• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Olmamış Aileler

Ben geleneksel aile magduruyum. Baskılanmış ne yapıp ne yapamıcagının keskin sınırlarla belirlenip gözünün korkutuldugu,sindirilmek istenen,dünyaya gelmesi düşünülmemiş bir çocuk. O kadar langır lungur bir ortamda büyümüşüm ki,bu yaşımda anlıyorum. Ne yazık ki bu yaşıma kadar bir iş sahibi olamadım,başarılı olamadım ama bu sene intihar eşiğine dayandıgımda Dilek bu son şansın.Ya ölüm ya da geleceğin için varını yoğunu ortaya dökmek dedim. Kpss de Tr 406. oldum yüksek bir puanla atanmayı başardım tebligat bekliyorum. O süreçte de hayatımı analiz edecek vakit bulabildim. Bir çok şeyin cevaplarını aradım ve buldum. Ben asla öyle bir aile olmayacagım diyorum en azından,buna da bir kazanım olarak bakmaya çalışıyorum .Ama bir takım şeylerin ruhsal açıdan onarımı zor söz konusu aile oldugunda. Arkadaşınız çok haklı,Türkiye şartları olmasa insanların ergenlik sonrası kendi düzenini oluşturabilmesi beklenir. Ama Türkiye'de ya dost edinirsin ya kocaya kaçarsın ya kötü yola düşersin. En azından benim gibi geleneksel bi aileye sahip olan kadınların kendi hayatlarını kurmasına kolaylıkla izin verilmez...

Yapacağınız en güzel şey işe girip tek başınınza hayatınıza devam etmek olsun.
Ailenizi umursamayacaksınız bu durumda,imkanınız olursa ayrı bir eve ayrı bir ilde devam edin bence.
Daha huzurlu olursunuz..
 
Anne babanız nasıl büyütüldü ise siz de öyle büyütüldünüz muhtemelen. Olması gereken ve olmaması gerekenlerin farkındasınız. Bu güzel bir şey. Fakat fazla öfkelisiniz. Sürekli birilerini suçlamak siz mutlu etmez. Size kabullenmeyi ve affetmeyi denemenizi tavsiye ediyorum. Bir de mümkünse terapi almanızı. Çünkü hayat öyle şeyler yapıyor ki en çok eleştirdiklerimiz gibi olabiliyoruz bazen. EMDR yöntemini bir araştırın.
 
Aileye aşırı anlam yukleyip kendinden bile onemli gorme zorunlulugu hissettiren bir kültürümüz var. Size iyi gelmiyolarsa gorusmeyin. Her cocuk doguran anne dogurtan baba degildir. Toksik iliski varsa kurtulup kendi yolunu çiz ki oyle yapiyosun ne mutlu sana...
 
Aile arasında affedilemeyecek çok az şey vardır. Sizin ailenizle ilgili şikayetleriniz affedilmeyecek türden şikayetler değil anladığım kadarıyla. Aileniz farklı bir zamanda büyümüş ve sizin baktığınız yerden bakmıyor hayata. Bunu kabullenmeniz gerekir. İnsanlar hatalı varlıklardır. Ailelerimiz de öyle ve bizler de öyleyiz maalesef. Ama en önemli şey ne biliyor musunuz? Bizi koşulsuz şartsız, hatalarımızla birlikte gerçekten seven insanlar onlardır. Bizim de koşulsuz şartsız sevdiğimiz insanlar onlardır. Ama siz sevmenin en temel koşulunu reddetmek istiyorsunuz. Yani ailenizin değiştiremeyeceğiniz görüşlerini affedilmemesi gereken hatalar olarak görmek istiyorsunuz ve bu da sizi onlara karşı öfkelendiriyor. Ailenizi olduğu gibi kabul edin. Aileniz size karşı çıksa da hayallerinizden vazgeçmeyin. Onlar da zamanla kabullenecektir. Değişimin her türlü hali sancılıdır. Bu sancıyı öfke olarak kusmayın.
 
Siz kendi mutsuzluğunuzu ailenize yüklüyorsunuz bence(yazdıklarınızdan çıkarımladığım kadarıyla). 18 yaşınıza kadar ailenizin kararlarını yaşamış olabilirsiniz ancak sonrasında da ailenizin kararlarını yaşamaya devam etmeniz sizin tercihinizdir bunu unutmayın. Kendi mutsuzluğunuzun sorumluluğunu almadığınız sürece bu sağlıksız düşüncelerden kurtulamazsınız.
İyide 18 yasına kadar sürekli baskı halinde yetişen 18 yasından sonrada birsey yapamıyor o cesaret gidiyor hem ne yapabilir ki okumamıs dışarı hayatını bilmeyen insanlar iyi mi kötü mu bilmeden kacsa ne olacak nasıl yasayacak
 
Kız içini dokmus yok kocaya mi kacican yok evlenmeden once birlikte mi olucan diye sacma sapan yorumlar utandim be :oha:

O yorumu ben yaptığım için cevap hakkı dogdu
Herkes kendi yaptığı yorumdan sorumludur başkasının yorumundan utanmak SIZE DUSMEZ!
Ki konu sahibine yaptigim aciklamamida okusaydiniz keşke o bile cevabimdan sonra anladı siz anlayamamissiniz
 
Aile arasında affedilemeyecek çok az şey vardır. Sizin ailenizle ilgili şikayetleriniz affedilmeyecek türden şikayetler değil anladığım kadarıyla. Aileniz farklı bir zamanda büyümüş ve sizin baktığınız yerden bakmıyor hayata. Bunu kabullenmeniz gerekir. İnsanlar hatalı varlıklardır. Ailelerimiz de öyle ve bizler de öyleyiz maalesef. Ama en önemli şey ne biliyor musunuz? Bizi koşulsuz şartsız, hatalarımızla birlikte gerçekten seven insanlar onlardır. Bizim de koşulsuz şartsız sevdiğimiz insanlar onlardır. Ama siz sevmenin en temel koşulunu reddetmek istiyorsunuz. Yani ailenizin değiştiremeyeceğiniz görüşlerini affedilmemesi gereken hatalar olarak görmek istiyorsunuz ve bu da sizi onlara karşı öfkelendiriyor. Ailenizi olduğu gibi kabul edin. Aileniz size karşı çıksa da hayallerinizden vazgeçmeyin. Onlar da zamanla kabullenecektir. Değişimin her türlü hali sancılıdır. Bu sancıyı öfke olarak kusmayın.
Sancılı bir süreç yaşatıyorlar bana. Oldukları gibi kabullenmeye hazırdım her zaman ama hayatıma çok fazla müdahalede bulunmaya çalışıyorlar bu da benim dilediğim gibi yaşayabilmeme engel olup beni öfkelendiriyor haliyle. Yani bu durumda ne kadar sağ duyulu ne kadar anlayışlı olunabilir bilmiyorum. Rahat bırakın diye bagırasım geliyor. Ama haklı yorumunuz için teşekkür ederim, en azından daha sakin atlatabilirim diye düşünüyorum bi nebze.
 
Sancılı bir süreç yaşatıyorlar bana. Oldukları gibi kabullenmeye hazırdım her zaman ama hayatıma çok fazla müdahalede bulunmaya çalışıyorlar bu da benim dilediğim gibi yaşayabilmeme engel olup beni öfkelendiriyor haliyle. Yani bu durumda ne kadar sağ duyulu ne kadar anlayışlı olunabilir bilmiyorum. Rahat bırakın diye bagırasım geliyor. Ama haklı yorumunuz için teşekkür ederim, en azından daha sakin atlatabilirim diye düşünüyorum bi nebze.

Ben teşekkür ederim. Her şey gönlünüzce olsun.
 
O yorumu ben yaptığım için cevap hakkı dogdu
Herkes kendi yaptığı yorumdan sorumludur başkasının yorumundan utanmak SIZE DUSMEZ!
Ki konu sahibine yaptigim aciklamamida okusaydiniz keşke o bile cevabimdan sonra anladı siz anlayamamissiniz
Hala utaniyorum...asil benim utanmama karismak size dusmez. Baskalari adina utanmak guzel birseydir
 
Cok haklisiniz , bazi yorumlara bende cok sasirdim sanki cam fanusta yasiyor bu insanlar

Bizim ulkemizde sizin gibi magdur olan milyonlarca kadin var , baski altinda yasayan , kendisi olmasina izin verilmeyen , ozgurlugu kisitlanan , tum bu surecte yetenekleri korelen
En buyuk zarar da bu iste , kimbilir ne cevherler var iclerinde ama fark edemiyorlar bile

28 yasindasiniz , kapatin kapinizi hayatiniza bakin , indallah bundan sonra istediklerinizi gerceklestirirsiniz
 
Sadece dünyaya evlat getirirken insanların biyolojik olarak aile olması öfkelendiriyor beni. Aile olmak demek bu demek değildir. Evladının tüm gelişimini izlemek,ihtiyaçlarına karşılık verebilmek,onun mutluluğuyla mutlu olmak,heveslerine kucak açmak,onun o olmasına izin vermek,o noktada özgür bırakabilmek,baskılamamak,kendi düşüncelerini empoze etmemek,kişiligine saygı duymak... Devam eder bu şekilde. Yani aile olmayı beceremeyen olmamalı. Bu yaşıma kadar aileme duydugum şeylerin yazıya dökülmesiydi.Daha çok yazarım da bazı yorumlar çok komik gerçekten.Aile ilişkimden bahsediyorum biten evliliğim hakkında yorum geliyor. Sen ne okudugunun farkında mısın?

Ozgur birakmak derken? Isvec mi burasi konu sahibi? Biz kvalidesiyle altli-ustlu oturmaktan sikayet edip ogluna alt dairesini hazirlayan bir milletiz hangi ozgurluk? Ailesinin onayi olmadan evlenemeyen hatta evlenmeyi gectim istedigi okulu bile secemeyen, secmesine izin verilmeyen bir milletiz.. neyse, kotu ben oluyorum sonra devam etmeyeyim..
 
Bence siz çok aklı başında bir insansınız. Ben yazdıklarınızdan böyle hissettim. Belki aile hayatınız pek iç açıcı değilmiş ama siz kendi kendinizi güzel yetiştirmişsiniz. Umarım bundan sonra çok mutlu olursunuz.
 
Olumlu telkinlerde bulunan arkadaşlara çok teşekkür ederim. Kadınlar olarak daha çok bizim muzdarip olduğumuz şeyler bunlar. Biz hayatımıza müdahale ettirmeyerek, kendimizi savunarak ve ilerde çocuklarımızı aynı kültürle yetiştirmeyerek çok şeyleri değiştirebiliriz.Bu böyle devam etmek zorunda değil. Bizim anne babalarımız gördüklerini uyguluyorlar çünkü bilinçlenememişler ama bizim bir sürü imkanımız var okuyup doğrusunu öğrenmek için. Lütfen bilinçli olalım. Aile demek toplum demektir.Değişim bir kişiden başlar
 
Olumlu telkinlerde bulunan arkadaşlara çok teşekkür ederim. Kadınlar olarak daha çok bizim muzdarip olduğumuz şeyler bunlar. Biz hayatımıza müdahale ettirmeyerek, kendimizi savunarak ve ilerde çocuklarımızı aynı kültürle yetiştirmeyerek çok şeyleri değiştirebiliriz.Bu böyle devam etmek zorunda değil. Bizim anne babalarımız gördüklerini uyguluyorlar çünkü bilinçlenememişler ama bizim bir sürü imkanımız var okuyup doğrusunu öğrenmek için. Lütfen bilinçli olalım. Aile demek toplum demektir.Değişim bir kişiden başlar

Bende bu fikirdeydim bir zamanlar.. sonra yetistirdigimiz bilincli cocuklarin patronlarinin, komsularinin, is veya okul arkadaslarinin hayatlari boyunca tek bir kitap bile okumamis, cahil ve avam olmasi ihtimalinin fazlaligi gozumu korkutmaya basladi.. artik naif degil tuttugunu koparan yetistirmek hedefim.. amiyane tabirle hadsize haddini bildirecek bireyler olmalilar..
 
Bende bu fikirdeydim bir zamanlar.. sonra yetistirdigimiz bilincli cocuklarin patronlarinin, komsularinin, is veya okul arkadaslarinin hayatlari boyunca tek bir kitap bile okumamis, cahil ve avam olmasi ihtimalinin fazlaligi gozumu korkutmaya basladi.. artik naif degil tuttugunu koparan yetistirmek hedefim.. amiyane tabirle hadsize haddini bildirecek bireyler olmalilar..
bilinçli ve kendini harcatmayan bir birey olmalı bu toplumda,yoksa naif kişilikler ezik olarak algılanır bizde haklısınız
 
Kültür farkı, kuşak farkı artık ne denirse...

Şuan ki zaman ile geçmişi kıyaslamak aslında pek doğru değil. Günümüzde kendimizi geliştirebilmek ve bilinçli bir birey haline getirebilecek çok fazla imkâna sahibiz. Maalesef eski kuşak birçok kişi bu imkânlara sahip değildi. Okuma oranı fazlası ile düşüktü. Özellikle büyükşehir yerine gelişmemiş illerde yetişen insanların etrafında farklı renkler bulunmuyor; kendisi gibi insanlardan oluşuyordu.

Fakat şuan öyle değil. Ailem 25 senedir İstanbul'da yaşıyor. Ben de orada doğdum ve büyüdüm. Dört kardeşim ise en büyüğü 15, en küçüğü de 8 yaşına dek köyde yaşamışlar.

Kardeşlerim de bile orada yaşam sürelerine göre farklılıklar var. Mesela en büyük ablamın kabuğunu kırması çok uzun zaman aldı. 25-28 yaşına dek tek başına pek bir yere gitmezdi. Benim bir büyüğüm yani 8 yaşında İstanbul'a gelen abim daha özgür bir çocuk. Fakat annem babam kardeşler arasında kız-erkek ayrımı yaparak büyütmedi bizi. Eşit davranıldı. Ben bambaşka bir hikayeyim. Hepsine göre daha marjinal duruyorum.

Çünkü etrafımda her türden, kültürden insan vardı. Büyüdüğüm mahalle de herkes farklı kültürlerden geliyordu. Zamanla ailem de tabularını yıkarak buna ayak uydurdu. %100 değil tabii ki hala yıkılmayan ama çok da sağlam olmayan duvarları var. Hepsi yavaş uavaş yıkıldı, yıkılmayanlar da yıkılacaktır.

Ailenizin aile olmayı bildiği tek yol budur belki de.
 
Back
X