oğlum yüzünden babamla kavga ettim:(((

sevimli_cirkin

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
10 Şubat 2010
823
20
98
benim 26 aylık oğlum var.çok akıllı ayrıcada çok yaramaz.eşim tek çocuk haliyle oğlumda tek torun.biraz önce markete gittik.kendi ailemle aynı mahallede oturuyoruz.annem rahatsızlanmış ve yatıyomuş.market dönüşü 2 dk onlara uğradık.ablam ve kızıda ordaydı.1 saat kadar oturduk.tam kapıdan çıkıcaz ben akıllı oğlum ağıt tutturdu elindeki kalem kutusunu ve ajandayı eve götürcem diye.bende kızdım.hayır olmaz dedim.babam bırak götürsün diyince oğlum dedesinden kuvvet alıp benimle kavga etmeye bağırmaya başladı.apartman dolusu çığlıklar attı.bende inat ettim götürmem diye.babam bana kızdı.ben çocuğa bağırdım.tabi çocuk babamdan kuvvetlenip bana bağırıyo.siz karışmayın dedim.terbiyesizliği ele aldı iyice dedim.babam halen götür oğlum diyo.bu arada da bana kızıyo.terbiyeyi kendi evinde ver diye.ben babama, babam bana laf söyledik.torunlarına çok yüz veriyo.haliyle kendi evlerimizdede bu yüzden sorunlar çıkıyo.ne yapıcam bilmiyorum.yapmayın diyorum.yüz vermeyin bu kadar hiç lafımızı dinlemiyo diyorum ama dinleyen kim.bi süre herkesten uzak tutucam çocuğu.birazcık bizi dinlemesi lazım.ama tek başına kalıncada psikolojisi iyice bozulurmu dşye korkuyorum
 

malesef dedeler, anneanneler, babaanneler torunlara çok tavız verıyolar, sonra biz uğrasıyoruz, ama bunun icın babanı kırma arkadasım, babanla kavga edecek kadar büyütme gözünde, aynı evde yasamıosan babanla, sen yine evınde kurallarını koyar terbıyesını verırsın
 
Çocuğunuzu yalnız yetiştirmeyin tabi ama şımartmalarına da müsade etmeyin
Bunu çevremden çok görüyorum torunları şımartıyolar,ne yapsa gülüyolar
Sonra annesi çekiyo çocuğun derdini
Susturamıyo,sözünü geçiremiyo,sonra anneye ''ne arsız yetiştirmişsiniz bunu''deniyo ki bende diyorum
 

Anne değilim pek anlamam bu işlerden de.
Bir damlacık bebeyle neden inatlaşırsınız ki?
Büyüklerin torunlara kıyamadığı malum,o konuda pek çözüm yok maalesef.
 
konu sahibi arkadaşım;
burda önemli olan senin babana, babanın sana kızması değil
çok büyük bi problem var bunun dışında
çocuk psikolojisi öyle önemli ki
mesela bende 6 aylık evliyim henüz çocuk istemiyoruz
ama çocuk isteyeceğimiz zaman çocuk yetiştirme eğitimi alacağım
ya kendim evimde yada bizzat uzmanından...

her neyse gelelim konuna
yetişkinlerden biri çocuğun isteğine evet deyip, diğeri hayır diyorsa
ve bu durum çocuğun yanında yaşanıyorsa çok feciiiiiii....
çocuğun kafası karışıyor ve bir ikilem içinde kalıyor çocuk
bu tür yetiştirilen çocuklar ilerde büyüdüğü zaman , ''kararsız kişilik'e'' sahip oluyor

aman dikkat!!!
çocuğun yanında biriniz evet, biriniz hayır deyip ikilem yaratmamaya çok özen göstermelisiniz.
gerekiyorsa aranızda evvelinden konuşup evet yada hayır konusunda anlaşıp çocuğa ''tek bir cevap'' vermelisiniz.
 
Anne değilim pek anlamam bu işlerden de.
Bir damlacık bebeyle neden inatlaşırsınız ki?
Büyüklerin torunlara kıyamadığı malum,o konuda pek çözüm yok maalesef.

Çünkü arkadaş çocuğunun eğer o evdeki eşyaları alıp götürmesine izin verirse (kendine ait olmayan), çocuk ilerde bütün gittiği yerlerden bişey alabileceğini ve bunun normal bişey olduğunu düşünür. Mesela kuzenim ufaktı, anneannemlerin evinden herşey alır poşete doldururdu ve inat ederdi, annesi izin veriyodu çünkü.Sonra bi baktılar evin kumandasını bile alıp kendi evine götürmüş. :)) Yani kayıp ne varsa onda çıkıyodu, o da 2-3 yaşlarındaydı o zaman. :)) Çokta inatçıydı,elinden almak mümkün değil, çünkü bir kere izin verilmiş sonuçta.O da bunu kullanarak her zaman alabileceğini düşünüyodu sanırım.
 
Disiplin vermek ve kural koymak anne babanın işi. Büyüklerin neden bunları sabote ettiğini anlamıyorum. Cicim babanın gönlünü al ve güzellikle bu durumu ona anlat.
 
Çocuklara büyükler ile anne ve baba arasındaki farkı anlatacaksınız..

O anda inatlaşmayacaktınız..Elbetteki babanız en doğrusunu yapmış..
Siz ise o anda ses etmeyecektiniz eve gelince anlatacaktınız.Bu yaptığının yanlış olduğuna dair iletişim kuracaktınız.

Bir iki defa aynı konuda direnerek tatlı sert bir açıklama yapsanız bir daha iki tercih arasında sizin dediğinizi yapacaktır..

Şimdi bu yaptığınız çocuğunuza kötü örnek olmuş..Elbetteki inatlaşması normal çocuğunuzun..
 

katilıyorum sana canım, o an inatlasmak yerine, evde birebir konuşmak izah etmek doğru olur. Daha sonrada dedeye durumu anlatıp izah etmek gerekiyorki bi daha aynı taviz çocuga verilmesin
 
Siz çocuğunuzla inatlaşarak ona bu davranışı öğretmiş oluyorsunuz.
haklısınız ama babanız götür demiş bir kere. Doğru ya da yanlış.
İnatlaşarak çocuğunuza bu gibi durumlarda nasıl başarılı olacağını öğrettiniz.
Korkarım bunu çok deneyecek. Yani ağlayarak, bağırarak ve birilerinden yardım isteyerek
 
ben işten yeni ayrıldım ve kendimi hiç iyi hissetmiyorum.bu durum çocuğumada yansıdı.oğlum benim ailemde 2. torun,eşimin ailesinde ilk ve tek torun.gittiği her yerde büyül ilgi gören bi çocuk.gittiğimiz gezmede hediye olarak bişeyler veriyolar.yada ordaki olan oyuncaklardan 1 tanesini çok seviyo.eve gelene kadar hep onunla oynuyo.eve geleceğimiz zaman al senin olsun diyolar.olmaz dediğim zamanda bizden alsın başka yerden almasın diyolar.ama bu olay her gittiğimiz evde aynı oluyo.çocuk büyütmesi nekadar zormuş(
 
Annemlere babamlara danıştım.Okudum bu konuyu.Babam da bir dede. :) Annemin henüz torunu yok.Ama fikirleri uyuşuyor.
Akrabalar ve yabancılar arasında bu davranışın esneyebileceğini düşünüyor annem.
Akrabalar dışındaki yerlerde evet tavır konulabilir ama dede-anneanne söz konusu olduğunda hayır.Yabancı değiller çünkü.
Ben bunun kararlar arasında çelişki yaratacağını düşünmüyorum.Dede anneanne ortamı ve yabancı ortamını kastediyorum.
Çocuk nerede nasıl davranacağını öğrenir.Her yerin her insanın aynı olmadığını..
Babam çok tepki gösterdi gerçi dediği şu oldu:
''Sen kimin yanında kime terbiye veriyorsun?''

Ben küçükken çok samimi olduğumuz bir komşumuz vardı.Markete gittiğimiz bir zaman ne istersin diye sorduğunda şunu isterim bunu isterim dediydim.(Annemin de bir işi vardı o komşumuza emanet ettiydi beni)Annem bu durumu gördü.O an birşey demedi tabii.
Ne komşumuzu kırdı ne de beni.
Eve gidince güzel bir azar yedim ama.Daha da yok.Ben de tek çocuğum.

Annem çocukla inatlaşma davranışından hiç hoşlanmaz.Dikkati başka yöne çekmek gerektiğini de sık sık söyler.
Yazdıklarım karışık olabilir baya hararetli bir ortam oldu zira. :)
 

canım babam bir dede, annemin henüz torunu yok yazmışsn anlamadım o kısmı pek:26::26:
 

söylediklerin doğru ama bizim dedemiz çok fazla yüz veriyo.alınmayacak,oynanmayacak şeyleri bile ağlamasın diye çocukların ellerine veriyolar.ben sana bugünkü olaylardan küçük bi şey anlatıyım.evlerimizde olurya plastik yapma çiçekler.hasır seperlerde büyük kocaman güller karanfiller vs...annemlerdede 1 sepette gongagüller var,başka 1 tanesindede kocaman güller.çocukların yüzleri kadar var 1 tane çiçeğin boyutu.çiçekler penselerle koparılıp sepete monte edilmiş.sapları plastik ama kesildiği için içlerindeki tel dikkat edilmediği sürece ele batabiliyo.neyse devam ediyim.çocuklar bugünkü 1 saatlik gezme içinde 1 er tane gonga ve büyük çiçeklerden çıkarmışlar sepetten.almayın dedik.üstüne düşersiniz bişey olur dedik.ben yeğenim ve oğlumun elinden aldım(yeğenim ve oğlum ikiside 2 yaşında) babam kızdı.ağlatmayın çocukları verin dedi.olmaz dedik.bu sefer sert tepki verdi.bende sepetten çiçekleri çıkartıp ellerine geri verdim.aradan 5 dk geçmedi ve yeğenim çığlık kopardı.çiçeğin tel kısmını ağzına almış ve diline batmış.birazda canı tatlıdır.küçük bişey için saatlerce ağlayabiliyo.onu susturmak için uğraştık.babam yeterki ağlamasınlar ne istiyolarsa verin ellerine diyo ama sonradan başlarına gelmedik kalmıyo.babama çocukları 2 dk emanet etsek,dışarı çıkıp geri girdiğimizde çocuklar ya sephanın tepesinde oluyolar,yada kaneden kanepeye uçmaca oynuyolar.eşimin ailesi içinde aynıları geçerli.torunlarına laf bile söyletiyo onlar.onların yanında yapılmazmış.kızılmazmış.ben bu çocuğa nasıl terbiye vericem bilmiyorumki((
 
bence sen fazla abartmi$sin, çok fazla dert etme, benim karde$imde öyleydi herkesin evinden bi$eyler getirdi, ama biz bu kadar inat etmez eve getirirdik ve sonrada iyade ederdik sahibine, birazcik büyüyünce kendileride anliyorlar zaten her$eyi almanin iyi olmadigini özelliklede ba$ka bir çocuk bize gelipte onun oyuncaklarini eve götürmek için israr edince, ödü kopardi vermezdi, biz ögrettik sen onun oyuncagini alirsan oda seninkini alir diye, sonrada zaten kom$ularda bir oyuncak çok ho$una giderse gidene kadar onunla oynardi ve gitmeden "anne eve götürebilirmiyim" derdi bizde kisaca "hayir" derdik ve o "bizim degilmi" derdi bizde "degil" dedigimizde birakirdi, "bizim evdede bir sürü oyuncagin var" derdik susardi giki çikmadan evden ayrilirdik,

bence bu kadar kafana takma ve çocugunu yalniz büyütmemeye çali$, biraz sabret 2.5 ya$ina girince göreceksin her$ey düzelir, düzelmesede o oyuncagi eve götür birakmiyor diye sonra evinize girer girmez pi$man et kiz hatta bagir, hiç psikolojisi falan bozulmaz, o zaman anlar kötü bir$ey yaptigini
 
ah canım seninki ne ki ? keşke benim kızıma bu şekilde yaptırımlarda bulunsalar.bebekliğinden beri baş edemedim hiç biriyle.daha 1 yaşındayken çikolatalar gofretler aldılar.biz çok çay içmeyiz ama onlar içerken kızımda alıştı şeker koydurmuyordum başlarda ama dinleyen kim şimdi küçük bardakta bol şekerli çaylar içiyor.kola içirtmeyin diye yeri geldi yalvardım yeri geldi kızdım bağırdım ama ne fayda...bi ara hergün kola içiyordu.(tabi ben yarım çay bardağı suya azıcık kola damlatıp durdurabiliyordum) onlar ise dayadılar asidi.daha 4 yaşındaki kızım hergün abur cubur yiyor.yakında sigaraya başlatırlar diye korkuyorum onlarada söyledim zaten.her dediğini yapmalarıda cabası...off anlatsam bitmez.ama artık kızım şunu biliyor millete her istediğini yaptırabilir ama bana yaptıramayacağının farkında.ne kadar anlatsanda dinlemezler seni.bari sen çocuğuna tavrını koy.çevresindekiler gibi bi anneye sahip olmadığını anlarsa senden istedikleri azalır en azından.kolay gelsin
 
Babanıza rağmen babanızın yanında çocuğunuzla inatlaşmakla çok büyük yanlış yapmışsınız, bırakın alsın madem o kadar istedi evinize geldiğinizde yaptığının yanlış olduğunu anlatır daha sonra getirdiklerini iade etmesini tembihlerdiniz.

Evladınıza terbiye vermek adına kaç yaşına gelmiş sizde o kadar hakkı ve emeği olan babanıza bağırıp laf söylemenize de diyecek laf bulamıyorum şahsen yanlış anlamayın amacım sizi kınamak değil sinirli bir anınızdı ve istemeden olsa babanızı kırdınız belki ama değermi arkadaşım, onlar bizim canlarımız Rabbimiz Başımızdan eksik etmesin onları, inan kıymetlerini kaybedince anlıyoruz ve yaptığımız yanlışlar için içimizde sadece vicdan azabı ve pişmanlık kalıyor. Bırakın onları torunları ile kendi istedikleri gibi gönül eğlendirsinler karışmayın yıllarca hayalini kurmuşlardır ne biliyorsunuz, torunumuz olsa da şöyle sevsek böyle etsek gibi.

Benim babam bize "siz cevizsiniz, torunlarım cevizin içi, onlar sizden daha çok seviliyor kusura bakmayın" der hep. Benim çocuklarımda ebeveynleri tarafından aşırı derecede şımartıldı kızım 15 yaşında inanın bana büyüdükçe yanlışı, doğruyu öğreniyorlar siz hiç merak etmeyin arkadaşım. Benim tecrübem bana şunu öğretti çocuğun hayatına yön verecek en büyük etken çocuğun anne-babasıyla olan iletişimi ve anne-babanın evdeki davranışlarıdır, çünkü çocuk zamanının büyük bir bölümünü evde anne-babayla geçiriyor. Yani kısaca ilk eğitim, terbiye ailede alınıyor arkadaşım.

Dün akşam yaşadığım komik ve düşündürücü bir olayı anlatayım, kızımı babanne büyüttü ve haliyle aşırı kollama halleride mevcuttu yani ben kızıma babannesinin yanında kızdığım zaman o da dayanamaz torununu kollar bana yapma etme çocuk daha gibisinden laflar ederdi. Ben anneanne yanında büyüyen bir insan olduğum için babannenin kalbini kırmaz, kızımda benden çok emeği var der susardım. Gel zaman git zaman benim 11 yıl sonra bir oğlum oldu (kızım ilk torun , oğlum ilk erkek torun) yine babanne devrede tabi oğluma babanne bakıyor şu anda oğlan 4 kız 15 yaşında dün akşam oğluma kızdım hoppp babanne yine devrede ama roller değişti ne oldu biliyormusunuz, kızım "babanne bırak şunu kollama yeter şımarttığın tepemize çıkarttın indirimeyoruz yeter artık" diye çıkıştı. Ben ne yaptım hiç birşey tabi güldüm geçtim. Niye biliyormusun ben çocuklarıma anlayacak yaşa geldiklerinde zaten neyin nasıl olması gerektiğini anlatıyorum, kızımda yüzüm kara çıkmadı inşallah oğlumda da çıkmaz.

Sakın çocuğunu büyüklerinden uzak tutmaya çalışma, unutma çocuk sevgiyle büyürse özgüveni yüksek, aklı başında birey olur.
 
Benimde 28 aylık kızım var ve ben anladım ki çocuklarla inatlaşarak onlara terbiye verilmiyor çünkü daha çok küçükler. Bir uzmandan dinledim 3 yaşına kadar çocuğunuzu ağlatmayın onla inatlaşmayın mesela ona istediği bir durumu ya unutturun ya da yapın. Hayır yapma gibi laflardan anlamazlar ve gerçekten anlamıyorlar. Benimde kızım çok inat okadar olmayacak şey istiyor ki hayırdan anlamıyor istediği bir durumu yapma yok hayır dediğimde o şeyi hiç unutmuyor ve tutturuyor. Ağlaması durmuyor ben bir ara çok kötüydüm çok sinirliydim hayır deyip bağırdım ağladım sinirlendim ama anladım ki çözüm bu değil ve kızımı daha çok üzüyorum.2 yaş sendromu galiba bunu yaşıyorlar ve bu süreç ergenlikten bile daha zormuş sabırlı olmamız gerekiyormuş
zaten büyükler kıyamaz o bunu şımarık yapmaz yani bu yaşta. Ilerde bence çözüm arayın ve hep sakın olun kendiniz ve çocuğunuz için. Ben tecrübelerimi paylaştım....
 
ilgisiz, tınlamayan bir dede olsa ozamanda onun için dert yanardınız. bence ortalıkta hiçbir sorun yokken durduk yere izin vermeyip olayı siz büyütmüşsünüz.. dedesi çocuğun ağlamasına dayanamayıp konuyu kapatmaya çalışırken siz olayın üstüne daha da gidip hem çocuğunuzla hem babanızla konuyu daha da uzatma yoluna gitmişsiniz.. zaten dede bile izin vermeseydi çocuğun aklına girmişti bir kere o kalem kutusu, ajanda. yine mızmızlanacaktı. asıl böyle davranarak çocuğu hırçın, söz dinlemeyen, asi bir karaktere siz büründürmüş olursunuz.. bence dededen uzaklaştırma yerine sizin bu katı kurallarınızı bozup inatlaşmamayı öğrenmeniz lazım küçücük çocukla. orda ses çıkarmayıp hevesini alana kadar elinde kalsaydı kalem kutusu ve ajanda. daha sonra pekala geri götürürdünüz bunları.. tatlı dillede anlayacağı bir uslüpla izah edebilirdiniz çocuğunuza durumu..
 
hem çocuğunuza hem babanıza verdiğiniz tepkiyi aşırı buldum inanın hiç gerek yok..orda ses etmeyip eve gelince izah etmeliydiniz yani yanlızken,kuvvet alacağı kimse yokken.. ben 5 sene de çocuğa asla aile büyüklerinin yanında ahkam kesilmemesi gerektiğini öğrendim..hem siz hem çocuk için kötü oluyor..inanın hepsi geçiyor huy edinir diye sakın endişe etmeyin...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…