Ölmeden önce..

Yani bizden once milyonlarca milyarlarca insan yasadi, sadece cok azinin ismini ve hayatlarini biliyoruz, Buyuk Iskender, Sezar, Kralice Elizabet, Sultan Suleyman, Ataturk, Madam Curie....onlar da cok cok buyuk isler yapanlar iyi ya da kotu sekilde. Ben sahsen bu kadar unlu olmaktansa siradan ama mutlu olmayi tercih ederim. Mutlu yasayip kocayarak olmek en guzel hediye, inanin bana hayatta bu kadar buyuk bir nimet yok. Benim dunyada izlerim var, ama olmasaydi da kahrolmazdim acikcasi.
 
Son düzenleme:
daha dun bunu benım herıfcanla konustuk
aynı seyı soyledım
hıc bırsey yapamıyorsak ıyılık yapalım sevgımızı paylasalım dedı esım
dunyaya bırakabılecegın en guzel seydır sevgi dedı

benden bır buluş,kesıf cıkmaz ama sanırım bu hayatda en ıyı yapabılecegım sey cocugumu faydalı bır ınsan olarak yetıstırmek ve ınsanlarla ıyılıgı paylasmak
 
Derdine bayıldım diyebileceğimi düşünmezdim burada hiç :KK48:

Evlen çocuk yap sonra öl mantığından ben hiç haz etmiyorum. Bence kendi için hiçbir şey yapamamış, boş yaşamış insanların avuntusu bu.

Sevdiğin bir işi yapmak, araştırmak, bir defteri açıp da okuduğun kitapları, izlediğin dizileri filmleri yazmak gibisi var mı? Yeni bir dil öğrenmek, gezmek gibisi var mı? Kendine yatırımdan güzeli yok şu dünyada.

İz bırakmak mevzusu benim de aklıma gelir ara sıra, öyle bir kitap yazabilseydim de yüz yıl sonra insanlar vay be deseydi falan :KK48: Ama sevdiğin bir konuda emek verdikçe iz bıraktığını düşünüyorum ben. Daha yazardım ama çok uykum geldi :silah: Yine de yalnız olmadığımı bilmek beni mutlu etti :KK9:
 
valla gidin müge anli olun xD bakvdkvfkboe, her gittigim evde onun muahabetti, es az bi yüz yil unutulmazsiniz.
 
Şunu düşünebilirsin. Dünyadaki diğer canlılardan hiçbir farkı yok aslında insanoğlunun. Hepimiz aynı atom taneciklerini taşıyoruz içimizde. Hepimizin aynı temel içgüdüleri var. Hepimiz koskoca evrende toz bile değiliz. Onlar da gidiyor, biz de gidiyoruz. Kooosskoca yıldızlar da gidecek :) Önemli olan tek an şuan. Şuan ki mutluluk ve haz.
 
"seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşanmamış gibi olacaksın" sözü çok doğru ve beni çok etkiler. Gönül ister ki biz de saydığın isimler gibi ve daha pek çok kişi gibi kalıcı bir iz bırakalım. Ama maalesef herkese nasip olmuyor bu.
Bazen de çevreye insanlara hayvanlara çeşitli yollarla zarar veren kin ve nefret dolu insanları gördükçe faydan dokunmuyor bari zarar verme ona razıyız diyesi geliyo insanın.
 
Şunu düşünebilirsin. Dünyadaki diğer canlılardan hiçbir farkı yok aslında insanoğlunun. Hepimiz aynı atom taneciklerini taşıyoruz içimizde. Hepimizin aynı temel içgüdüleri var. Hepimiz koskoca evrende toz bile değiliz. Onlar da gidiyor, biz de gidiyoruz. Kooosskoca yıldızlar da gidecek :) Önemli olan tek an şuan. Şuan ki mutluluk ve haz.

İçimi kararttın yeminle.

Bana ara ara gelir evrendeki küçüklüğüm, panik atak gibi bir şey olurum sonra...
 
Evet belki çok basit bir mesele gibi gelicek bazılarınıza ama son zamanlarda kafamı çok meşgul ediyor bu konu.
Benim endişem ölünce geride hiçbir şey bırakamamak. Ya da yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda "vay be ne yaşamışım" diyememek. Sanki boşa yaşıyormuşuz gibi. Üniversiteye gidiyorum ve günlerim çalışmakla geçiyor. 5 yıl daha böyle geçecek. Sonra 24 yaşına gelicem zaten. Evlilik, çocuk vs derken yaşlanıp gidicem. Çok mantıksız geliyor sanki amaçsız çabalıyormuşum gibi.
Komik gelebilir ama Einstein'i, Darwin'i ya da ne bileyim Atatürk'ü çok kıskanıyorum. Kıskanmak derken özenmek, imrenmek. Hepsi de geriye çok güzel şeyler bıraktı. Bilgi, emek bıraktı. Böyle dünyaya imzasını atıp gitmiş insanlar gözümde çok çok değerli. Bense bu dünyaya hiçbir faydam olmadan ölüp gidicem. Hani derler ya "seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" diye. Çok doğru. Amaan gece gece ne diyon sen ya diyenler olabilir, ben de bilmiyorum ne dediğimi :halay: İçimi dökmek istedim sadece, bir de benim gibi düşünüp hissedenler varsa dertleşmek için.
Ismini bilen son kişi de öldügunde bu dunyada hic varolmamis olacaksin.Gunce tut.
 
"seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşanmamış gibi olacaksın" sözü çok doğru ve beni çok etkiler. Gönül ister ki biz de saydığın isimler gibi ve daha pek çok kişi gibi kalıcı bir iz bırakalım. Ama maalesef herkese nasip olmuyor bu.
Bazen de çevreye insanlara hayvanlara çeşitli yollarla zarar veren kin ve nefret dolu insanları gördükçe faydan dokunmuyor bari zarar verme ona razıyız diyesi geliyo insanın.
Ayni cumleden bahsetmisiz (:
 
Dünyaya eser ya da iz bırakmak belki nasip olmaz ama etraftaki kimsenin hakkına girmemiş, kimseyi incitmemis, sevilen sayılan biri olarak bu dünyadan göç etmek yeterli diye düşünüyorum. Şimdiki dünyanın en cok ihtiyaç duyduğu bu değerler bence. Yoksa binlerce kitap yazarı, oyuncu bilmem ne var zaten.
 
Evet belki çok basit bir mesele gibi gelicek bazılarınıza ama son zamanlarda kafamı çok meşgul ediyor bu konu.
Benim endişem ölünce geride hiçbir şey bırakamamak. Ya da yaşlandığımda geriye dönüp baktığımda "vay be ne yaşamışım" diyememek. Sanki boşa yaşıyormuşuz gibi. Üniversiteye gidiyorum ve günlerim çalışmakla geçiyor. 5 yıl daha böyle geçecek. Sonra 24 yaşına gelicem zaten. Evlilik, çocuk vs derken yaşlanıp gidicem. Çok mantıksız geliyor sanki amaçsız çabalıyormuşum gibi.
Komik gelebilir ama Einstein'i, Darwin'i ya da ne bileyim Atatürk'ü çok kıskanıyorum. Kıskanmak derken özenmek, imrenmek. Hepsi de geriye çok güzel şeyler bıraktı. Bilgi, emek bıraktı. Böyle dünyaya imzasını atıp gitmiş insanlar gözümde çok çok değerli. Bense bu dünyaya hiçbir faydam olmadan ölüp gidicem. Hani derler ya "seni tanıyan son insan da öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın" diye. Çok doğru. Amaan gece gece ne diyon sen ya diyenler olabilir, ben de bilmiyorum ne dediğimi :halay: İçimi dökmek istedim sadece, bir de benim gibi düşünüp hissedenler varsa dertleşmek için.


Herkes dünyaya imza atıp gitseydi o zaman dünyaya imza atmakta gayet sıradan birşey olurdu. En azından arkandan rahmetliyi nasıl bilirdiniz dediklerinde canı gönülden iyi bilirdik demeleri için cabalayabilirsin :)
 
Hayatın evlenip çocuk yapmaktan daha büyülü ve anlamlı olduğuna inanıyorum ve senin gibi düşünüyorum. Bu yüzden hiçbir şey yeterli gelmiyor bana hep bi daha fazlasını istiyorum... Eğitim hayatın iyiyse devam edebilirsin. En basitinden hayvanlar var seni hiç unutmayacak olan onlar... Veya hasta minik bedenlere destek verebilirsin onlarla hayatını paylaşabilir ya da maddi destek sağlayabilirsin. Mesela ben tev yurdunda kaldım odalarımız hep oraya destek sağlamış kadın hayırseverlerin isimlerinden oluşuyordu aynı şekilde adın hatırlansın istiyorsan böyle bir şey yapabilirsin... :KK5:
 
Back
X