rabbimin verdiği canı ondan başkası alamaz biliyorum sırf O NA olan inancım beni durduruyor.ama dayanacak gücüm kalmadı...eşimle tartışmaktan yıprandım,yoruldum.günlerdir ayrı odalarda iki yabancı gibiyiz zaten.bugün konuşmak istedim ama yine her zamanki gibi sözleriyle canımı çok yaktı.sözleri çok ağır.en sonki tartışmamızda forumdaki arkadaşlar beni haksız bulmuşlardı tepkim fazla olmuş diye.inanın içimde biriktirdiklerimdi onlar.ama artık yer kalmadı.geçen tartışmamızda babamla konuşmuştm beni elaleme rezil etme kızım bir kere daha düşün demişti.o yüzden artık kimseye söylemek istemiyorum.içimden içbir şey gelmiyor.bıktım.küçük bir yerdeyim yardım alabileceğim birileri yok.yolun sonuna gelmiş gibi düşünüyorum............ aklımı kaçırmak üzereyim.evimi terkedeyim, şehri mi, hayatı mı?...............
Sevgili Dbazin.. Öncelikle sakin olun..
Hayatınızda negatif şeyler çok fazla üst üste geliyor ve anladığım kadarıyla duygusal, dolayısıyla da biraz alıngansınız...
Şu an, affınıza sığınarak söylüyorum, biraz kütük olan eşinizi de agresifleştirmiş olabilir yaptıklarınız.. Zira kendisi kütük olduğu için, sizi neyin böyle delirttiği hususunda bir fikri yok... Evliliğiniz henüz çok taze olduğu için bazı tepkileriniz fazlaca oluyor.. Dahası, kadının duygusal bünyesine zaten hakim olamayan erkekler, böyle durumlarda işin içinden hiç çıkamıyor ve tamamiyle agresif yaklaşıyor bilmediği bu duruma...
Sana ne oluyor? diyebilirsiniz..
Ben üç senelik evliyim... Evliliğimin ilk yıllarında (neredeyse ilk iki yılı) yorganlar bile ayrı yattık.. Ben zor alıştım tabi.. Ama eşim bir uçta.. ben bir uçta.. O böyle istiyor diye.. Bunu beni sevmeyişine yormuştum ilk zamanlar.. Oysa hiç ilgisi yoktu.. Akışına bırakınca da... şimdi yapıştığı zamanlar oluyor, nereye ittireceğimi şaşırıyorum.. İnsan evliliğinin ilk zamanlarında bu tarz yakınlıklar istiyor, biliyorum.. Ama evlilik üç beş sene değil.. Allah ömür versin.. belki 50 sene.. daha ne çok şeyler yaşanacak o yatakta.. kavgalar, tartışmalar.. sıkı sıkıya sarılmalar.. herhangi bir sebepten... Her şeyi birden istememeliyiz...
Bana kızmayın.. Alt sebeplerine bakmak lazım... Nasıl bir şehirden buraya geldiniz.. Çevreniz nasıl şu an bulunduğunuz yerde? Odak noktanız yalnızca eşiniz mi şu an? Bu soruların cevaplarını bulmak lazım..
Ancak yine de bir konuda da emin olmak lazım.. Sizi törpüleyen ve nefesinizi tüketen onca şey bunu tırmandırıyorsa, buna bir çözüm bulmalı hemen.. Zira ölümü anacak hale gelmişsiniz.. Bu olmamalı.. Allah inancınızı arttırsın.... Bulunduğunuz durumu kötüleştiren tek şey yalnızca eşiniz değil, ben yazdıklarınızdan bunu çıkartıyorum.. Sadece destek alabileceğiniz tek şey, eşiniz.. ve alamıyorsunuz.. Bu durum da tek suçlu onu görüyorsunuz gibi geliyor.. Ancak bir konuda emin olmalıyız önce.. boşandıktan sonra herşey sizin için güllük gülistanlık olacak mı? yoksa başka bir çözüm mü bulmalıyız hep birlikte?
Yazdıklarıma zaman ayırdığınız için teşekkür ederim,
Selamlar,
