Aslında çok büyük bir sorun veya dert değil fakat bunaldığım bir durum. 25 yaşındayım, ailemle yaşıyorum vs şu anda yl yapıyorum evlenmek gibi bir niyetim hiç mi hiç yok. Gelgelelim annemle bir yere gidiyoruz diyelim ya da çevreden birisinin önerisiyle şunun da oğlu var senin kız da fena değil yaşları da yakın muhabbetleri geçiyor. Annem benim fikrimi hiç almaya çalışıyor, hayır kimseyle görüşmek istemiyorum diyorum. Birkaç gün sonra bir bakıyorum bahsedilen kişiler bizim evimize oğullarıyla misafir olarak geliyor. Benim fikrim önemsenmeden annemin bunlara olanak tanımasına tahammül edemiyorum. Bu sefer ne gelen oğlanın ne de misafirlerin yüzüne dahi bakmak gelmiyor içimden, ayıp mı ediyorum bilmiyorum ve nihayetinde sonrasında annemle kavgaya tutuşuyoruz. Bu akşam yine aynı mevzu var annem gelmiş yanıma güzel giyin, iyi hizmet et, öküz gibi olma vs diyor, bu laflar bana sanki oğluna bir eşya veya ürün satın almak için bakmaya gelen bir aile varmış ve ben de kendimi en iyi şekilde pazarlamaya çalışmalıymışım gibi hissettiriyor, çileden çıkıyorum.
Annem "ben o tarafta oturmuyorum..biz şu tarafta oturuyoruz" demişti kadına
13 sene sonra bosandim bile 
☺
