromu yaşıyoruz,alışamadı bir türlü.mesela dün resim yapmışlar.simsiyah karalamış kağıdın heryerini.öğretmende çok karamsar ki bu rengi seçiyor diyor..çok üzülüyorum bende.
