Herkese merhaba çoook uzun zaman olu bu siteye girmeyeli.ama çoook uzun zaman da sadece bu sitede gezinip durdum. Bir zamanlar kendime söz verdim. neye mi? bir gün buraya bilmem kaçıncı denemem olduğunu kaç yumurta toplandığını. bhcg nin kaç çıktığını değil sonunu yazacağım diye.... İŞTE O GÜN GELDİ..... ŞU ANDA MIŞILTISINI HAFİFTEEEN DUYDUĞUM YAVRUM YATIYOR ARKAMDAKİ KANEPE DE....
şimdi bir umut, kim ne yapmış, kime ne olmu,ş acaba benim de olacak mı diye içinizdeki o sadece sizi sizin gibilerin anladığını düşünerek okuyorsunuzya ben de yaşadım kısaca özet geçeyim uzun bir özet olacak ama buyrun
10 yıllık evliyim pco ve tüplerim kapalı
1. deneme ohss tedavi en son gün iptal
2. deneme 3 embriyo transfer edildi 4 kese görüldü 11 hafta takip edildi keseler büyüdü ama kalp atışları alınamadı sonlandırıldı
3. deneme negatif
veeeeee o en uzuuun yolculuk
4. deneme 2 embriyo transfer edildi 2 si de tuttu bir kız bir erkek ve ben mutluluktan havalara uçuyoruuum daha 9. hafta kanamalarım başladı hep yattım yattım yattım. 20. hafta çok ciddi bir kanama ile hastaneye yetiştirildim. kız bebeğimin plesentası aşağı yerleşimliymiş (plesenra previa) ciddi risk hastanede yattım (wc bile yatakta). 22 hafta kızımın çoook ciddi sorunları olduğunu öğrendik çok ileri derecede sipina bifida v kızımızı kaybettik . tabi erken doğum oldu . oğlum 1085 gr doğdu yoğun bakıma alındı. sezeryan sonrası ben daha kötü olmaya başladım 3 gün ateşler içinde yandım karnımda tarifi imkansız ağrılar vardı. üniv. hastanesinde 3 gün boyunca anlayamadılar hatta kapris naz yaptığımı söyleyen asistanlar bile oldu ve sonunda cerrahi servisi beni ölümden döndüren tanıyı koydu safra kesem patlamak ve ben ölmek üzereydim. yavrum yoğun bakımdayken beni de acil ameliyata aldılar ve ben de çok kötü olduğum için yoğun bakımda yattım. o kadaracı ki bebeğini başka bir yerde bırakıp çıkmak yıllarca hasretini çektiğiin bebeğini küvöz içinde seyredip ona dokunamamak.... her gün yanına gittim. bir çok şey öğrendim... tüp bebek denemesinde kadın doğumla ilgili öğrendiğim şeylerden daha çoook şey öğrendim acı deneyimlerle... 126 gün hastanede kalan yavrumla büyük bir yaşam savaşını kazanarak (ama eksilerek) evime döndüm. yavrum şimdi çok iyi büyüyor 6.5 kilo oldu şimdi evimizdeyiz......
üzülmeyin diyemem, insan üzülüyor olmayınca, içi titriyor, kimse anlamıyor biliyorum
ben buralarda gezerken hep sitem ededim çocuğu olanlar çekip gidiyor diye işte arkadaşlar oldu paylaştım. olmadığı günlerde yaptığım gibi......
bu uzun acılı ama sonu mutlu yolculuğu olabildiğinde kısa ve teknik terimlerle anlatmaya çalıştım ama sizler anlarsınız beni umarım şu an benim mutlu olduğum kadar mutlu olursunuz ama benim kadar hırpalanmadan acı çekmedennnnnnnn
hepinize pampiş pampiş bebişler diliyorummmmmm
rüzgar da bütün teyzelerini salyalı salyalı öpüyoy
şimdi bir umut, kim ne yapmış, kime ne olmu,ş acaba benim de olacak mı diye içinizdeki o sadece sizi sizin gibilerin anladığını düşünerek okuyorsunuzya ben de yaşadım kısaca özet geçeyim uzun bir özet olacak ama buyrun
10 yıllık evliyim pco ve tüplerim kapalı
1. deneme ohss tedavi en son gün iptal
2. deneme 3 embriyo transfer edildi 4 kese görüldü 11 hafta takip edildi keseler büyüdü ama kalp atışları alınamadı sonlandırıldı
3. deneme negatif
veeeeee o en uzuuun yolculuk
4. deneme 2 embriyo transfer edildi 2 si de tuttu bir kız bir erkek ve ben mutluluktan havalara uçuyoruuum daha 9. hafta kanamalarım başladı hep yattım yattım yattım. 20. hafta çok ciddi bir kanama ile hastaneye yetiştirildim. kız bebeğimin plesentası aşağı yerleşimliymiş (plesenra previa) ciddi risk hastanede yattım (wc bile yatakta). 22 hafta kızımın çoook ciddi sorunları olduğunu öğrendik çok ileri derecede sipina bifida v kızımızı kaybettik . tabi erken doğum oldu . oğlum 1085 gr doğdu yoğun bakıma alındı. sezeryan sonrası ben daha kötü olmaya başladım 3 gün ateşler içinde yandım karnımda tarifi imkansız ağrılar vardı. üniv. hastanesinde 3 gün boyunca anlayamadılar hatta kapris naz yaptığımı söyleyen asistanlar bile oldu ve sonunda cerrahi servisi beni ölümden döndüren tanıyı koydu safra kesem patlamak ve ben ölmek üzereydim. yavrum yoğun bakımdayken beni de acil ameliyata aldılar ve ben de çok kötü olduğum için yoğun bakımda yattım. o kadaracı ki bebeğini başka bir yerde bırakıp çıkmak yıllarca hasretini çektiğiin bebeğini küvöz içinde seyredip ona dokunamamak.... her gün yanına gittim. bir çok şey öğrendim... tüp bebek denemesinde kadın doğumla ilgili öğrendiğim şeylerden daha çoook şey öğrendim acı deneyimlerle... 126 gün hastanede kalan yavrumla büyük bir yaşam savaşını kazanarak (ama eksilerek) evime döndüm. yavrum şimdi çok iyi büyüyor 6.5 kilo oldu şimdi evimizdeyiz......
üzülmeyin diyemem, insan üzülüyor olmayınca, içi titriyor, kimse anlamıyor biliyorum
ben buralarda gezerken hep sitem ededim çocuğu olanlar çekip gidiyor diye işte arkadaşlar oldu paylaştım. olmadığı günlerde yaptığım gibi......
bu uzun acılı ama sonu mutlu yolculuğu olabildiğinde kısa ve teknik terimlerle anlatmaya çalıştım ama sizler anlarsınız beni umarım şu an benim mutlu olduğum kadar mutlu olursunuz ama benim kadar hırpalanmadan acı çekmedennnnnnnn
hepinize pampiş pampiş bebişler diliyorummmmmm
rüzgar da bütün teyzelerini salyalı salyalı öpüyoy
Son düzenleme:
ama sonu hayırlı olması önemli tabi..
