Sınıf öğretmeniyimBölümünü merak ettim açıkcası. Öncelikline söyleyeceğim kendin için yaşamalı öğrenmelisin. Nasıl sen çalışıp burs kazandıysan kardeşin de yapabilirdi. Bütün paranı ona harcamam bence biraz fazla fedakarlık. Tamam ver kardeşindir aöa hayatı kendine zulmedecek kadar iyilik yapmak bence gereksiz. Seninle ilgilenmeyen erkek arkadaşın varsa sepetle gitsin. Bir erkek seni sevmiyor seninle ilgilenmiyorsa senin sevgilin olmayı neden haketsin ki.insanlara değil kendine hayatı güzelleştirmek için yaşamalısın
Allah Allah hangi şehirde yaşıyorsun Can'ım ya benim de sınıf öğretmeni arkadaşlarım çok zaten yüzde sekseni atandı maşallah onlara. Kalanı da özel okullara 2-3 bin ücretle girdiler tabi ilk bir iki sene stajyer olarak asgar ücret aldılarSınıf öğretmeniyim
Kusıra bakmayın ama insanlar neler yaşıyorlar da şükür diyorlar ne yaşamışsını da ölmekten bahsediyorsunız kolayca.-annen baban sağ ne güzel anne babası olmayan milyonlarca kişi var.mis gibi mesleğin var atanınca maddi sorunun biter.erkek arkadaşınla da olmuyorsa ayrılırsın olur biter. Şükredin biraz . Ben babasız büyüdüm 2 yaşında boşanmışlar ve yıllardır görüşmüyorum. . Ve de en önemlisi 4 ay önce bebeğimi kaybettim . Doğuma bikaç gün kala hem de. Ama hiö ölsem de kurtulsam demedim. Halinize şükredinKonuya nasıl gireyim ne yazıyım bilemedim. Aslında anlatacak o kadar şey varki ne de çok şey biriktirmişim meğer. Derler ya çocukluğuna inelim diye ordan başlayım bende. Çünkü bu aralar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor hayatım.Babam sert mizaçlı biridir.Keyfi yerindeyken gülüp eğlenir morali bozukken terör estirirdi evde. Ve genelde morali bi şrkilde bozuk olurdu bişeye sinirlenmiş olurdu ve acısını bizden çıkarırdı.anneme şiddetine şahit oldum yıllarca böyle büyüdüm.annemi aldattı buna şahit oldum. Sanki ben anneymişimde annem çocuğummuş gibi annem yıllarca omuzumda ağladı. Tabi ben bunları yaşarken en fazla 17 yaşındayım. Annemin bizim için yaptığı frdakarlıkların yanında inanın çocukluğumu yaşayamam hiç bişey. Böyle zaman geçti. Babam duruldu yaştan dolayı sanırım.tüm bunlara rağmen Güzel bir Üniversitede güzel bir bölüm kazandım.Babam dışarda okumamı istemiyordu masraf olur diye. Durumuda öyle kötü değil hani. Neyse bi şekilde ikna ettim. İlk yılımda başvurmadığım burs kalmadı ders notlarımı deli gibi çalışarak yüksek tuttum ve çok güzel bi burs kazandm. Babamdan tek bir kuruş istemeden okudum. Fakülte üçüncüsü olarak bitirdim okulu. Bundan sonrası bnm için tam bir fiyasko oldu. Bin bir ümitle bitirdiğim çok güzel bir puanla kazandığım bölümüm artık ölü bir meslek olmuştu devlet politikasından dolayı. Yılmadm belgeler aldm belgelerim sayesinde asgari ücretin biraz altında bi maaş alıyorum imza yetkimi kullanarak.aldıgım bu paraya dokunmadm bile hepsini kardeşimin eğitimine harcadım. Kardeşim okulunu bitirdi.bu yıl kendimi düşüniyim biraz dedim geleceğim için kpss ye hazırlanıyım dedim kursa yazıldm. Daha 25 yaşındayım biraz kendime bakmak harcama yapmak istedim ama bunları yaptım diye daha önce sanki hiç yardımım dokunmamış gibi babam beni bencillik ve nankörlükle suçladı suçluyor. Bunlara rağmen moralimi bozmak istemiyorum herşeyi sineye çekiyorum ilgisiz bi erkek arkadaşım var anlayış göstermeye çalışıyorum herşeyi kpss ye adam akıllı çalışabilmek için yapıyorum. Ama Bu süreçte kimse anlayış göstermiyor aksine herkes üstüme geliyor. Yaşadıklarım zaten kolay şeyler değil bi de üstüne gelecek kaygısı eklendi. Artık dayanamıyorum intihar etmekten korkuyorum Rabbime canımı alması için dua ediyorum kafayı yemek üzereyim delirmekten korkuyorum
Sürekli verirsen görevin olduğu düşünülür ve vermeyi kestiğin anda görevini ihmal etmiş pozisyona gelirsin.
Fedakarlıkta da her şeyde olduğu gibi denge şartı vardır. İnsan doğası almaya çabuk alışır.
Bundan böyle kendin için belirlediğin yoldan taviz vermeden ilerlersen bir süre sonra ailen yeni duruma da
alışacaktır. Kararlı olur zaman tanırsan yoluna girer herşey. Yolun açık olsun.
RABBİM bize verdiği nimetlerden imtihana çekmek için bizi dünyaya göndermiş. İntihar etmeyi düşünmek büyük bir yanlış. İntihar edince belki dünyadaki durumundan kurtulacaksın ama ahiret mahvolacak. Fani bir hayat ebedi hayata tercih edilir mi?Konuya nasıl gireyim ne yazıyım bilemedim. Aslında anlatacak o kadar şey varki ne de çok şey biriktirmişim meğer. Derler ya çocukluğuna inelim diye ordan başlayım bende. Çünkü bu aralar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor hayatım.Babam sert mizaçlı biridir.Keyfi yerindeyken gülüp eğlenir morali bozukken terör estirirdi evde. Ve genelde morali bi şrkilde bozuk olurdu bişeye sinirlenmiş olurdu ve acısını bizden çıkarırdı.anneme şiddetine şahit oldum yıllarca böyle büyüdüm.annemi aldattı buna şahit oldum. Sanki ben anneymişimde annem çocuğummuş gibi annem yıllarca omuzumda ağladı. Tabi ben bunları yaşarken en fazla 17 yaşındayım. Annemin bizim için yaptığı frdakarlıkların yanında inanın çocukluğumu yaşayamam hiç bişey. Böyle zaman geçti. Babam duruldu yaştan dolayı sanırım.tüm bunlara rağmen Güzel bir Üniversitede güzel bir bölüm kazandım.Babam dışarda okumamı istemiyordu masraf olur diye. Durumuda öyle kötü değil hani. Neyse bi şekilde ikna ettim. İlk yılımda başvurmadığım burs kalmadı ders notlarımı deli gibi çalışarak yüksek tuttum ve çok güzel bi burs kazandm. Babamdan tek bir kuruş istemeden okudum. Fakülte üçüncüsü olarak bitirdim okulu. Bundan sonrası bnm için tam bir fiyasko oldu. Bin bir ümitle bitirdiğim çok güzel bir puanla kazandığım bölümüm artık ölü bir meslek olmuştu devlet politikasından dolayı. Yılmadm belgeler aldm belgelerim sayesinde asgari ücretin biraz altında bi maaş alıyorum imza yetkimi kullanarak.aldıgım bu paraya dokunmadm bile hepsini kardeşimin eğitimine harcadım. Kardeşim okulunu bitirdi.bu yıl kendimi düşüniyim biraz dedim geleceğim için kpss ye hazırlanıyım dedim kursa yazıldm. Daha 25 yaşındayım biraz kendime bakmak harcama yapmak istedim ama bunları yaptım diye daha önce sanki hiç yardımım dokunmamış gibi babam beni bencillik ve nankörlükle suçladı suçluyor. Bunlara rağmen moralimi bozmak istemiyorum herşeyi sineye çekiyorum ilgisiz bi erkek arkadaşım var anlayış göstermeye çalışıyorum herşeyi kpss ye adam akıllı çalışabilmek için yapıyorum. Ama Bu süreçte kimse anlayış göstermiyor aksine herkes üstüme geliyor. Yaşadıklarım zaten kolay şeyler değil bi de üstüne gelecek kaygısı eklendi. Artık dayanamıyorum intihar etmekten korkuyorum Rabbime canımı alması için dua ediyorum kafayı yemek üzereyim delirmekten korkuyorum
Erkek arkadaşınla problemini anlamadım ben canımKonuya nasıl gireyim ne yazıyım bilemedim. Aslında anlatacak o kadar şey varki ne de çok şey biriktirmişim meğer. Derler ya çocukluğuna inelim diye ordan başlayım bende. Çünkü bu aralar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor hayatım.Babam sert mizaçlı biridir.Keyfi yerindeyken gülüp eğlenir morali bozukken terör estirirdi evde. Ve genelde morali bi şrkilde bozuk olurdu bişeye sinirlenmiş olurdu ve acısını bizden çıkarırdı.anneme şiddetine şahit oldum yıllarca böyle büyüdüm.annemi aldattı buna şahit oldum. Sanki ben anneymişimde annem çocuğummuş gibi annem yıllarca omuzumda ağladı. Tabi ben bunları yaşarken en fazla 17 yaşındayım. Annemin bizim için yaptığı frdakarlıkların yanında inanın çocukluğumu yaşayamam hiç bişey. Böyle zaman geçti. Babam duruldu yaştan dolayı sanırım.tüm bunlara rağmen Güzel bir Üniversitede güzel bir bölüm kazandım.Babam dışarda okumamı istemiyordu masraf olur diye. Durumuda öyle kötü değil hani. Neyse bi şekilde ikna ettim. İlk yılımda başvurmadığım burs kalmadı ders notlarımı deli gibi çalışarak yüksek tuttum ve çok güzel bi burs kazandm. Babamdan tek bir kuruş istemeden okudum. Fakülte üçüncüsü olarak bitirdim okulu. Bundan sonrası bnm için tam bir fiyasko oldu. Bin bir ümitle bitirdiğim çok güzel bir puanla kazandığım bölümüm artık ölü bir meslek olmuştu devlet politikasından dolayı. Yılmadm belgeler aldm belgelerim sayesinde asgari ücretin biraz altında bi maaş alıyorum imza yetkimi kullanarak.aldıgım bu paraya dokunmadm bile hepsini kardeşimin eğitimine harcadım. Kardeşim okulunu bitirdi.bu yıl kendimi düşüniyim biraz dedim geleceğim için kpss ye hazırlanıyım dedim kursa yazıldm. Daha 25 yaşındayım biraz kendime bakmak harcama yapmak istedim ama bunları yaptım diye daha önce sanki hiç yardımım dokunmamış gibi babam beni bencillik ve nankörlükle suçladı suçluyor. Bunlara rağmen moralimi bozmak istemiyorum herşeyi sineye çekiyorum ilgisiz bi erkek arkadaşım var anlayış göstermeye çalışıyorum herşeyi kpss ye adam akıllı çalışabilmek için yapıyorum. Ama Bu süreçte kimse anlayış göstermiyor aksine herkes üstüme geliyor. Yaşadıklarım zaten kolay şeyler değil bi de üstüne gelecek kaygısı eklendi. Artık dayanamıyorum intihar etmekten korkuyorum Rabbime canımı alması için dua ediyorum kafayı yemek üzereyim delirmekten korkuyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?