Oğlum benden nefret ediyor

Kiz gerce
Oglum yetişkin bir yaşta ,iyi bir meslek edindi ,geçmişte bir kızı çok sevdi çocukluk aşkiydi maddiyat vb sebeplerle olmadı biraz beklemeleri gerekiyordu (o zamanlar üni oluyorlardı) ,kız bu süreçte terketti gitti şimdi bir baskasiyla birlikte ,oğlum kızı hiç unutamadı ,uzun zaman depresyona girdi ,bir dönem tedavi gördü ama hala atlatamadi ,bakışıyla konuşmasıyla asabi bir insan oldu ve benden nefret ediyor beni sorumlu tutuyor ,daha iyi şartlar sunabilseymisiz o bunları hiç yaşamazmis sürekli asabi ve sinirli ,biz çocuk olduk sanki sürekli bizi azarlıyor bıktık usandık artık , korkuyorum resmen ondan çünkü huyuna gitmeyince yıkıp döküyor ,bu süreçte ne yapayım şaştım kaldım artık , iletişim kuramiyoruz izin vermiyor , pandemi nedeniyle de başka bir eve madden taşınması su aşamada mümkün değil işyeri uzun zamandır ücretsiz izne ayırdı.bu süreçleri yaşayan varsa lütfen bir akıl verin arkadaslar hayatıma odaklanamiyorum ,yaşamdan soğudum.Babasini sorarsanız kavga dövüş olmasın diye ben etkisiz bıraktım babası sessiz idare etmeye çalışıyor ,zaten babadan çok bana takik
Kten seven bir kiz olsaydi. Ilk zorlukta hemen terk edip baskasina gitmezdi. Oglunuzu psikologla gorusturmeyi düsunun mutlaka sirf unutsun diye baska bir kizla sevgili yapmaua çalismayin cunku o karsisindaki kiza zarar verebilir. Kafa dağitacaği gezip gülebilecegi arkadaş ortami olsa unutur gider. Mutlaka oglunuz yalniz biriyse hayatinda sadece o kiz oldugu icin o yuzden bu kadar takık olabilir.
 
Nasıl dayak kocaman çocuk dayakmi atılır zaten şiddet yanlısı hiç olmadik ,bu gidişle biz dayak yemezsek iyi ,iyi bir ebeveyn olmaya çalışıyoruz ağzına bakıyoruz yeterki iyi olsun diye ama olmuyor hep sikintili

asıl sorun bu olmasın ?
çocuğunuzun sorumluluk duygusu gelişmemiş bence. evlenmeyi akıl eden hem de üniversite okuyun birinin evlilik-ev geçindirmek nasıl birşeydir düşünebilmesi lazım.
 
Nişan istendi okulunuz bitsin şartlarınız oluşsun biraz bekleyin dedim ,o süreçte kavga edip ayrılmışlar kızda beni sorumlu tutmuş annen istemedi diye ikiside okuyordu , gerçekten istiyordum ama kendimde çok kötü bir süreç yaşıyordum maddi olarak eşim uzun zaman iş bulamadı ,o süreçte kavga edip ayrılmışlar o sebeple oğlum benden biliyor ,eğer o zaman nisanlansaydik evlenseydik diye .ama hiç oluru yoktu ,kızın da ailesi borç içindeydi bizden beter herşey bizim üstümüzde idi ,ama keşke şartlarım olsaydı da herşeyi yapsaydım ,oglumun mutlu olmasını çok isterdim ama yoktu malesef

Allahtan nisanlamamissiniz. Zorunuza gitmesin ama nisanlanacak, evlenecek olgunlukta zaten degilmis oglunuz. Yetiskin bir insan ortaligi yikip dokmez. Net ve sert bir konusma yapin susup altta kalmayin.

Ben kizin soylediginiz sebepten dolayi ayrildigini dusunmuyorum. En azindan bu tek sebep degildir. Baska nedenlerden dolayi ayrilmislardir fakat oglunuz konduramadigi icin sizi bahane ediyordur.
 
Senin oğlanın derdi senle değil, dünyayla bence.
Kız kaçmış kurtulmuş, öngörülü kızmış.
Bence anne babaların en büyük hatası 'biz çektik çocuğum çekmesin' diye pamuklarda büyütmek. Prenses,paşa muamelesi yapmak.
İşte böyle hayatın gerçekleriyle yüzleşince kırılıp döküyorlar.
Ayrıca çocuk her hareketinden belli ki hiç sorumluluk almamış. Ayağını sehpaya carpmış,sehbayi dövmüşsunuz 'sen oğlumun canını nasıl acitirsin,al sana' diye.
Çocuk hatayı hep başkalarında ariyor. Ona göre herkes kusurlu. Herkes onu mutlu etmek için kosturmali.
Oldu paşam.
Bence böyle susup oturmaya bir son verin. Deli deliyi görünce comagini saklarmış. Yerinizde olsam bana böyle bağıran çocuk için sofraya üçüncü tabak bile koymam,kocamla yerim.
Ki ben annemden hakaret işitip onunla iletişimi kestigimde yeniden barışana kadar iki ay boyunca bir kase çorbasını içmemiştim. Ya dışarıda yerdim,ya akşam kendime yumurta kırardım. Bence olması gereken bu, böyle saygısız kavgalar edip ertesi gün yemeğini yiyip aynı sofrada oturmaya gerek yok.
Tamamen onun haksız olup size gereksiz yere hakaret ettiği günler onu yok sayın.
Ama istisnasız,her seferinde.
Size yetecek kadar yemek yapın,kahvaltıyı onsuz yiyin, çamaşırlarını yıkamayın, hatta wifi şifresini değiştirin. Bir şekilde tepkinizi gösterin.
Yoksa ezilmeye, büzülmeye devam edersiniz.
 
İyi de evinizde olan bitenden bi haber mi yaşadı bu çocuk yıllarca?
Bakın kızım 8 yaşında,bu sene ülke olarak sıkıntılı dönemler yaşamadığımızın farkında. Eşimin işleri durgun(kendi işimiz)gelirimizin çok iyi olmadığının farkında. Hiç saklamadım,saklamıyorum da. Bilsin. Biliyor ona göre davranıyor.
Bu evde yaşanan neyse hepimiz yaşıyoruz,bilincinde olmalıyız.
Ben memur cocuğuyum,ac açıkta kalmadık ama ay sonu sıkıntılı dönemler oluyordu. Annem anlatırdı,söylerdi açık açık. Bizde tutturmazdık şunu isterim,bunu isterim diye,elleri bollaşınca alırlardı. Mutlu bir çocukluk geçirdim yani.
Yokluk nedir bilecek bir çocuk. Tabi ki yemek vermemek anlamında söylemiyorum bunu ama o evde bir darboğazdan geçiliyorsa her istediği olmayacak,bilecek.
Hata bence yansıtmamakta olanı biteni.
Böyle böyle duyarsız,umursamaz bir nesil yetişiyor.
Üzgünüm ama gerçek bu maalesef.
 
Nişan istendi okulunuz bitsin şartlarınız oluşsun biraz bekleyin dedim ,o süreçte kavga edip ayrılmışlar kızda beni sorumlu tutmuş annen istemedi diye ikiside okuyordu , gerçekten istiyordum ama kendimde çok kötü bir süreç yaşıyordum maddi olarak eşim uzun zaman iş bulamadı ,o süreçte kavga edip ayrılmışlar o sebeple oğlum benden biliyor ,eğer o zaman nisanlansaydik evlenseydik diye .ama hiç oluru yoktu ,kızın da ailesi borç içindeydi bizden beter herşey bizim üstümüzde idi ,ama keşke şartlarım olsaydı da herşeyi yapsaydım ,oglumun mutlu olmasını çok isterdim ama yoktu malesef
Kız beklemek istemeyip sizi sorumlu tutmuş,onun ayrılası varmış zaten.
Seven insan şartların olgulaşmasını bekler,ilk sıkıntıda çekip gitmez.
Sürekli idare edilen,hataları örtülen,yaptığı hataların sonucuna katlanmasına izin verilmeyen evlatlar, ailelerine eziyet edip,daha fazlasını bekliyor.
Ağzının içine bakmayı bırakın,evlat olan o siz değilsiniz,otoriter olun yerini bilsin.
 
O konuda haklısınız cocukkkende hep istediklerini ısrarla aldirana kadar cabalarda alamayacagimiz şeyleri bile mutlu olsun diye almaya çalıştık galiba bu noktada yanlışlık yaptık ,biz biraz yumuşak bir ebeveyn olduk oda bunu kullandı

Takıntı yaptığını düşünüyorum kısa bir süre gitti doktora artık gitmiyor ,adını bile edemiyoruz doktorun asla gitmez
Bakın çocukluğundan beri böyle diyorsunuz,dürtüsel bozukluk olabilir. Hiç uzmana götürdünüz mü bunun için?
 
Şimdi sanırım çocuğunuz depresyonda.fiziksel olarak ne gibi belirtiler var.mesela yemek yiyormu, uyuyormu, arkadaşlarıyla geziyor mu? Bende depresyon geçirdim.insan mutsuzken elinde olmadan sorumlu arıyor buna.o kadar kötü hissediyorsunuz ki buna sebep arıyorsunuz.ve bulduğunuz sebepten nefret ediyorsunuz.ben eşimin ailesine takmıştım mesela.evet onların büyük etkisi vardı depresyonumda ama büyük suçlu bendim.esimin ailesiyle oturmayı ben secmiştim esimide ben secmiştim.
Şu an antidepresan kullanıyorum ve daha mantıklı ve umursamaz dusunebiliyorum.cocugunuzun da kullanması ve düzelmesi lazım.
Bu depresyondan önce nasıl bir çocuktu yine böyle kırar dokermiydi.eger bundan önce böyle değilse, çocuğun nazı size geçtiği için öfkesini size döküyor.elin kızı cekmeyecegine göre
Aynı beni anlattınız
 
Dedim kızdığım da o zaman niye çocuk dogurdun diyor ,ona göre çocuk dogurduysan tüm şartları her yaşında olusturmalisin ,iyi bir eğitim ve mesleği var ileriki süreçte gayet hayatını iyi yaşayacağı bir meslek ama onu bile beğenmiyor .
Hayati iyi yaşamak mesleğe bakmıyor artık günümüzde.. ama oglunuz her olayda başkasını suçlayacaksa sorgulamayan mutlu bir birey olabilir....

Size nacizane tavsiyem ise siz psikolojik destek alın, bir de kendinizi rahatlatmayı deneyin belki kabullenip üzülmezsiniz daha fazla.
 
Back
X