İçinde bulunduğun duruma gerçekten çok üzüldüm.
Çözüm lazım ama ne.
Direk çekip gidebilmen için
ekonomik olarak güçlü olman gerekir.
Babanın tüm despotluğuna rağmen ailene sığın desem,
Bu daha tramvatik sonuçlar doğurabilir.
Sonuçta sana, kardeşlerine, annene uygulanan
fiziksel ve psikolojik şiddet kızına da gösterilecektir.
Kızın için asla olmaz bir seçenek.
Annen de madem mutsuz, onunla birlikte yepyeni
bir hayat kur desem,
2 kardeşin var, okuyorlar.
Kızınla birlikte 3 kişinin daha sorumluluğunu alabilecek
potansiyelde değilsin.
Bir işe girsen eline ilk etapta asgari ücret geçse,
Kira+geçim+annenler neredeyse imkansız.
Sen sadece kızınla ayrı bir eve çıksan kızına bakacak kimse yok.
Kadın sığınma evi, bilemiyorum.
Belli bir süre hiç bilmediğin bir yere sığınmak çok kolay olmasa gerek. Üstelik bebegin var.
Ki oradan sonrası da muallak.
İş bulsan yine çocugu emanet etmen gerecek birilerine.
Kreş yada bakıcı para demek.
Eşinin tutup ta nafaka vereceğine yada sizi rahat bırakacağına
dair inancım yok.
Aklı beş karış havada.
Ailesi ve baban da rahatsız edecektir.
Onun için benim önerim eşinle mümkün oldugunca en az seviyede diyolog da bulunman.
Kızını mümkün oldugunca uzak tutmaya çalış.
Ağladığı anda al kucagına en uzak odaya götür.
Bu süre içinde de daha naif bir şekilde çalışmak istediğini
Kızının geleceği için birikim yapmak istediğini söyle.
Herkes çalışıyor, daha refah daha iyi şartlar varken
neden sıkıntı yaşayalım ki diye bıkmadan usanmadan
işlemeye çalış.
İkna etmek zorundasın.
Bunu unutmadan her fırsatta gündeme getir.
Çünkü senin tek çıkış yolun bu.
